1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Μπορούσε ένας να πεθάνη και να γίνη βαμπίρης (=βρυκόλαξ) δηλαδή εσηκωνότανε ο πεθαμένος από τον τάφο. Στο νεκρό προτού τον θάψουν πρέπει να τουρίξουν βραστό λάδι στον αφαλό. Αν δεν το κάμουν θα γενή βαμπίρης. Για να μη σηκωθή ο νεκρός από τον τάφο ως βαμπίρης (βρυκόλακας) παλαιότερα έσπερναν από την Εκκλησία που θα τον βγάλουν μέχρι τον τάφο κεχρί. Επίστευαν ότι εάν σηκωθή από τον τάφο θ’αρχίση να μετρά το κεχρί και μέχρι να το μετρήση θα ξημερώση κ’έστι θα εγύριζε πίσω στον τάφο του. Ο βαμπίρης ήταν πέξω από τον τάφο κ’εγύριζε στα σπίτια μέχρι το τελευταίο λάλημα του πετεινού. Τον βαμπίρη για να τον πιάσουν επήγαιναν το Σάββατο το βράδυ, άνοιγαν τον τάφο και τον εύρισκαν μέσα του δένανε στο λαιμό μια θηλιά από ψάθα, που έχομε στο πάτωμα του σπιτιού και τον εκαίγανε. (Σωσάνδρα=παλαιόν όνομα Πρεbόδιστα)

Μπορούσε ένας να πεθάνη και να γίνη βαμπίρης (=βρυκόλαξ) δηλαδή εσηκωνότανε ο πεθαμένος από τον τάφο. Στο νεκρό προτού τον θάψουν πρέπει να τουρίξουν βραστό λάδι στον αφαλό. Αν δεν το κάμουν θα γενή βαμπίρης. Για να μη σηκωθή ο νεκρός από τον τάφο ως βαμπίρης (βρυκόλακας) παλαιότερα έσπερναν από την Εκκλησία που θα τον βγάλουν μέχρι τον τάφο κεχρί. Επίστευαν ότι εάν σηκωθή από τον τάφο θ’αρχίση να μετρά το κεχρί και μέχρι να το μετρήση θα ξημερώση κ’έστι θα εγύριζε πίσω στον τάφο του. Ο βαμπίρης ήταν πέξω από τον τάφο κ’εγύριζε στα σπίτια μέχρι το τελευταίο λάλημα του πετεινού. Τον βαμπίρη για να τον πιάσουν επήγαιναν το Σάββατο το βράδυ, άνοιγαν τον τάφο και τον εύρισκαν μέσα του δένανε στο λαιμό μια θηλιά από ψάθα, που έχομε στο πάτωμα του σπιτιού και τον εκαίγανε. (Σωσάνδρα=παλαιόν όνομα Πρεbόδιστα)

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μπορούσε ένας να πεθάνη και να γίνη βαμπίρης (=βρυκόλαξ) δηλαδή εσηκωνότανε ο πεθαμένος από τον τάφο. Στο νεκρό προτού τον θάψουν πρέπει να τουρίξουν βραστό λάδι στον αφαλό. Αν δεν το κάμουν θα γενή βαμπίρης. Για να μη σηκωθή ο νεκρός από τον τάφο ως βαμπίρης (βρυκόλακας) παλαιότερα έσπερναν από την Εκκλησία που θα τον βγάλουν μέχρι τον τάφο κεχρί. Επίστευαν ότι εάν σηκωθή από τον τάφο θ’αρχίση να μετρά το κεχρί και μέχρι να το μετρήση θα ξημερώση κ’έστι θα εγύριζε πίσω στον τάφο του. Ο βαμπίρης ήταν πέξω από τον τάφο κ’εγύριζε στα σπίτια μέχρι το τελευταίο λάλημα του πετεινού. Τον βαμπίρη για να τον πιάσουν επήγαιναν το Σάββατο το βράδυ, άνοιγαν τον τάφο και τον εύρισκαν μέσα του δένανε στο λαιμό μια θηλιά από ψάθα, που έχομε στο πάτωμα του σπιτιού και τον εκαίγανε. (Σωσάνδρα=παλαιόν όνομα Πρεbόδιστα)
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (EL)
Παραδόσεις
Πέλλα, Σωσάνδρα
1961
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Λ. Α. αρ. 2394, σελ. 290 – 291, Γεωργ. Κ. Σπυριδάκη, Σωσάνδρα Πέλλης, 1961
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.