1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Τον παλιό καιρό ήτανε έρημος η Πάρος εκεί εφτάσαν οι Αλγκερίνοι που την είχαν αρπάξει από την Μυτιλήνη. Η Αγία Λεσβία εβγήκε έξω στην Πάρο κ’ εκρύφτηκε εκεί στο δάσος. Αφού ερεύνησαν το μέρος οι Αλγκερίνοι και δεν την ευρήκαν έφυγαν. Έμεινε στην Πάρο πολλά χρόνια και ετρεφόντανε με χόρτα, γυμνή. Μετά πολλά χρόνια πήγαν εκεί κυνηγοί. Αυτή τους εφώναξε από μακρυά να της πετάξουν ένα φόρεμα. Της πέταξε ο κυνηγός το ρούχο. Ύστερα του είπε να της στείλει παπά από άλλο νησί να την κοινωνήση. Εν τω μεταξύ απέθανε. Επήγαν τότε Μυτιληναίοι και την πήραν και ήρθαν εξ’ αιτίας του καιρού κι ‘αράξανε εδώ στο Γιαλισκάρι (μικρός όρμος ανατολικά του Αεμνιστού Ικαρίας). Οι Μυτιληνοί εκεί αποκοιμήθηκαν. Οι Καριώτες από συνήθεια που είχαν να κλέβουν επήγαν να ιδούν τι φορτίο είχε το καΐκι. Άκουσαν μια ευωδία να βγαίνη από ένα κιβώτιο. Έκλεψαν το κιβώτιο και είδανε ότι ήταν τα άγια λείψανα μέσα. Αρπαξανε το κιβώτιο και πήγανε ψηλά από την παραλία σ’ ένα βαθορούμανο (= βαθύ λαγκάδι με δάσος) κοντά στο χωριό Μάραθο. Εκεί χώσανε την κάσα κάτω από μια καμάρα (γέφυρα πέτρινη). Οι Μυτιληνοί έψαξαν να βρούν το λείψανο, σαν δεν το βρήκαν έφυγαν για Μυτιλήνη. Μετά παρέλευσι πολλών ετών ένας στο Μάραθο είχε μια σκύλα η οποία εγέννησε στο μέρος που ήταν η κάσσα. Αυτός που είχε την σκύλα ωνειρεύτηκε να πάη να πάρη τη σκύλα από το μέρος που εγένησε. Αυτός δεν μπορούσε να βρή το μέρος στο βαθύ ρουμάνι. Τότε έδεσε ένα σακκουλάκι με άχερα στο λαιμό της σκύλας. Όταν πήαινε η σκύλα σκορπούσαν λίγο λίγο τα άχερα. Αυτός τότε εκοίταξε τα άχερα πως είχαν πέσει και επήγε κι ανακάλυψε το μέρος κ’ έτσι ευρήκε και το λείψανο. Στο μέρος αυτό έχτισαν τότε την Εκκλησία της Αγίας Λεσβίας που υπάρχει ακόμη σήμερον. Είναι μοναστηράκι. Εκεί βρίσκονται και τα λείψανα της

Τον παλιό καιρό ήτανε έρημος η Πάρος εκεί εφτάσαν οι Αλγκερίνοι που την είχαν αρπάξει από την Μυτιλήνη. Η Αγία Λεσβία εβγήκε έξω στην Πάρο κ’ εκρύφτηκε εκεί στο δάσος. Αφού ερεύνησαν το μέρος οι Αλγκερίνοι και δεν την ευρήκαν έφυγαν. Έμεινε στην Πάρο πολλά χρόνια και ετρεφόντανε με χόρτα, γυμνή. Μετά πολλά χρόνια πήγαν εκεί κυνηγοί. Αυτή τους εφώναξε από μακρυά να της πετάξουν ένα φόρεμα. Της πέταξε ο κυνηγός το ρούχο. Ύστερα του είπε να της στείλει παπά από άλλο νησί να την κοινωνήση. Εν τω μεταξύ απέθανε. Επήγαν τότε Μυτιληναίοι και την πήραν και ήρθαν εξ’ αιτίας του καιρού κι ‘αράξανε εδώ στο Γιαλισκάρι (μικρός όρμος ανατολικά του Αεμνιστού Ικαρίας). Οι Μυτιληνοί εκεί αποκοιμήθηκαν. Οι Καριώτες από συνήθεια που είχαν να κλέβουν επήγαν να ιδούν τι φορτίο είχε το καΐκι. Άκουσαν μια ευωδία να βγαίνη από ένα κιβώτιο. Έκλεψαν το κιβώτιο και είδανε ότι ήταν τα άγια λείψανα μέσα. Αρπαξανε το κιβώτιο και πήγανε ψηλά από την παραλία σ’ ένα βαθορούμανο (= βαθύ λαγκάδι με δάσος) κοντά στο χωριό Μάραθο. Εκεί χώσανε