Μια στο χωριό, όπως τώρα καλή ώρα θάρθη το σπαρτό, αυτή επήγε ν’αχερίση τζ ζουντόβολά της, τα’αχέρισε και πήγε για νερό στη βρύση. Ήτανε νύχτα και κεί που πήγε ήταν έξω απ’το χωριό στη βρύση πόφτασε, της παρησιάζεται ένα βόιδι κι’ έμοιαζε με το δικό της, που τούβαλε άχερο και τ’άφησε στ’αχούρι. Επήρε νερό και μόλις είδε το βόιδι, βγάζει τη ζώστρα της-γιατί παλαιικά οι γριές φορήγανε κόκκινες ζώστρες κι έδεσε το βόιδι, νόμισε πως ήταν δικό της. Το τράβαγε κεί που πήγαινε και κείνη, μα μόλις πλησίασε στο χωριό, αυτό δεν ήτανε βόιδι, ήταν στοιχειό ελύθηκε κι εχάθηκε και πήγαινε σούρνοντα αποπίσω η ζώστρα. Ετότε εκείνη κατάλαβε, ότι αυτό δεν ήταν το βόιδί της, κάτι άλλο θα ήταν k’είπε : ‘θα πάω στο σπίτι να ιδώ, θα βρώ το βόιδι ; μην εβγήτε’’ πήγε στο σπίτι και βρήκ’ εκεί το βόιδ’ πως κι αυτό το άλλο ήτανε στοιχειό και μόλις ζύγωσε το χωριό εχάθη.

Μια στο χωριό, όπως τώρα καλή ώρα θάρθη το σπαρτό, αυτή επήγε ν’αχερίση τζ ζουντόβολά της, τα’αχέρισε και πήγε για νερό στη βρύση. Ήτανε νύχτα και κεί που πήγε ήταν έξω απ’το χωριό στη βρύση πόφτασε, της παρησιάζεται ένα βόιδι κι’ έμοιαζε με το δικό της, που τούβαλε άχερο και τ’άφησε στ’αχούρι. Επήρε νερό και μόλις είδε το βόιδι, βγάζει τη ζώστρα της-γιατί παλαιικά οι γριές φορήγανε κόκκινες ζώστρες κι έδεσε το βόιδι, νόμισε πως ήταν δικό της. Το τράβαγε κεί που πήγαινε και κείνη, μα μόλις πλησίασε στο χωριό, αυτό δεν ήτανε βόιδι, ήταν στοιχειό ελύθηκε κι εχάθηκε και πήγαινε σούρνοντα αποπίσω η ζώστρα. Ετότε εκείνη κατάλαβε, ότι αυτό δεν ήταν το βόιδί της, κάτι άλλο θα ήταν k’είπε : ‘θα πάω στο σπίτι να ιδώ, θα βρώ το βόιδι ; μην εβγήτε’’ πήγε στο σπίτι και βρήκ’ εκεί το βόιδ’ πως κι αυτό το άλλο ήτανε στοιχειό και μόλις ζύγωσε το χωριό εχάθη.
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μια στο χωριό, όπως τώρα καλή ώρα θάρθη το σπαρτό, αυτή επήγε ν’αχερίση τζ ζουντόβολά της, τα’αχέρισε και πήγε για νερό στη βρύση. Ήτανε νύχτα και κεί που πήγε ήταν έξω απ’το χωριό στη βρύση πόφτασε, της παρησιάζεται ένα βόιδι κι’ έμοιαζε με το δικό της, που τούβαλε άχερο και τ’άφησε στ’αχούρι. Επήρε νερό και μόλις είδε το βόιδι, βγάζει τη ζώστρα της-γιατί παλαιικά οι γριές φορήγανε κόκκινες ζώστρες κι έδεσε το βόιδι, νόμισε πως ήταν δικό της. Το τράβαγε κεί που πήγαινε και κείνη, μα μόλις πλησίασε στο χωριό, αυτό δεν ήτανε βόιδι, ήταν στοιχειό ελύθηκε κι εχάθηκε και πήγαινε σούρνοντα αποπίσω η ζώστρα. Ετότε εκείνη κατάλαβε, ότι αυτό δεν ήταν το βόιδί της, κάτι άλλο θα ήταν k’είπε : ‘θα πάω στο σπίτι να ιδώ, θα βρώ το βόιδι ; μην εβγήτε’’ πήγε στο σπίτι και βρήκ’ εκεί το βόιδ’ πως κι αυτό το άλλο ήτανε στοιχειό και μόλις ζύγωσε το χωριό εχάθη.

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ.
Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (EL)

Παραδόσεις

Μεσσηνία, Μανιάκι


1938




Αρ. 1478, σελ. 75, Μ. Τσάκωνα, Μανιάκι Μεσσηνίας, 1938

Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.