Μια φορά ήρτε η αστένεια, η Βλογιά, πάνω στον τόπο μας (τω 1915). Επικαλέστηκα την Αγία Βαρβάρα και βλέπω το βράδυ στον ύπνο μου πως ήρτε μια γυναίκα κ’ είχε κ’ ένα πρόβατο μαζί. Εμπήκε μέσα στο σπίτι κ’ ήρμεξε γάλα από το πρόβατο. Της είπα «Ποια είσαι κυρία μου;». Δε μου είπε όμως. Μετά την αρώτησα, τι θα γίνουν οι άνθρωποι και μου είπε «όσοι κάνη χρεία, θα ποθάνουν». Την άλλη μέρα εφύγαμε κ’ επήγαμε στον Άϊ Γιάννη το Θεολόγο και είδα στην εικόνα της Αγίας Βαρβάρας που ήταν η ίδια γυναίκα πού ήρθε στον ύπνο μου. Η Αγία Βαρβάρα μας εφύλαξε τότε από την αρρώστια. Από τότε, 1915, είναι έθιμο να εορτάζεται από όλον τον κόσμο του νησιού η Αγία Βαρβάρα. Την παραμονή από το μεσημέρι σταματούν όλες τις δουλειές και ετοιμάζονται για την εορτή. Πάνε όλοι στην Εκκλησία. Γίνεται και λιτανεία της εικόνος της Εδηγήτριας και της Αγίας Βαρβάρας στο χωριό. Το βράδυ της εορτής, 4 Δεκεμβρίου, κατεβαίνουν στην παραλία της Ψάθης. Εκεί υπάρχει παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας στην τοποθεσία Αγία Καλή. Γίνεται εσπερινός στο παρεκκλήσι. Απ’ εκεί θα πάνε πιο πέρα στο παρεκκλήσι του Αγ. Σάββα όπου γίνεται ο εσπερινός του Αγίου Σάββα
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών