δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : CC BY-NC-SA 4.0 Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή
Η διαφορά μεταξύ Πλωτίνου και Hegel ως προς την έννοια του κάλλους είναι η διαφορά μεταξύ ενός χριστιανού και ενός αρχαίου (μη-χριστιανού) φιλοσόφου. Παρ΄ όλον ότι η διαλεκτική και των δύο αυτών φιλοσόφων έχει μυστικιστικό χαρακτήρα και παρά το γεγονός ότι ο Hegel στή θεωρία του για το ωραίο και το καλό επηρεάστηκε από τον Πλωτίνο, ο καθένας τους ακολουθεί τις ιδέες και τη θρησκεία της εποχής του. Η παρούσα μελέτη έχει στόχο να διερευνήσει και να αναλύσει ακριβώς αυτή τη διάκριση: συγκεκριμένα, ενώ για τον Πλωτίνο το εν είναι κάλλος {Ένν. Ι. 6.8, III. 8.8), για τον Hegel το απόλυτο (τέλειο) είναι ωραίο αλλά δεν ταυτίζεται με το κάλλος. Εάν ο Hegel είχε ταυτίσει το κάλλος με το απόλυτο, τότε θα κατέληγε να υποστηρίξει ότι το κάλλος (το οποίο περιλαμβάνει το αληθές, το καλό και το ωραίο) είναι τόσο σημαντικό και υπερέχον, όσο και το απόλυτο, και άρα το ίδιο με αυτό.
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.
Ακαδημία Αθηνών
