Τα σκαλλικαντζούρια τα φυλάγανε πολύ αρχαίοι τώρα δεν τα φυλάνε. Τους λένε και σταχτομπούτηδες. Στα παιδιά λέγανε ότι είναι ανθρώποι μαλλιαροί όλοι έχουν κέρατα, άλλοι από άγρια ζώα πόδια αρκουδίσια. Καθόνταν γύρω στην φωτιά και συμπάγανε τη φωτιά. Γι αυτό πήγαιναν νωρίς να κοιμηθούν τα παιδιά. Μα κ’οι μεγάλοι το ξιτάζανε. Δεν πηγαίνανε 12 ημέρες να νυχτερέψουν. Καθόντανε μέσα. Ρόκα δεν κάναν. –Η μάννα του Μήτσου Βρέττου ήταν μισερή από τα σκαλλικαντζούρια. Αυτή ήτανε 5 κορίτσα φτωχά. Πήγαν λοιπόν κι άλλες πάλι φτωχές στο σπίτι της να νυχτερέψουν. Όταν τις απόβγαλαν στην πόρτα και πήγαν να μπούν μέσα αυτήν την πεδίκλωσε μια παρδαλή γάτα. Την διώχνει με το πόδι, δεν έφευγε την πιάνει με το χέρι και την βγάζει. Γύρισε μέσα, έμεινε πολύν καιρό άρρωστη κι απόμεινε στο τέλος με το χέρι κι ένα πόδι πιο κοντά. Κείνα τα χρόνια παρουσιάζονταν τα σκαλλικαντζούρια, γιατί ήτανε αθώοι οι άνθρωποι. Τώρα πια όχι. ‘’Γινήκαμε εμείς σκαλλικανζαραίοι. Ένθ’αν. σελ. 47: Τα σκαλλικαντζούρια φεύγουν και τη βραδιά παραμονή του Αγίου Βασιλείου και έρχονται πάλι την άλλη βραδιά. Τότε λέγανε πάλι : Ήρθατε καλώς ήρθατε με καλό ήρθατε με καλό να φύγετε. Αν καιγότανε κάνα μικρό δεν μπορούσε εύκολα να γίνη καλά, γι αυτό δεν τα’αφήνανε να πάνε κοντά στη φωτιά εκείνες τις ημέρες.

Τα σκαλλικαντζούρια τα φυλάγανε πολύ αρχαίοι τώρα δεν τα φυλάνε. Τους λένε και σταχτομπούτηδες. Στα παιδιά λέγανε ότι είναι ανθρώποι μαλλιαροί όλοι έχουν κέρατα, άλλοι από άγρια ζώα πόδια αρκουδίσια. Καθόνταν γύρω στην φωτιά και συμπάγανε τη φωτιά. Γι αυτό πήγαιναν νωρίς να κοιμηθούν τα παιδιά. Μα κ’οι μεγάλοι το ξιτάζανε. Δεν πηγαίνανε 12 ημέρες να νυχτερέψουν. Καθόντανε μέσα. Ρόκα δεν κάναν. –Η μάννα του Μήτσου Βρέττου ήταν μισερή από τα σκαλλικαντζούρια. Αυτή ήτανε 5 κορίτσα φτωχά. Πήγαν λοιπόν κι άλλες πάλι φτωχές στο σπίτι της να νυχτερέψουν. Όταν τις απόβγαλαν στην πόρτα και πήγαν να μπούν μέσα αυτήν την πεδίκλωσε μια παρδαλή γάτα. Την διώχνει με το πόδι, δεν έφευγε την πιάνει με το χέρι και την βγάζει. Γύρισε μέσα, έμεινε πολύν καιρό άρρωστη κι απόμεινε στο τέλος με το χέρι κι ένα πόδι πιο κοντά. Κείνα τα χρόνια παρουσιάζονταν τα σκαλλικαντζούρια, γιατί ήτανε αθώοι οι άνθρωποι. Τώρα πια όχι. ‘’Γινήκαμε εμείς σκαλλικανζαραίοι. Ένθ’αν. σελ. 47: Τα σκαλλικαντζούρια φεύγουν και τη βραδιά παραμονή του Αγίου Βασιλείου και έρχονται πάλι την άλλη βραδιά. Τότε λέγανε πάλι : Ήρθατε καλώς ήρθατε με καλό ήρθατε με καλό να φύγετε. Αν καιγότανε κάνα μικρό δεν μπορούσε εύκολα να γίνη καλά, γι αυτό δεν τα’αφήνανε να πάνε κοντά στη φωτιά εκείνες τις ημέρες.
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Τα σκαλλικαντζούρια τα φυλάγανε πολύ αρχαίοι τώρα δεν τα φυλάνε. Τους λένε και σταχτομπούτηδες. Στα παιδιά λέγανε ότι είναι ανθρώποι μαλλιαροί όλοι έχουν κέρατα, άλλοι από άγρια ζώα πόδια αρκουδίσια. Καθόνταν γύρω στην φωτιά και συμπάγανε τη φωτιά. Γι αυτό πήγαιναν νωρίς να κοιμηθούν τα παιδιά. Μα κ’οι μεγάλοι το ξιτάζανε. Δεν πηγαίνανε 12 ημέρες να νυχτερέψουν. Καθόντανε μέσα. Ρόκα δεν κάναν. –Η μάννα του Μήτσου Βρέττου ήταν μισερή από τα σκαλλικαντζούρια. Αυτή ήτανε 5 κορίτσα φτωχά. Πήγαν λοιπόν κι άλλες πάλι φτωχές στο σπίτι της να νυχτερέψουν. Όταν τις απόβγαλαν στην πόρτα και πήγαν να μπούν μέσα αυτήν την πεδίκλωσε μια παρδαλή γάτα. Την διώχνει με το πόδι, δεν έφευγε την πιάνει με το χέρι και την βγάζει. Γύρισε μέσα, έμεινε πολύν καιρό άρρωστη κι απόμεινε στο τέλος με το χέρι κι ένα πόδι πιο κοντά. Κείνα τα χρόνια παρουσιάζονταν τα σκαλλικαντζούρια, γιατί ήτανε αθώοι οι άνθρωποι. Τώρα πια όχι. ‘’Γινήκαμε εμείς σκαλλικανζαραίοι. Ένθ’αν. σελ. 47: Τα σκαλλικαντζούρια φεύγουν και τη βραδιά παραμονή του Αγίου Βασιλείου και έρχονται πάλι την άλλη βραδιά. Τότε λέγανε πάλι : Ήρθατε καλώς ήρθατε με καλό ήρθατε με καλό να φύγετε. Αν καιγότανε κάνα μικρό δεν μπορούσε εύκολα να γίνη καλά, γι αυτό δεν τα’αφήνανε να πάνε κοντά στη φωτιά εκείνες τις ημέρες.

Ιωαννίδου, Μ.
Ιωαννίδου, Μ. (EL)

Παραδόσεις

Εύβοια, Αγία Άννα


1942




Λ. Α. αρ. 1479 Η, σελ. 46, Μ. Ιωαννίδου, Λαογ. Αγίας Άννης, 1942

Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el

http://hdl.handle.net/20.500.11853/295264



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.