Μετά τον Αι – Γιώργη, στον ίδιο δρόμο, σχεδόν στην ίδια ευθεία είναι η Αγ. Παρασκευή, ο Άγιος Παντελεήμονας και ο Δημήτριος, ο Άγι Αντώνης και Άι Γιώργης (παλιό νεκροταφείο), τέσσερις εκκλησιές που κατά παράδοση χτιστήκανε από ένα πρόγονο του στρατηγού Ζυμβρακάκη που έδωσε σε καθένα από τα τέσσερα κλίτη της εκκλησίας και τόνομα ενός παιδιού του. Έπειτα ανηφορίζομε προς τα νοτιοδυτικά και συναντούμε τη μονή της Αγ. Κυριακής και νοτιώτερα στην αριστερή μεριά ενός φαραγγιού που στη δεξιά κορυφή του έχει τα ερείπια ενός βενετσιάνικου φρουρίου (Καστέλλι), συναντούμε τον Άγι' Αντώνη. Είναι σπήλαιο με κτισμένη τη δυτική πλευρά. Έχει θύρα με υπέρυθρο τοξοειδές και εις το εσωτερικό του τοίχου μια τοιχογραφία γραμμωτή. Πλάι είναι ένα άλλο σπήλαιο μεγάλο που ακούγεται σήμερα “Παλιό αλιτριβίδιο”, ελαιοτριβείο της μονής. Πλάι άλλο μικρότερο, σκήτη ενός ασκητή, όπως μου είπαν. Είναι εκεί και στερνά επιχρισμένη με βύσσαλα (κοπανισμένα ψημένα κεραμίδια ανακατεμένα με ασβέστη). Κι εδώ ο άγιος είναι άγριος. Έτσι μου είπανε : “Οι βοσκοί βάζανε μέσα τα πρόβατα τωνε. Μα ο Άγιος τσι 'νείρεψε πως υα τσί δείρη ανέν το ξανακάμουνε. Κι εδά σκουπίζουνε κι έχουνε κι ένα πορόκλαδο, μην τύχη και μπή κανένα μέσα.

Μετά τον Αι – Γιώργη, στον ίδιο δρόμο, σχεδόν στην ίδια ευθεία είναι η Αγ. Παρασκευή, ο Άγιος Παντελεήμονας και ο Δημήτριος, ο Άγι Αντώνης και Άι Γιώργης (παλιό νεκροταφείο), τέσσερις εκκλησιές που κατά παράδοση χτιστήκανε από ένα πρόγονο του στρατηγού Ζυμβρακάκη που έδωσε σε καθένα από τα τέσσερα κλίτη της εκκλησίας και τόνομα ενός παιδιού του. Έπειτα ανηφορίζομε προς τα νοτιοδυτικά και συναντούμε τη μονή της Αγ. Κυριακής και νοτιώτερα στην αριστερή μεριά ενός φαραγγιού που στη δεξιά κορυφή του έχει τα ερείπια ενός βενετσιάνικου φρουρίου (Καστέλλι), συναντούμε τον Άγι' Αντώνη. Είναι σπήλαιο με κτισμένη τη δυτική πλευρά. Έχει θύρα με υπέρυθρο τοξοειδές και εις το εσωτερικό του τοίχου μια τοιχογραφία γραμμωτή. Πλάι είναι ένα άλλο σπήλαιο μεγάλο που ακούγεται σήμερα “Παλιό αλιτριβίδιο”, ελαιοτριβείο της μονής. Πλάι άλλο μικρότερο, σκήτη ενός ασκητή, όπως μου είπαν. Είναι εκεί και στερνά επιχρισμένη με βύσσαλα (κοπανισμένα ψημένα κεραμίδια ανακατεμένα με ασβέστη). Κι εδώ ο άγιος είναι άγριος. Έτσι μου είπανε : “Οι βοσκοί βάζανε μέσα τα πρόβατα τωνε. Μα ο Άγιος τσι 'νείρεψε πως υα τσί δείρη ανέν το ξανακάμουνε. Κι εδά σκουπίζουνε κι έχουνε κι ένα πορόκλαδο, μην τύχη και μπή κανένα μέσα.
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μετά τον Αι – Γιώργη, στον ίδιο δρόμο, σχεδόν στην ίδια ευθεία είναι η Αγ. Παρασκευή, ο Άγιος Παντελεήμονας και ο Δημήτριος, ο Άγι Αντώνης και Άι Γιώργης (παλιό νεκροταφείο), τέσσερις εκκλησιές που κατά παράδοση χτιστήκανε από ένα πρόγονο του στρατηγού Ζυμβρακάκη που έδωσε σε καθένα από τα τέσσερα κλίτη της εκκλησίας και τόνομα ενός παιδιού του. Έπειτα ανηφορίζομε προς τα νοτιοδυτικά και συναντούμε τη μονή της Αγ. Κυριακής και νοτιώτερα στην αριστερή μεριά ενός φαραγγιού που στη δεξιά κορυφή του έχει τα ερείπια ενός βενετσιάνικου φρουρίου (Καστέλλι), συναντούμε τον Άγι' Αντώνη. Είναι σπήλαιο με κτισμένη τη δυτική πλευρά. Έχει θύρα με υπέρυθρο τοξοειδές και εις το εσωτερικό του τοίχου μια τοιχογραφία γραμμωτή. Πλάι είναι ένα άλλο σπήλαιο μεγάλο που ακούγεται σήμερα “Παλιό αλιτριβίδιο”, ελαιοτριβείο της μονής. Πλάι άλλο μικρότερο, σκήτη ενός ασκητή, όπως μου είπαν. Είναι εκεί και στερνά επιχρισμένη με βύσσαλα (κοπανισμένα ψημένα κεραμίδια ανακατεμένα με ασβέστη). Κι εδώ ο άγιος είναι άγριος. Έτσι μου είπανε : “Οι βοσκοί βάζανε μέσα τα πρόβατα τωνε. Μα ο Άγιος τσι 'νείρεψε πως υα τσί δείρη ανέν το ξανακάμουνε. Κι εδά σκουπίζουνε κι έχουνε κι ένα πορόκλαδο, μην τύχη και μπή κανένα μέσα.

Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (EL)

Παραδόσεις

Κρήτη, Χανιά (Κυδωνία), Περιβόλια


1940




Αγλαΐα Κυρμιζάκη, Λαογραφικά Περιβολιών Κυδωνίας, Επετηρίδα Κρητικών Σπουδών, Γ, 1940, σελ. 325

Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el

http://hdl.handle.net/20.500.11853/293330



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.