Πριν από πολλά χρόνια, όπως μου έλεγε ο σχωρεμένος ο παππούς μου, είχαν κτίσει το ξωκκλήσι της Άϊ Παρασκευής στη Μεγάλη τη Ράχη. Η Άϊ Παρασκευή για μα φχαριστήση τον κόσμο, που την τίμησαν έστελνε κάθε χρόνο στη γιορτή της ένα λάφι με μπερδουκλωτά κέρατα. Το λάφι αυτό το βλόγαε πρώτα ο παπάς κι απέ κατόπι το έσφαζαν και το έψηναν. Μετά το κομμάτιαζε ο παπάς και το μοίραζε σαν αντίδωρο. Μια χρονιά όμως, τι τους ήρθε και δεν το άφησαν να ξαποστάση ψίχα. Όπως ήρθε καταϊδρωμένο το έσφαξαν και το έφαγαν, μπιστιόβλιακοι βλέπεις (λαίμαργοι). Ε! αυτό ήταν από τότε δεν ματαπάτησε λάφι.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών