Εν τω χωρίω Πιόντες του τέως δήμου Λαγείας φέρεται η εξής παράδοσις. Έζη ποτέ εν τω χωρίω γενναίος και τολμηρός ανήρ ονόματι Μακρούτσος, ον εσέβοντο και ετίμων πάντες οι συγχώριοί του ούτος ειργάζετο επι πολλάς ημέρας προσπαθών να περικλείση δι’ υψηλού τείχου εν εκ των κτημάτων του. Πρωΐαν τινά όμως ελθών εις την εργασίαν του παρετήρησε μετ’ απορίας, ότι είχε κρημνισθή ολόκληρος ο τοίχος, ον είχε κτίση κατά την προηγουμένην ημέραν, ειργάσθη την ημέραν εκείνην, αλλά και την επομένην πρωΐαν εύρε κατεστραμμένην πάσαν την εργασίαν της προηγουμένης. Παρεφύλαξε κατά την επομένην νύκτα επιθυμών να ανακαλύψη τις ο καταστρέφων τον τοίχον, ον μετά πολλού κόπου ήγειρεν Περί το μεσονύκτιον βλέπει πανύψηλον τινα άνδρα να κατακρημνίζη τον τοίχον, ορμά εναντίον αυτού, τον συλλαμβάνει από τον λαιμόν, και πλήρης οργής τον ερωτά την αιτίαν δι ην καταστρέφει την εργασίαν του. Ο έτερος αδυνατεί να δικαιολογήση την πράξιν του, παρακαλεί όμως τον Μακρούτσον να τον συγχωρήση, ούτως δε συγκατατίθεται να τον συγχωρήση, εάν δεχθή να τον φέρη επί των ώμων του μέχρι της οικίας του ο καταστροφεύς του τοίχου δέχεται και ο Μακρούτσος τεθείς επί των ώμων του αντιπάλου του φέρεται εις την οικίαν του. Καθ΄οδόν όμως εννοεί ότι εκείνος εφ’ ου τους ώμους φέρεται δεν είναι άνθρωπος, διότι ότε μεν σμικρύνεται, ότε δε γίνεται μεγαλύτερος, τέλος εννοεί ότι είναι ο Διάβολος υπό ανθρώπινην μορφήν. Ο Μακρούτσος τότε παρακαλεί να τον καταβιβάση εκ των ώμων του, προτείνει δε να παλαίσωσι, γίνεται δεκτή η πρότασις και εκλέγεται δια την επικείμενην πάλην παρακείμενόν τι αλώνιον. Ο Μακρούτσος ήκουσε τότε μέγαν κρότον, είδε υπερμεγέθη λάμψιν και απειρίαν σπινθήρων. Ούτως εξηφανίσθη ο Διάβολος, μη τολμήσας να βλάψη τον το σημείον του σταυρού ποιούντα Μακρούτσον. Πιθανόν η παράδοσις αυτή να είναι απήχησις των ακριτικών εν Μάνη το όνομα του Διγενή Ακρίτα σώζεται υπό το όνομα του Μαυροειδή, όπερ πιθανώς έχει σχέσιν προς το Μακρούτσος, έπειτα και το αλώνιον εφ’ ου επρόκειτο να γίνη η πάλη μας υπενθυμίζει το σιδηρούν αλώνιον επι του οποίου συνήθως γίνεται η πάλη ηρώων του ακριτικού κύκλου προς τον Χάρωνα. [Παραπλήσια η περί της σωτηρίας της Καρδαμύλης υπό της Παναγίας μανιάτικη παράδοσις. Βλ. τας εμάς Παραδόσεις αρ. 193 και σ. 109.796 – 2. Η αυξομείωσις του αναστήματος του καβαλλικευομένου είναι χαρακτηριστικόν των Ανασκελάδων. Βλ. τας παραδόσεις αρ. 645 – 647 αυτόθι – Σ.τ.Δ]

Εν τω χωρίω Πιόντες του τέως δήμου Λαγείας φέρεται η εξής παράδοσις. Έζη ποτέ εν τω χωρίω γενναίος και τολμηρός ανήρ ονόματι Μακρούτσος, ον εσέβοντο και ετίμων πάντες οι συγχώριοί του ούτος ειργάζετο επι πολλάς ημέρας προσπαθών να περικλείση δι’ υψηλού τείχου εν εκ των κτημάτων του. Πρωΐαν τινά όμως ελθών εις την εργασίαν του παρετήρησε μετ’ απορίας, ότι είχε κρημνισθή ολόκληρος ο τοίχος, ον είχε κτίση κατά την προηγουμένην ημέραν, ειργάσθη την ημέραν εκείνην, αλλά και την επομένην πρωΐαν εύρε κατεστραμμένην πάσαν την εργασίαν της προηγουμένης. Παρεφύλαξε κατά την επομένην νύκτα επιθυμών να ανακαλύψη τις ο καταστρέφων τον τοίχον, ον μετά πολλού κόπου ήγειρεν Περί το μεσονύκτιον βλέπει πανύψηλον τινα άνδρα να κατακρημνίζη τον τοίχον, ορμά εναντίον αυτού, τον συλλαμβάνει από τον λαιμόν, και πλήρης οργής τον ερωτά την αιτίαν δι ην καταστρέφει την εργασίαν του. Ο έτερος αδυνατεί να δικαιολογήση την πράξιν του, παρακαλεί όμως τον Μακρούτσον να τον συγχωρήση, ούτως δε συγκατατίθεται να τον συγχωρήση, εάν δεχθή να τον φέρη επί των ώμων του μέχρι της οικίας του ο καταστροφεύς του τοίχου δέχεται και ο Μακρούτσος τεθείς επί των ώμων του αντιπάλου του φέρεται εις την οικίαν του. Καθ΄οδόν όμως εννοεί ότι εκείνος εφ’ ου τους ώμους φέρεται δεν είναι άνθρωπος, διότι ότε μεν σμικρύνεται, ότε δε γίνεται μεγαλύτερος, τέλος εννοεί ότι είναι ο Διάβολος υπό ανθρώπινην μορφήν. Ο Μακρούτσος τότε παρακαλεί να τον καταβιβάση εκ των ώμων του, προτείνει δε να παλαίσωσι, γίνεται δεκτή η πρότασις και εκλέγεται δια την επικείμενην πάλην παρακείμενόν τι αλώνιον. Ο Μακρούτσος ήκουσε τότε μέγαν κρότον, είδε υπερμεγέθη λάμψιν και απειρίαν σπινθήρων. Ούτως εξηφανίσθη ο Διάβολος, μη τολμήσας να βλάψη τον το σημείον του σταυρού ποιούντα Μακρούτσον. Πιθανόν η παράδοσις αυτή να είναι απήχησις των ακριτικών εν Μάνη το όνομα του Διγενή Ακρίτα σώζεται υπό το όνομα του Μαυροειδή, όπερ πιθανώς έχει σχέσιν προς το Μακρούτσος, έπειτα και το αλώνιον εφ’ ου επρόκειτο να γίνη η πάλη μας υπενθυμίζει το σιδηρούν αλώνιον επι του οποίου συνήθως γίνεται η πάλη ηρώων του ακριτικού κύκλου προς τον Χάρωνα. [Παραπλήσια η περί της σωτηρίας της Καρδαμύλης υπό της Παναγίας μανιάτικη παράδοσις. Βλ. τας εμάς Παραδόσεις αρ. 193 και σ. 109.796 – 2. Η αυξομείωσις του αναστήματος του καβαλλικευομένου είναι χαρακτηριστικόν των Ανασκελάδων. Βλ. τας παραδόσεις αρ. 645 – 647 αυτόθι – Σ.τ.Δ]

Τσουμελέας, Σ.

Τσουμελέας, Σ. (EL)

Παραδόσεις

Μάνη

1916

Ακαδημία Αθηνών

Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών

Σ. Τσουμελέας, Μάνη, Λαογραφία Ε, 1915 – 1916, σελ. 637, αρ. 2

Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα