1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Μια φορά ήτονε ένας καταχανάς ο Γεωργίτους. Αυτός έβγαινε από τον τάφο κάθε βράδυ κι επήγαινε στα σπίθια και τους εσπούσε πιθάρια, βαρέλια, πιάτα, έχυνε το λάδι κι έπειτα έφευγε. Πήγαιναν κάθε μέρα και τον εύρισκαν στον τάφο και του χαλούσαν τα μουστάκια και του έπαιρναν το τσιμπούκι. Την άλλη μέρα πήγαιναν και ξανάβρισκαν τα μουστάκια στριμμένα και το τσιπούκι στο στόμα. Αυτό γινότανε μέχρις ότου τον εστομοδέσανε οι παπάδες και δεν είχε δικαίωμα να πειράζη. Κατόπιν τα εξέθαψαν του έβγαλαν την καρδιά του, την έκαψαν και έτσι διελύθη.

Μια φορά ήτονε ένας καταχανάς ο Γεωργίτους. Αυτός έβγαινε από τον τάφο κάθε βράδυ κι επήγαινε στα σπίθια και τους εσπούσε πιθάρια, βαρέλια, πιάτα, έχυνε το λάδι κι έπειτα έφευγε. Πήγαιναν κάθε μέρα και τον εύρισκαν στον τάφο και του χαλούσαν τα μουστάκια και του έπαιρναν το τσιμπούκι. Την άλλη μέρα πήγαιναν και ξανάβρισκαν τα μουστάκια στριμμένα και το τσιπούκι στο στόμα. Αυτό γινότανε μέχρις ότου τον εστομοδέσανε οι παπάδες και δεν είχε δικαίωμα να πειράζη. Κατόπιν τα εξέθαψαν του έβγαλαν την καρδιά του, την έκαψαν και έτσι διελύθη.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μια φορά ήτονε ένας καταχανάς ο Γεωργίτους. Αυτός έβγαινε από τον τάφο κάθε βράδυ κι επήγαινε στα σπίθια και τους εσπούσε πιθάρια, βαρέλια, πιάτα, έχυνε το λάδι κι έπειτα έφευγε. Πήγαιναν κάθε μέρα και τον εύρισκαν στον τάφο και του χαλούσαν τα μουστάκια και του έπαιρναν το τσιμπούκι. Την άλλη μέρα πήγαιναν και ξανάβρισκαν τα μουστάκια στριμμένα και το τσιπούκι στο στόμα. Αυτό γινότανε μέχρις ότου τον εστομοδέσανε οι παπάδες και δεν είχε δικαίωμα να πειράζη. Κατόπιν τα εξέθαψαν του έβγαλαν την καρδιά του, την έκαψαν και έτσι διελύθη.
Λιουδάκη, Μαρία
Λιουδάκη, Μαρία (EL)
Παραδόσεις
Κρήτη, Ινναχώριο, Τοπόλια
1938
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 1161 Β, σελ. 77 – 80, Μ. Λιουδάκη, Ινναχώριον, Τοπόλια, 1938
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.