Μια φορά άκουσε η μαμά και η αδερφή του μωρού όταν ήρθανε οι Μοίρες που έλεγαν: Η πρώτη Μοίρα είπε: «Να ζήση και να μεγαλώση μέχρι 22 ετών. Η δεύτερη Μοίρα είπε να στεφανωθή. Η τρίτη Μοίρα είπε «στο δρόμο που θα πάνε, θα πάρουν από ξένο χωριό (από το τάδε χωριό) νύφη. Θα ανταμώσουν ένα φίδι θα δαγκάση το γαμπρό και θα πεθάνη μετά τη στέψι» Η αδερφή κ’ η μάννα που άκουσαν αυτά τα εσημείωσαν και είπε η κόρη στη μάννα. «Αν πεθάνω εγώ και ζης εσύ, θα πιάσης το φίδι να το σκοτώσης να μη κτυπήση ο αδερφός μου.» Η μάννα της είπε: μπας εσύ αποθάνης κ εγώ, θα τα ξέρουμε οι δυο μας, να προσέχωμε, να γλυτώσωμε το γιο μας». Το φίδι παρουσιάστηκε όταν ερχόντανε από την εκκλησία στεφανωμένοι. Τότες το φίδι μπήκε μέσα στο παπούτσι του γαμπρού. Η αδερφή επετάχτηκε κ έβγαλε την μπότα αμέσως. Το φίδι έμεινε μέσα. Λέει: «Δε θα το σκοτώσωμε, θα το κάψωμε το φίδι». Εβάλανε το γαμπρό μέσα στο δωμάτιο χωρίς να το μελετήσουν το πράγμα. Παίρνει τη μπότα η αδερφή και πάει να το ρίξη πάνω στα κάρβουνα. Το φίδι δεν άντεξε από την φωτιά κ’ έσκασε. Ένα κομμάτι από το φίδι πετάχτηκε από τη φωτιά στον αδερφό της, τον χτύπησε κ’ επέθανε. Όπως ήταν γραμμένο έτσι κ’ έγινε.

Μια φορά άκουσε η μαμά και η αδερφή του μωρού όταν ήρθανε οι Μοίρες που έλεγαν: Η πρώτη Μοίρα είπε: «Να ζήση και να μεγαλώση μέχρι 22 ετών. Η δεύτερη Μοίρα είπε να στεφανωθή. Η τρίτη Μοίρα είπε «στο δρόμο που θα πάνε, θα πάρουν από ξένο χωριό (από το τάδε χωριό) νύφη. Θα ανταμώσουν ένα φίδι θα δαγκάση το γαμπρό και θα πεθάνη μετά τη στέψι» Η αδερφή κ’ η μάννα που άκουσαν αυτά τα εσημείωσαν και είπε η κόρη στη μάννα. «Αν πεθάνω εγώ και ζης εσύ, θα πιάσης το φίδι να το σκοτώσης να μη κτυπήση ο αδερφός μου.» Η μάννα της είπε: μπας εσύ αποθάνης κ εγώ, θα τα ξέρουμε οι δυο μας, να προσέχωμε, να γλυτώσωμε το γιο μας». Το φίδι παρουσιάστηκε όταν ερχόντανε από την εκκλησία στεφανωμένοι. Τότες το φίδι μπήκε μέσα στο παπούτσι του γαμπρού. Η αδερφή επετάχτηκε κ έβγαλε την μπότα αμέσως. Το φίδι έμεινε μέσα. Λέει: «Δε θα το σκοτώσωμε, θα το κάψωμε το φίδι». Εβάλανε το γαμπρό μέσα στο δωμάτιο χωρίς να το μελετήσουν το πράγμα. Παίρνει τη μπότα η αδερφή και πάει να το ρίξη πάνω στα κάρβουνα. Το φίδι δεν άντεξε από την φωτιά κ’ έσκασε. Ένα κομμάτι από το φίδι πετάχτηκε από τη φωτιά στον αδερφό της, τον χτύπησε κ’ επέθανε. Όπως ήταν γραμμένο έτσι κ’ έγινε.
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μια φορά άκουσε η μαμά και η αδερφή του μωρού όταν ήρθανε οι Μοίρες που έλεγαν: Η πρώτη Μοίρα είπε: «Να ζήση και να μεγαλώση μέχρι 22 ετών. Η δεύτερη Μοίρα είπε να στεφανωθή. Η τρίτη Μοίρα είπε «στο δρόμο που θα πάνε, θα πάρουν από ξένο χωριό (από το τάδε χωριό) νύφη. Θα ανταμώσουν ένα φίδι θα δαγκάση το γαμπρό και θα πεθάνη μετά τη στέψι» Η αδερφή κ’ η μάννα που άκουσαν αυτά τα εσημείωσαν και είπε η κόρη στη μάννα. «Αν πεθάνω εγώ και ζης εσύ, θα πιάσης το φίδι να το σκοτώσης να μη κτυπήση ο αδερφός μου.» Η μάννα της είπε: μπας εσύ αποθάνης κ εγώ, θα τα ξέρουμε οι δυο μας, να προσέχωμε, να γλυτώσωμε το γιο μας». Το φίδι παρουσιάστηκε όταν ερχόντανε από την εκκλησία στεφανωμένοι. Τότες το φίδι μπήκε μέσα στο παπούτσι του γαμπρού. Η αδερφή επετάχτηκε κ έβγαλε την μπότα αμέσως. Το φίδι έμεινε μέσα. Λέει: «Δε θα το σκοτώσωμε, θα το κάψωμε το φίδι». Εβάλανε το γαμπρό μέσα στο δωμάτιο χωρίς να το μελετήσουν το πράγμα. Παίρνει τη μπότα η αδερφή και πάει να το ρίξη πάνω στα κάρβουνα. Το φίδι δεν άντεξε από την φωτιά κ’ έσκασε. Ένα κομμάτι από το φίδι πετάχτηκε από τη φωτιά στον αδερφό της, τον χτύπησε κ’ επέθανε. Όπως ήταν γραμμένο έτσι κ’ έγινε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (EL)

Παραδόσεις

Πέλλα, Άρνισσα


1961




Λ. Α. αρ. 2394, σελ. 152 – 154, Γεωργ. Κ. Σπυριδάκη, Άρνισσα Πέλλης, 1961

Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.