1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Για του σμπιθιρκό απού νι ΄ς του βνό κ' είνι κάτ' λιθάργια τρανά, που μνοίαζνι σαν αθρώπ', λέν οτ νιά βουλά κ' ένα κιρό ήτανι νιά γριγιά κ' είχι ένα κουρίτς κι του πάντριψι. Φούντα πήγαν οι σμπιθέρ να πάρνι τ νύφ, η νύφ τα πήρι ούλα κι δεν άφκι τίπουτα ςτουν σπίτ τς κ' έφγι του σμπιθιρκό. Σ' στράτα π' παΐνων η νύφ θμλήθκι οτ είχαν αφήσ' ν κλώσσα μι τα κλουσσόπλα κι γύρσι κιν πήρι. Η γριγιά τότνι θύμουσι κι τς καταράσκι κι τσ' είπι να κουκκαλώσνι. Κι φούντα έφτασε η νυφ' κι άφκι καταή τ' γκλώσσα κι μπήκι καββάλα, κοκκάλουσι όλου του σμπιθιρκό κι γένκι λθάρια κι χουρίζ΄(διακρίνονται) τώρα ου παπάς μι του καμπλάφ, η κλώσσα μι τα πλιά, ου γαμπρός, ή νύφ κι τα σμπιθιρκά ούλα μι τα πράματα (μετά υποζύγια).

Για του σμπιθιρκό απού νι ΄ς του βνό κ' είνι κάτ' λιθάργια τρανά, που μνοίαζνι σαν αθρώπ', λέν οτ νιά βουλά κ' ένα κιρό ήτανι νιά γριγιά κ' είχι ένα κουρίτς κι του πάντριψι. Φούντα πήγαν οι σμπιθέρ να πάρνι τ νύφ, η νύφ τα πήρι ούλα κι δεν άφκι τίπουτα ςτουν σπίτ τς κ' έφγι του σμπιθιρκό. Σ' στράτα π' παΐνων η νύφ θμλήθκι οτ είχαν αφήσ' ν κλώσσα μι τα κλουσσόπλα κι γύρσι κιν πήρι. Η γριγιά τότνι θύμουσι κι τς καταράσκι κι τσ' είπι να κουκκαλώσνι. Κι φούντα έφτασε η νυφ' κι άφκι καταή τ' γκλώσσα κι μπήκι καββάλα, κοκκάλουσι όλου του σμπιθιρκό κι γένκι λθάρια κι χουρίζ΄(διακρίνονται) τώρα ου παπάς μι του καμπλάφ, η κλώσσα μι τα πλιά, ου γαμπρός, ή νύφ κι τα σμπιθιρκά ούλα μι τα πράματα (μετά υποζύγια).

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Για του σμπιθιρκό απού νι ΄ς του βνό κ' είνι κάτ' λιθάργια τρανά, που μνοίαζνι σαν αθρώπ', λέν οτ νιά βουλά κ' ένα κιρό ήτανι νιά γριγιά κ' είχι ένα κουρίτς κι του πάντριψι. Φούντα πήγαν οι σμπιθέρ να πάρνι τ νύφ, η νύφ τα πήρι ούλα κι δεν άφκι τίπουτα ςτουν σπίτ τς κ' έφγι του σμπιθιρκό. Σ' στράτα π' παΐνων η νύφ θμλήθκι οτ είχαν αφήσ' ν κλώσσα μι τα κλουσσόπλα κι γύρσι κιν πήρι. Η γριγιά τότνι θύμουσι κι τς καταράσκι κι τσ' είπι να κουκκαλώσνι. Κι φούντα έφτασε η νυφ' κι άφκι καταή τ' γκλώσσα κι μπήκι καββάλα, κοκκάλουσι όλου του σμπιθιρκό κι γένκι λθάρια κι χουρίζ΄(διακρίνονται) τώρα ου παπάς μι του καμπλάφ, η κλώσσα μι τα πλιά, ου γαμπρός, ή νύφ κι τα σμπιθιρκά ούλα μι τα πράματα (μετά υποζύγια).
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου
Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (EL)
Παραδόσεις
Ευρυτανία
1918
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 124, σελ. 63, 1, Ευρυτανία, Βίος
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.