Μια φορά ’τονε σκλαβάκι σ’ ενούς Τούρκου το σπίτι ένα χριστιανάκι. Μιαν αργατινή, το σπερνό τ’ αγιού Νικήτα εβάστανε το μπρίκι στη χέρα ντου κι ήγερνε του Τούρκου κι επλύνουντονέ. Το κοπέλι ενεστέναξε βαθειά και το ’κουσε ο Τούρκος και λέει του: - Ίντά ’χεις μωρέ κι ανεστενάζεις; - Ίντα να μην έχω, αφεντικό; Απόψε γίνεται κι εμάς στο σπίτι μας μεγάλο πανηγύρι που εορτάζει ο πατέρας μου του Άγιο Νικήτα. Τότεσά του λέει ο Τούρκος: - «Αν έχη χάρη ο σταυρός και δόξα ο Νικήτας απόψε δα βρεθής κι εσύ στο σπίτι του κυρού σου». Και μιαν κοπανιά χάνεται από τα μάθια ντου ομπρός και βρίσκεται στο σπίτι του κυρού ντου με το μπρίκι στη χέρα. («Αν έχη χάρη ο σταυρός και δόξα ο Νικήτας απόψε δα βρεθής κι εσύ στο σπίτι του κυρού σου» = Σε άλλη παραλλαγή λέει πως το ίδιο το παιδί αναστενάζοντας είπε το: Αν έχη χάρη ο σταυρός κλπ).
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών