Πιστεύεται πως βρικολακιάζουν όσοι ήταν αμαρτωλοί, όσοι είναι καταραμένοι, όσοι δρασκελίστηκαν από γάτα ή σκύλο, και όσων οι πληγές-που τυχόν είχαν – δεν ‘’ζεματίστηκαν’’ με καυτό κρασί και λάδι, πρίν θαφτούν. Επίσης βρικολακιάζουν όσοι βίαια σκοτωθούν και μάλιστα πιστεύεται πως στο μέρος που χύθηκε το αίμα ‘’φωνάζει’’. Τους βρικόλακες τους φαντάζονται μ’ανθρώπινο σώμα, με κέρατα στο κεφάλι, με γουρλωτά μεγάλα μάτια, με δόντια σουβλερά και μακρυά νύχια. Οι βρυκόλακες την ημέρα παραμένουν στους τάφους των και μόνο τη νύχτα βγα΄΄ινουν και επισκέπτονται τα υπόγεια των σπιτιών κι ανακατεύουν το τυρί, το βούτυρο, πίνουν κρασί, παίρνουν κρέας κλπ. Για να απαλλαγή ένα σπίτι από την επίσκεψξ των βρικολάκων, πηγαίνουν στο μνήμα, που υποπτεύονται πως ο νεκρός του βρυκωλάκιασε και ρίχνουν βραστό νερό για να τον ζεματίσουν. Ο βρικόλακας αν καή έστω και λίγο παύει να βγαίνη.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών