Τ' αγίου Σπυρίδωνος την ημέρα εδούλευε ένας Τούρκος μέσα 'ς το χωράφι και περνά ένας Έλληνας και του λέει σήμερα είναι τ' Αγίου Σπυρίδωνου και δουλεύγεις; Του λέει ο Τούρκος δε βαρυέσαι αυτό μικρό Σπυριδάκι είδα ναι άξο κάμει εμένα. Την ημέρα πιάνει η βροχή και πάει και δένει τα βούδια στη ρίζα τσ' αροχλάδας και πατεί κ' εκείνος απάνω 'ς την αροχλάδα για να μη dόνε πάρη ο ποταμός. Λέει ο Τούρκος μοναχός του. Σπυριαδάκι άση με να πάω σπίτι μου κ' εγώ ένα βουδοτούλομο λάδι εσένα δώσω, την ημέρα τούτη εγώ δε θα ξαναδουλέψω. Το ήκουσεν από ένα που ήτο από την Λέρο 75 ετών.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών