Υπάρχει ακόμα η δοξασία για τα αερικά, στα οποία αποδίδονται διάφορα πρίσματα και πόνοι, όπως ο πονόδοντος, που ακολουθούνται από πρίσμα και για την θεραπεία του οποίου γίνεται το ανεμοπύρωμα. Μια γριά δηλ. βάζει ένα φτυάρι στη φωτιά να ρουχώση (να ζεσταθή υπερβολικά) κι ύστερα τον πλησιάζει στο μάγουλο του αρρώστου λέγοντας: Άνεμος το φέρν’ άνεμος το παίρν’ σ’ ερμίδικο τόπο και ξηρό να το πηγαίν’. Πως απλών’ ημέρα πως απλών’ ο ήλιος. Ν’ απλώσ’ και ο πόνος από τον (τάδε).
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών