Είναι και ειδικοί άνθρωποι, που ξεμακάζουν. Έχουν τα λιόκρινα, δηλαδή κερατάκια μικρά στοιχειωμένου φιδιού, τα οποία πέφτουν, όταν τριφτή σε κανα ύφασμα ή άλλο μαλακό πράγμα, το οποίον του ρήγνουν, όταν το ιδούν. Τα φίδια μάλιστα αυτά, σε ωρωμένη εποχή του έτους, επιζητούν να ίδουν άνθρωπο, όχι δια’ να τον βλάψουν, αλλά διότι θέλουν να τους ρήξουν κάτι να τρίψουν τα κέρατα τους, που ται τρώνε (=ερεθίζουν,ενοχλούν). Λοιπόν πηγαίνουν σ’αυτούς, που έχουν τα λιόκρινα για να τα ρήξουν. Παίρνουν ένα ποτήρι νερό και ρήγνουν τα λιόκρινα και παρατηρούν αν έκανε το νερό μπορμπουλήθρες ή όχι.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών