Ο λαός τους καλλικατζάρους τους φαντάζεται σαν μεγάλους αγρίους ανθρώπους με διάφορες μορφές. Οι Καλλικάτζαροι έρχουνται με διάφορα εργαλεία και με κουτσά γαιδούρια για να κόψουνε της γής το φουντωτό δένδρο (το δένδρο που βαστάζει τη γή). Εργάζονται όλο το χρόνο μέχρι και της τελευταίας ώρας της τελευταίας ημέρας. Πελεκάν αδιάκοπα, αλλά για να τον αποτελειώσουν τους μένει μιας τσεκουριάς δένδρο. Δεν προλαμβάνουν να κτυπήσουν διότι την ώρα εκείνην (12 ην νυκτερινήν) λαλεί ο κόκκορας, όστις προειδοποιεί την αλλαγήν του ημερονυκτίου. Έτσι φεύγουν και ο δένδρος ξαναγίνεται. Φεύγοντας όμως οι Καλλικάντζαροι λέγουν : Φέγατε να φύγωμε, γιατί έρχτεαι ο τουρλόπαπας με την αγιαστήρα του και με την πλαστήρα του. Οι καλλικάτζαροι εισέρχονται εντός των οικιών από τα τζάκια και από τις πόρτες, όταν είναι ανοικτές. Προκαλούν ζημιές εις όλα τα πράγματα του σπιτιού, όταν τα βρούν ξεσκέπαστα, τα κατουρούν, γι’αυτό τα σκεπάζουν καλά.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών