1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στα ιστορικά Μπουτσουνάρια. Είνια μονόκλιτος καμαροειδής με διαστάσεις 3,75 Χ 4,67 μ. Διατηρείται σε καλή κατάσταση. Ανήκει σε ιδιώτη. Μια γρηούλα της γειτονιάς ως εβδομήντα χρόνων μούπε αυτά : - “Η γιαγιά μου έλεγε πως ο παππούς τση γιαγιάς τση τονε βρήκε χτισμένο. Τον είχανε οι Ψιλάκηδες, αδέρφια και πρωτοξαδέρφια. Ούλη η γεινιά ήτανε δική τωνε. Είχε και ρουγόπορτα τότες ο μαχαλάς κι έκλειε σαν ούλα τα μετόχια. Ο Άγιος είναι θαυματουργός. Ά,α ήμουνα ακόμη νια, η γριά η Κωσταντάκαινα μου λέγε : - Να ομνύετε, παιδιά μου, στο άγιο, γιατί τον έχω ακούσει με τ' αυθιά μου πολλές βολές κι ανεβοκατεβαίνει με τ' άλογο. Μια άλλη πάλι γριά του Πάνου Ψιλάκη μου 'λέγε διηγείται πάντα η ίδια αυτά : - Μούδε μαντυλλιδόφυλλο μην κόψης από τον Άγιο γιατί κι έμεις πουτον επήραμε από κλερονομια΄. Πήγαμε στο πάτο τση θάλασσας. Και τον πουλήσαμε. Κι ο άλλος που τον επήρε γίνηκε μαύρος σαν τον αράπη. Να 'δης τι θ' απογίνη κι αυτός που τον έχει τώρα. Δεν πάει ποτέ σε καλό”. Ένας άλλος πάλι από την ίδια γειτόνιά μούπε πως μια φορά ένας είχε το μικρό παιδί του στο σβέρκο του και πήγαινε στην Αγία Παρασκευή, άλλη εκκλησία σε μικρή απόσταση από τον Άη Γιώργη. Όταν περνούσανε, το παιδί του 'πε : - Μπαμπά, να πάμε στην εκκλησία αυτή που είναι επιτάφιος. “Είχε ακούσει τσι ψαλμωδίες το παιδί γιατί ο άγιος λουτουργά κι όταν ακόμα δεν τον λουτουργάνε”.

Βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στα ιστορικά Μπουτσουνάρια. Είνια μονόκλιτος καμαροειδής με διαστάσεις 3,75 Χ 4,67 μ. Διατηρείται σε καλή κατάσταση. Ανήκει σε ιδιώτη. Μια γρηούλα της γειτονιάς ως εβδομήντα χρόνων μούπε αυτά : - “Η γιαγιά μου έλεγε πως ο παππούς τση γιαγιάς τση τονε βρήκε χτισμένο. Τον είχανε οι Ψιλάκηδες, αδέρφια και πρωτοξαδέρφια. Ούλη η γεινιά ήτανε δική τωνε. Είχε και ρουγόπορτα τότες ο μαχαλάς κι έκλειε σαν ούλα τα μετόχια. Ο Άγιος είναι θαυματουργός. Ά,α ήμουνα ακόμη νια, η γριά η Κωσταντάκαινα μου λέγε : - Να ομνύετε, παιδιά μου, στο άγιο, γιατί τον έχω ακούσει με τ' αυθιά μου πολλές βολές κι ανεβοκατεβαίνει με τ' άλογο. Μια άλλη πάλι γριά του Πάνου Ψιλάκη μου 'λέγε διηγείται πάντα η ίδια αυτά : - Μούδε μαντυλλιδόφυλλο μην κόψης από τον Άγιο γιατί κι έμεις πουτον επήραμε από κλερονομια΄. Πήγαμε στο πάτο τση θάλασσας. Και τον πουλήσαμε. Κι ο άλλος που τον επήρε γίνηκε μαύρος σαν τον αράπη. Να 'δης τι θ' απογίνη κι αυτός που τον έχει τώρα. Δεν πάει ποτέ σε καλό”. Ένας άλλος πάλι από την ίδια γειτόνιά μούπε πως μια φορά ένας είχε το μικρό παιδί του στο σβέρκο του και πήγαινε στην Αγία Παρασκευή, άλλη εκκλησία σε μικρή απόσταση από τον Άη Γιώργη. Όταν περνούσανε, το παιδί του 'πε : - Μπαμπά, να πάμε στην εκκλησία αυτή που είναι επιτάφιος. “Είχε ακούσει τσι ψαλμωδίες το παιδί γιατί ο άγιος λουτουργά κι όταν ακόμα δεν τον λουτουργάνε”.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στα ιστορικά Μπουτσουνάρια. Είνια μονόκλιτος καμαροειδής με διαστάσεις 3,75 Χ 4,67 μ. Διατηρείται σε καλή κατάσταση. Ανήκει σε ιδιώτη. Μια γρηούλα της γειτονιάς ως εβδομήντα χρόνων μούπε αυτά : - “Η γιαγιά μου έλεγε πως ο παππούς τση γιαγιάς τση τονε βρήκε χτισμένο. Τον είχανε οι Ψιλάκηδες, αδέρφια και πρωτοξαδέρφια. Ούλη η γεινιά ήτανε δική τωνε. Είχε και ρουγόπορτα τότες ο μαχαλάς κι έκλειε σαν ούλα τα μετόχια. Ο Άγιος είναι θαυματουργός. Ά,α ήμουνα ακόμη νια, η γριά η Κωσταντάκαινα μου λέγε : - Να ομνύετε, παιδιά μου, στο άγιο, γιατί τον έχω ακούσει με τ' αυθιά μου πολλές βολές κι ανεβοκατεβαίνει με τ' άλογο. Μια άλλη πάλι γριά του Πάνου Ψιλάκη μου 'λέγε διηγείται πάντα η ίδια αυτά : - Μούδε μαντυλλιδόφυλλο μην κόψης από τον Άγιο γιατί κι έμεις πουτον επήραμε από κλερονομια΄. Πήγαμε στο πάτο τση θάλασσας. Και τον πουλήσαμε. Κι ο άλλος που τον επήρε γίνηκε μαύρος σαν τον αράπη. Να 'δης τι θ' απογίνη κι αυτός που τον έχει τώρα. Δεν πάει ποτέ σε καλό”. Ένας άλλος πάλι από την ίδια γειτόνιά μούπε πως μια φορά ένας είχε το μικρό παιδί του στο σβέρκο του και πήγαινε στην Αγία Παρασκευή, άλλη εκκλησία σε μικρή απόσταση από τον Άη Γιώργη. Όταν περνούσανε, το παιδί του 'πε : - Μπαμπά, να πάμε στην εκκλησία αυτή που είναι επιτάφιος. “Είχε ακούσει τσι ψαλμωδίες το παιδί γιατί ο άγιος λουτουργά κι όταν ακόμα δεν τον λουτουργάνε”.
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (EL)
Παραδόσεις
Κρήτη, Χανιά (Κυδωνία), Περιβόλια
1940
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αγλαΐα Κυρμιζάκη, Λαογραφικά Περιβολιών Κυδωνίας, Επετηρίδα Κρητικών Σπουδών, Γ, 1940, σελ. 324 – 325
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
http://hdl.handle.net/20.500.11853/293377



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.