Οι Ατσουπάδες φανερώνονται ως όνοι έμπροσθεν των ανθρώπων ιδίως των οδοιπάρων, ίνα ούτα ιππεύσωσιν αυτούς. Όταν όμως ο οδοιπόρος αναβή επ'αυτών, τότε άρχονται υψούμενοι αιφνιδίως εις μέγιστον ύψος, έως ότου ο οδοιπόρος καταπέση και φονευθή. Εάν όμως ούτος εννοήση το πράγμα εγκαίρως, δύναται να σωθή θραύων την ράβδον του, εάν κρατή και σχηματίζων σατυρόν. Τούτου γενομένου, ο Ατσουπάς παύει πλέον υψούμενος και ο οδοιπάρος δύναται να μεταχειρισθή αυτόν ως υποζύγιον.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών