Πιστεύουν ότι παρουσιάζονται αο την νύκταν των Χριστουγέννων έως την 5ην Ιανουαρίου, καθ’ήν ο ιερεύς περιέρχεται τα σπίτια και με την αγιαστούρα τα ραντίζει και διώχνει τους Καλλικαντζάρους, που στο χωριό μας ονομάζομε καρκαντζάλια. Τα καρκατζάλια βγαίνουν την νύκτα όταν σβήσουμε το φώς και πρόκειται να κοιμηθούμε, γι’αυτό και πρό της κατακλίσεως μας στο χωριό βάζομε θυμίαμα (θυμνιατό στη φωτιά γιατί τα καρκατζάλια αποφεύγουν την ανθυμίασιν του θυμιάματος. Επίσης εις την τσέπην των ρούχων που φοράμε στο ύπνον τοποθετούμεν θυμίαμα. Την νύκτα δεν βγαίνουν συνήθως τα παιδιά έξω στην αυλήν γιατί τα παίρνουν τα καρκατζάλια και τα οδηγούν σε κρημνούς ή σε Ζουργιό (μέρος που χύνεται το νερό του μύλου)και τα κακοποιούν πιστεύουν δε πως και τα βουβαίνουν. Τα καρκατζάλια φαντάζονται πως έχουν μορφήν ανθρώπου, είναι κουτσοί, μιλούν τραυλά, είναι ισχνοί και φέρουν και ουράς εις την κεφαλήν ή στα οπίσθια. Γυρίζουν όλην την νύκτα στους δρόμους του χωριού μόνον όταν λαλήση ο μαύρος κόκορας (κόκοτας) και πηγαίνουν να κρυφτούν και να περάσουν όλην την ημέραν εις το ζουργιό του μύλου. Στο χωριό περιφέρονται μόνον 12 νύκτες από την 25ην Δεκεμβρίου μέχρι την 5ην Ιανουαρίου (Δουδεκαήμερα) την 5ην Ιανουαρίου κυνηγάει ο παπάς με το κουτσοβόκαλο(αγιαστούρα)

Πιστεύουν ότι παρουσιάζονται αο την νύκταν των Χριστουγέννων έως την 5ην Ιανουαρίου, καθ’ήν ο ιερεύς περιέρχεται τα σπίτια και με την αγιαστούρα τα ραντίζει και διώχνει τους Καλλικαντζάρους, που στο χωριό μας ονομάζομε καρκαντζάλια. Τα καρκατζάλια βγαίνουν την νύκτα όταν σβήσουμε το φώς και πρόκειται να κοιμηθούμε, γι’αυτό και πρό της κατακλίσεως μας στο χωριό βάζομε θυμίαμα (θυμνιατό στη φωτιά γιατί τα καρκατζάλια αποφεύγουν την ανθυμίασιν του θυμιάματος. Επίσης εις την τσέπην των ρούχων που φοράμε στο ύπνον τοποθετούμεν θυμίαμα. Την νύκτα δεν βγαίνουν συνήθως τα παιδιά έξω στην αυλήν γιατί τα παίρνουν τα καρκατζάλια και τα οδηγούν σε κρημνούς ή σε Ζουργιό (μέρος που χύνεται το νερό του μύλου)και τα κακοποιούν πιστεύουν δε πως και τα βουβαίνουν. Τα καρκατζάλια φαντάζονται πως έχουν μορφήν ανθρώπου, είναι κουτσοί, μιλούν τραυλά, είναι ισχνοί και φέρουν και ουράς εις την κεφαλήν ή στα οπίσθια. Γυρίζουν όλην την νύκτα στους δρόμους του χωριού μόνον όταν λαλήση ο μαύρος κόκορας (κόκοτας) και πηγαίνουν να κρυφτούν και να περάσουν όλην την ημέραν εις το ζουργιό του μύλου. Στο χωριό περιφέρονται μόνον 12 νύκτες από την 25ην Δεκεμβρίου μέχρι την 5ην Ιανουαρίου (Δουδεκαήμερα) την 5ην Ιανουαρίου κυνηγάει ο παπάς με το κουτσοβόκαλο(αγιαστούρα)
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Πιστεύουν ότι παρουσιάζονται αο την νύκταν των Χριστουγέννων έως την 5ην Ιανουαρίου, καθ’ήν ο ιερεύς περιέρχεται τα σπίτια και με την αγιαστούρα τα ραντίζει και διώχνει τους Καλλικαντζάρους, που στο χωριό μας ονομάζομε καρκαντζάλια. Τα καρκατζάλια βγαίνουν την νύκτα όταν σβήσουμε το φώς και πρόκειται να κοιμηθούμε, γι’αυτό και πρό της κατακλίσεως μας στο χωριό βάζομε θυμίαμα (θυμνιατό στη φωτιά γιατί τα καρκατζάλια αποφεύγουν την ανθυμίασιν του θυμιάματος. Επίσης εις την τσέπην των ρούχων που φοράμε στο ύπνον τοποθετούμεν θυμίαμα. Την νύκτα δεν βγαίνουν συνήθως τα παιδιά έξω στην αυλήν γιατί τα παίρνουν τα καρκατζάλια και τα οδηγούν σε κρημνούς ή σε Ζουργιό (μέρος που χύνεται το νερό του μύλου)και τα κακοποιούν πιστεύουν δε πως και τα βουβαίνουν. Τα καρκατζάλια φαντάζονται πως έχουν μορφήν ανθρώπου, είναι κουτσοί, μιλούν τραυλά, είναι ισχνοί και φέρουν και ουράς εις την κεφαλήν ή στα οπίσθια. Γυρίζουν όλην την νύκτα στους δρόμους του χωριού μόνον όταν λαλήση ο μαύρος κόκορας (κόκοτας) και πηγαίνουν να κρυφτούν και να περάσουν όλην την ημέραν εις το ζουργιό του μύλου. Στο χωριό περιφέρονται μόνον 12 νύκτες από την 25ην Δεκεμβρίου μέχρι την 5ην Ιανουαρίου (Δουδεκαήμερα) την 5ην Ιανουαρίου κυνηγάει ο παπάς με το κουτσοβόκαλο(αγιαστούρα)

Φάκας, Γ.
Φάκας, Γ. (EL)

Παραδόσεις

Λάρισα, Ελασσόνα, Μαγούλα


1952




Λ. Α. αρ. 1980, σελ. 13 – 14, Γ. Φάκα, Μαγούλα Ελασσόνος, 1952

Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el

http://hdl.handle.net/20.500.11853/295287



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.