Το σχετικόν γεγονός λαμβάνει χώραν μάλλον κατά το έτος 1897. Ιερεύς εις Τσάκωνην ο Παπαχαράλαμπος. Το εκκλησιαστικόν Συμβούλιον δεν μπόρεσε να βρή μοσχάρι από το χωριό και αφού έψαξε στα γύρω χωριά, βρήκε ένα στην Κολοκυνθού. Κατέληξαν σε συμφωνία κι ο ιδιοκτήτης πήρε το καπάρο. Συμφωνήθηκε μάλιστα ο ιδιοκτήτης να αναλάβη να ταΐση το μοσχάρι μέχρι της προηγούμενης της εορτής του Αγίου. Πράγματι έφθασε η ημέρα αυτή κι ο επίτροπος πήγε στην Κολοκυνθού να πάρη το μοσχάρι. Δυστυχώς όμως αυτός αρνήθηκε, ο δε επίτροπος γύρισε στο χωριό άπρακτος, τα διηγήθηκε όλα στον παπά και στο χωριό, ο δε παπάς είπε « Ε! Τώρα τι να γίνη, θα σφάξωμε ένα κριάρι, αφού ο Άγιος θέλει αίμα». Το ίδιο όμως βράδυ ο Κολοκυθιώτης αρρώστησε βαριά, το μοσχάρι του εψόφησε ξημερώνοντας του Αγίου Αθανασίου, ο δε παπάς δεν μπορούσε να σηκωθή από το στρώμα του. Έτσι ο παπάς απεφάσισε κι έδωσε δικό του μοσχάρι για την θυσία, σηκώθηκε και λειτούργησε. Ο δε Κολοκυθιώτης έταξε δωρεάν μοσχάρι για την θυσία της άλλης χρονιάς και κράτησε το λόγο του

Το σχετικόν γεγονός λαμβάνει χώραν μάλλον κατά το έτος 1897. Ιερεύς εις Τσάκωνην ο Παπαχαράλαμπος. Το εκκλησιαστικόν Συμβούλιον δεν μπόρεσε να βρή μοσχάρι από το χωριό και αφού έψαξε στα γύρω χωριά, βρήκε ένα στην Κολοκυνθού. Κατέληξαν σε συμφωνία κι ο ιδιοκτήτης πήρε το καπάρο. Συμφωνήθηκε μάλιστα ο ιδιοκτήτης να αναλάβη να ταΐση το μοσχάρι μέχρι της προηγούμενης της εορτής του Αγίου. Πράγματι έφθασε η ημέρα αυτή κι ο επίτροπος πήγε στην Κολοκυνθού να πάρη το μοσχάρι. Δυστυχώς όμως αυτός αρνήθηκε, ο δε επίτροπος γύρισε στο χωριό άπρακτος, τα διηγήθηκε όλα στον παπά και στο χωριό, ο δε παπάς είπε « Ε! Τώρα τι να γίνη, θα σφάξωμε ένα κριάρι, αφού ο Άγιος θέλει αίμα». Το ίδιο όμως βράδυ ο Κολοκυθιώτης αρρώστησε βαριά, το μοσχάρι του εψόφησε ξημερώνοντας του Αγίου Αθανασίου, ο δε παπάς δεν μπορούσε να σηκωθή από το στρώμα του. Έτσι ο παπάς απεφάσισε κι έδωσε δικό του μοσχάρι για την θυσία, σηκώθηκε και λειτούργησε. Ο δε Κολοκυθιώτης έταξε δωρεάν μοσχάρι για την θυσία της άλλης χρονιάς και κράτησε το λόγο του
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Το σχετικόν γεγονός λαμβάνει χώραν μάλλον κατά το έτος 1897. Ιερεύς εις Τσάκωνην ο Παπαχαράλαμπος. Το εκκλησιαστικόν Συμβούλιον δεν μπόρεσε να βρή μοσχάρι από το χωριό και αφού έψαξε στα γύρω χωριά, βρήκε ένα στην Κολοκυνθού. Κατέληξαν σε συμφωνία κι ο ιδιοκτήτης πήρε το καπάρο. Συμφωνήθηκε μάλιστα ο ιδιοκτήτης να αναλάβη να ταΐση το μοσχάρι μέχρι της προηγούμενης της εορτής του Αγίου. Πράγματι έφθασε η ημέρα αυτή κι ο επίτροπος πήγε στην Κολοκυνθού να πάρη το μοσχάρι. Δυστυχώς όμως αυτός αρνήθηκε, ο δε επίτροπος γύρισε στο χωριό άπρακτος, τα διηγήθηκε όλα στον παπά και στο χωριό, ο δε παπάς είπε « Ε! Τώρα τι να γίνη, θα σφάξωμε ένα κριάρι, αφού ο Άγιος θέλει αίμα». Το ίδιο όμως βράδυ ο Κολοκυθιώτης αρρώστησε βαριά, το μοσχάρι του εψόφησε ξημερώνοντας του Αγίου Αθανασίου, ο δε παπάς δεν μπορούσε να σηκωθή από το στρώμα του. Έτσι ο παπάς απεφάσισε κι έδωσε δικό του μοσχάρι για την θυσία, σηκώθηκε και λειτούργησε. Ο δε Κολοκυθιώτης έταξε δωρεάν μοσχάρι για την θυσία της άλλης χρονιάς και κράτησε το λόγο του

Παπαπασχάλης, Παναγ.
Παπαπασχάλης, Παναγ. (EL)

Παραδόσεις

Καστοριά, Τσάκωνη


1962




Λ. Α. αρ. 2459, σελ. 63 – 64, Παναγ. Παπαπασχάλη, Καστοριά (Τσάκωνη), 1962

Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.