την κάσα κάτω από μια καμάρα (γέφυρα πέτρινη). Οι Μυτιληνοί έψαξαν να βρούν το λείψανο, σαν δεν το βρήκαν έφυγαν για Μυτιλήνη. Μετά παρέλευσι πολλών ετών ένας στο Μάραθο είχε μια σκύλα η οποία εγέννησε στο μέρος που ήταν η κάσσα. Αυτός που είχε την σκύλα ωνειρεύτηκε να πάη να πάρη τη σκύλα από το μέρος που εγένησε. Αυτός δεν μπορούσε να βρή το μέρος στο βαθύ ρουμάνι. Τότε έδεσε ένα σακκουλάκι με άχερα στο λαιμό της σκύλας. Όταν πήαινε η σκύλα σκορπούσαν λίγο λίγο τα άχερα. Αυτός τότε εκοίταξε τα άχερα πως είχαν πέσει και επήγε κι ανακάλυψε το μέρος κ’ έτσι ευρήκε και το λείψανο. Στο μέρος αυτό έχτισαν τότε την Εκκλησία της Αγίας Λεσβίας που υπάρχει ακόμη σήμερον. Είναι μοναστηράκι. Εκεί βρίσκονται και τα λείψανα της

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Τον παλιό καιρό ήτανε έρημος η Πάρος εκεί εφτάσαν οι Αλγκερίνοι που την είχαν αρπάξει από την Μυτιλήνη. Η Αγία Λεσβία εβγήκε έξω στην Πάρο κ’ εκρύφτηκε εκεί στο δάσος. Αφού ερεύνησαν το μέρος οι Αλγκερίνοι και δεν την ευρήκαν έφυγαν. Έμεινε στην Πάρο πολλά χρόνια και ετρεφόντανε με χόρτα, γυμνή. Μετά πολλά χρόνια πήγαν εκεί κυνηγοί. Αυτή τους εφώναξε από μακρυά να της πετάξουν ένα φόρεμα. Της πέταξε ο κυνηγός το ρούχο. Ύστερα του είπε να της στείλει παπά από άλλο νησί να την κοινωνήση. Εν τω μεταξύ απέθανε. Επήγαν τότε Μυτιληναίοι και την πήραν και ήρθαν εξ’ αιτίας του καιρού κι ‘αράξανε εδώ στο Γιαλισκάρι (μικρός όρμος ανατολικά του Αεμνιστού Ικαρίας). Οι Μυτιληνοί εκεί αποκοιμήθηκαν. Οι Καριώτες από συνήθεια που είχαν να κλέβουν επήγαν να ιδούν τι φορτίο είχε το καΐκι. Άκουσαν μια ευωδία να βγαίνη από ένα κιβώτιο. Έκλεψαν το κιβώτιο και είδανε ότι ήταν τα άγια λείψανα μέσα. Αρπαξανε το κιβώτιο και πήγανε ψηλά από την παραλία σ’ ένα βαθορούμανο (= βαθύ λαγκάδι με δάσος) κοντά στο χωριό Μάραθο. Εκεί χώσανε την κάσα κάτω από μια καμάρα (γέφυρα πέτρινη). Οι Μυτιληνοί έψαξαν να βρούν το λείψανο, σαν δεν το βρήκαν έφυγαν για Μυτιλήνη. Μετά παρέλευσι πολλών ετών ένας στο Μάραθο είχε μια σκύλα η οποία εγέννησε στο μέρος που ήταν η κάσσα. Αυτός που είχε την σκύλα ωνειρεύτηκε να πάη να πάρη τη σκύλα από το μέρος που εγένησε. Αυτός δεν μπορούσε να βρή το μέρος στο βαθύ ρουμάνι. Τότε έδεσε ένα σακκουλάκι με άχερα στο λαιμό της σκύλας. Όταν πήαινε η σκύλα σκορπούσαν λίγο λίγο τα άχερα. Αυτός τότε εκοίταξε τα άχερα πως είχαν πέσει και επήγε κι ανακάλυψε το μέρος κ’ έτσι ευρήκε και το λείψανο. Στο μέρος αυτό έχτισαν τότε την Εκκλησία της Αγίας Λεσβίας που υπάρχει ακόμη σήμερον. Είναι μοναστηράκι. Εκεί βρίσκονται και τα λείψανα της
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (EL)
Παραδόσεις
Ικαρία, Ράχες, Τραγοστάσι
1962
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Λ. Α. αρ. 2449, σελ. 32 – 33, Γεωργ. Σπυριδάκη, Ικαρία, (Τραγοστάσι περιοχής Ραχών), 1962
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.