Από της 25 Δεκεμβρίου άρχεται το βασίλειον των καλλικαντζάρων διαρκούν μέχρι των Φώτων και ουδείς τολμά κατά τας εν τω μεταξύ νύκτας να εξέλθη. Το μεταξύ Χριστουγέννων και Φώτων διάστημα καλείται δουδικάμηρου (= δωδεκαήμερων) καθ’ ο ‘’Άγουρα παράγουρα παπαδιγιές δεμ ψένουσι κουκιά διγ κατζαλίζουνι’’. Τα φώτα γίνονται την δεκάτην τρίτην από της Χριστού γεννήσεως ως δηλοί το ‘’ς τα δώδικα τα κάλαντα κι ‘ς τα δικατρείς τα Φώτα’’. Η λέξις κάλαντα μόνον εν τη φράσει ταύτη εθρίσκεται και η σημασία της άγνωστις. Την παραμονήν των Φώτων διέρχεται ο ιερεύς τας οικίας καθαίρων αυτάς από των καλλικαντζάρων οίτινες επι τη θέα του ιερεύς παροτρύνουσιν εαυτούς εις φυγήν δια του ‘’Φεύγιστι να φεύγουμι κι έρθιτι ζουρλόπαπας μι τη ζουρλουφτιρούγα τ’.’’ (Η λέξις τουρλός (= τρελλός) μόνον ενταύθα εις τας Ταύτας συνθέτους λέξεις. Οι δε ιερείς οι διερχόμενοι τας οικίας κατά ταύτην την ημέραν και εκδιώξουντες τους καλλικαντζάρους εκτός του "εν Ιορδάνη" απαγγέλλουσιν εν νώ και το "Φουτίζου αγιάζου τα λουκάν’κα σας ματγιαζού’’.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών