Είναι είδος Νεράϊδας ασπροφόρας που βγαίνει ακριβώς το μεσημέρι και βλάφτει τα μικρά παιδιά που βρίσκει έξω εκείνη την ώρα. Οι μητέρες απαγορεύουν τα παιδιά των να γυρίζουν έξω την ώρα του μεσημεριού και τα φοβερίζουν λέγουσαι «ω μάννα παιϊμ μου που θα πάης τέδοιαν ώρα να σε μπτσάη η Στσίζα του μεσημεριού». [Σχίζα= Η σχίζα δηλ. το λεπτόν τεμάχιον ξύλου, κατάλληλον προς καύσιν. Μεταφορικώς δηλοί ακριβώς το μεσημέρι δηλ. το ήμισυ του όλου, το ήμισυ της ημέρας (κορμός η όλη ημέρα και σχίζα αυτού ακριβώς το ήμισυ, άρα το μεσημέρι). Έπειπτουσαν τα μικρά, τα οποία συναντά το μεσημέρι έξω. Ως γνωστόν πολλαί μαντείαι τελούνται κατά την μεσημβρίαν ως «ο καθρέπτης του πηγαδιού» και άλλαι, πρβλ. το του Εκκλησιαστ. Ψαλμού «ου φοβηθήσει από συμπτώματος και δαιμονίου μεσημβρινού». Ψαλμός 90 στ. 6.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών