Του τότε καιρού ο κόσμος έκανε τα σπίτια του ή τη καλύβα του σε κρυφό μέρος. Εδώ πίσω έχουμε την εκκλησία του Άη Γιαννιού. Αυτός μας λένε οι προγόνοι μας, πως ήτανε σύσωμος και γύριζε στο χωριό και διόρθωνε όλα τα πάντα. Αυτήνος ο άγιος παρουσιαζότανε στους ανθρώπους. - Που πάς, παιδί μου; - Πάω να μάσω λάχανα (Κυριακή). Κάνε μου τη χάρη να μου φυλάξετε κι μένα. Του τα φυλάανε. Μπάρμπα – Γιάννη, σου φυλάξαμε τα χόρτα. - Νάν τά δώ! Ήτανε σκουλίκια. Ιδού η αμαρτία, που δεν πήγατε στην εκκλησία. (Σόμορα – Όμορα)
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών