δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : CC BY-NC-SA 4.0 Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή
Ο αξιολογικός φωτισμός του θανάτου στην πλωτινική φιλοσοφία
Plotin conçoit la mort comme la condition absolument nécessaire pour saisir la relation de l΄âme et du corps, fondement essentiel pour éclairer l΄événement mortel, afin que la vie se dévoile comme un exercice de l΄hora incerta. Le «gout» de la mort avant la mort, selon Plotin, se dépend définitivement par la qualité des rapports entre l΄âme et le corps. Donc, le philosophe projette deux types humains, l΄intérieur et l΄extérieur, tout en discernant parallèlement la mort à supérieure et inférieure. Le premier type c΄est le sage, le solitaire qui détache de la réalité pour pénétrer dans ses tréfonds; celui qui connaît que le chemin de la mort conduit à l΄Un. Par conséquent la mort se révèle, comme une valeur indispensable pour arriver à la totalité de l΄être. Le contraire est valable pour le type extérieur pour qui la mort est le mal ineffable parce que, toujours attaché à la matière, il a enchaîné son âme à son corps. Finalement Plotin, en introduisant la mort dans la vie, conduit à un modèle d΄homme qui, détaché de toute sorte de possession, se saisit comme «une plante céleste et pas terrestre».
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.
Ο αξιολογικός φωτισμός του θανάτου στην πλωτινική φιλοσοφία
Ο αξιολογικός φωτισμός του θανάτου στην πλωτινική φιλοσοφία
Ακαδημία Αθηνών
