Τα μεσάνυχτα βγαίναν Νεράϊδες και τρισκαταραίοι. Οι παλιοί τα ‘βλεπαν. Τώρα πια όχι. Σπάνιο. Όταν ήταν 14 – 15 ετών (ο Αρίστος Ζαχρήστος ετών 35):. «Όπως είχαμε φωτιά μια νύχτα (το 24) ακούσαμε μια φωνή, ένα σκούσμα, όπως κάνει η αλεπού. Του είπανε πως δεν είναι τίποτε για να μη φοβηθή. Δαιμονοενέργεια ήτανε. Κράτησες καμμιά ώρα και πέρασε. Βγαίνουν μόνον σε άθιδοι άνθρωπους να μην έχη τίποτε δαιμονικά απάνου του, ούτε θύμωμα. Σε καθαρό θα παρουσιαστούν. Πολλοί ξηγάν πηο έχουν πάθει κι έχουν δη.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών