Εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Για το εκκλησάκι αυτό έχομε την ιστορία ότι πολύ παλαιά ήτανε εκεί μοναστήρι με πολλούς καλογέρους και γύρω ήτανε το μετόχι του Μοναστηριού ο κάμπος. Μια φορά έγινε ένας γάμος. Ο γαμπρός ήτανε από το χωριό Τούριτσα και η νύφη από το Κλεισοχώρι (παλαιά Τσαρκόβιανη) Εδέσσης. Έξω από το μοναστήρι υπήρχε μια βρύση στο δρόμο. Στο μοναστήρι ήταν ένας καλόγερος που ήταν θείος της νύφης. Τα ανδρόγυνο επερνούσε να πάη στα πεθερικά και εσκέφτηκε περνώντας απ’ έξω από το μοναστήρι να επισκεφτούν το θείο στο μοναστήρι. Ο θείος τους πήρε να τους φιλοξενήση το βράδυ στο μοναστήρι. Εκεί εσκότωσαν τον γαμπρό και εκράτησαν τη νύφη. Το ανδρόγυνο εχάθη και δεν εμπόρεσαν να το βρούν οι συγγενείς τον. Μετά παρέλευσι χρόνου επέρασε ένας χωριανός κλεισοχωρίτης και εγνώρισε τη νύφη που έπλενε ρούχα του παιδιού έξω από το μοναστήρι στη βρύση, την ερώτησε πως ευρέθη εκεί και αυτή διηγήθηκε όλην την ιστορίαν της. Τότε ειδοποίησε τους συγγενείς της και του γαμπρού και επήγαν και έκαψαν το μοναστήρι και έσκότωσαν τους καλογέρους. Ύστερα από πολλά χρόνια ωνειρεύτηκε κάποιος από το χωριό μας το Νησί και έσκαψε εκεί κ’ ευρήκε την εικόνα της Παναγίας. Αμέσως οι κάτοικοι έκτισαν εκκλησούλα στο μέρος αυτό και έβαλαν την εικόνα της Παναγίας μέσα. Την άλλη ημέρα είδαν ότι η εικόνα έλειπε από την εκκλησούλα και ευρέθη στην Εκκλησία στην Έδεσσα. Επήραν την εικόνα και την έφεραν στην εκκλησούλα, αλλά πάλι ξανάφυγε κ’ επήε στην Έδεσσα. Τρείς φορές την έφεραν και πάλι έφυγε κ’ έτσι την αφήκαν στην Έδεσσα όπου και ευρίσκεται έως τώρα εις το προσκυνητάρι της Μητροπόλεως. Η μια γωνία της εικόνας είναι καμένη. Το εκκλησάκι της Παναγίας εχτίστηκε σύμφωνα μ’ επιγραφή που υπάρχει στο τοίχο της Εκκλησίας, μέσα πάνω από την πόρτα, το 1741.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
