Διάουλους: Τον διάβολον φαντάζονται ως άνθρωπου με ένα πόδα, δια τούτο λέγουσιν οσάκις δύο φυλονικούσι “χουρέβ ου άλλους μι του ένα του πουδάρ”. Πιστεύουσι δε ότι εξαφανίζεται μόλις ιδή φως ή οσφρανθή θυμίαμα. Λέγουσιν αυτόν ωσαύτως “τρισκατάρατους” “Ιούδας”, “Ισκαριώτης”. “Βιιλζιβούλτς”, “ου όξου 'που 'δω” ή απλώς “ου άλλους”.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών