Περί των Νηρηΐδων πιστεύουσιν ότι εξέρχονται περί μέσας νύκτας και λούονται εις τας πηγάς γυμναί, μεθ’ εαυτών φέρουσι κάτοπτρον, κτένας και εν γένει πάντα τα προς κόμωσίν των. Λίαν επικίνδυνον νομίζουσι το να ίδωσιν αντάς ούτω λουομένας. Δια τούτο συνιστάται ιδίως εις τας αβράς παρθένους να μη μεταβαίνωσιν εις τα πηγάς περί μέσας νύκτας προς ίδρευσιν. Περί δε των Καλοτύχων πιστεύουσιν ότι και αύται εξέρχονται την νύκτα εκ της κρύπτης των και ότι οι συναντώντες αυτάς κακόν τι πάντοτε πρέπει να αναμένωσι. Ευτυχώς όμως αυταί οι και αι Νεράϊδες εξέρχονται λίαν σπανίως, άλλ’ οπωσδήποτε επειδή εξέρχονται έκαστος οφείλη να προσέχη ίνα μη έλθη εις συνάντησιν αυτών. Αι γραφαί μας δεν λείπουσι να αναφέρωσι προς υποστήριξην αυτού παραδείγματα ανθρώπων παθόντων εκ τοιαύτων κακών συναντήσεων. Περί δε τιν εν τοις δάσεσι Καλοτύχων δοξάζουσιν ότι κάθε δένδρον ήτο ποτε νύμφη, κόπτοντες δε δένδρον τι ιδίως μέγα θεωρούσι καλόν να θέτωσι επί του κορμού πέτραν τινά. Περί δε των Λαμιών δοξάζουσιν ότι είναι τερατόμορφα θηρία εξωπλισμένα δι’ οδόντων τρομερών καταπίνουντων βλωμούς τα παιδία και τας κόρας.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Οικισμός
