Όταν πεθάνη ο άνθρωπος βγαίνει η ψυχή του. Την παίρνει ο χάρος και την πηγαίνει στο δικαστήριο που παραστέκουν δαίμονες και άγγελοι. Γίνεται δίκη κατά την οποίαν έχουν μίαν ζυγαριά και ζυγίζουν τις καλές και κακές πράξεις. Αν η ψυχή βαρύνει στις κακές πράξεις την παίρνουν οι δαίμονες, άλλως οι άγγελοι. Πολλές φορές η ψυχή γυρίζει μέσα στα σπίτια και γενικώς σ' ούλα τα μέρη που επέρασε ο άνθρωπος όταν ήτο στη ζωή. Εμφανίζεται σαν μια μικρή χρυσοκίτρινη μυίγα και σβουντουρίζει σ' όγοιο μέρος καθίσει, τότε λέγεται ότι ο πεθαμένος κουβεντιάζει, αρχίζει το λακριντί μονάχος του και οι παρευρισκόμενοι σταματούν για λίγο μην τον στενοχωρήσουν.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών