Απ' τν Αμπρακιά κι απ' άλλα χουριά τς Αμπρακιάς φαίνουντι κατά μέρους τ' Κραβάρ' απού κείθι λίγου απ' του χουριό Σέλτζα κατά του Μαλουβούν' είνι δυό αρ΄άδις πέτρις μπηχτές στη γή μέσα κι φαίνουντι μπόλ'κου απ' πάν'. Γι αυτές τις πέτρες πως είνι δυό μαρμαρουμένα σμπιθιρικά. Ρίχνονται τα σμπιθυρικά ένα απού δώ κι ένα απού κεί. Κι οι ν'φάδις είδαν η μίνια τν άλλ' μόλις έσμιξαν. Κι γι' αυτό μαρμάσουσαν τα σμπιθιρκά κι βρίσκουντι ακόμα μαρμαρωμένα. Άλλ' λένε πώς είναι ένα σμπιθιρκό κι πως μαρμάρουσι για κείο σ' καταράσκι η μάνα τς νύφς του κουρίτσ' τς για κείο π' τς πηρί ούλα τα ειδίσματα απ' του σπίτ' τς ως κι έναν κόκκουτου ακόμα.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών