Πιστεύεται πως στα ποτάμια και στις βρύσες κατά τη νύχτα βγαίνουν νεράϊδες. Τις φαντάζονται εξωτικά όμορφες, με μακρυά μαλλιά και στ’ αραχνοΰφαντα ντυμένες. Βγαίνουν στη βρύσι, λούζονται και χτενίζονται. Αν περάση κανείς και τις ιδή δεν πρέπει να τις μιλήση γιατί του παίρνουν τη λαλιά, βουβαίνεται και μπορεί να σαλέψη και ο νούς του. Πιστεύεται δε πάλι αν κατορθώσουν, την ώρα που λούζονται και χτενίζονται, πάρουν το δαχτυλίδι μιας νεράϊδας ή το χτένι της, εκείνη ακολουθεί και μπορείς να την κάνη γυναίκα του.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών