Σ'χαρίκια... Βρετίκια. Για να βρεθή το χαμένο πράγμα καταφεύγει ο απωλέσας ή στον παπά, ο οποίος κατά την απόλυσιν της λειτουργίας λέγει “Ο κος... έχασε αυτό το ... αντικέιμενο, και όποιος το βρήκε ας το δώση... ή το φωνάζει ο ντελάλης κήρυκας, ή τάσσουν εις τον Άγ. Φανούριον μια ψυχόπητα όταν θα ζυμώσουν και παρακαλούν τον Άγιο να το φανερώση. Την ψυχόπητα αυτή όταν την κάμουν βγαίνουν στη γειτονιά και τη μοιράζουν λέγοντες πάρτε και συγχερέσετε την μάννα του Αγ. Φανουρίου. Η παλουκώνουν το “Διάβολον”, λέγοντας “Ευρέ μούτο Διάβολε, να σε ξεπαλουκώσω”. Δεν είναι υποχρεωτικόν το δώρον εις τον ευρόντα. Συνήθως όμως κάτι δίδεται.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών