Σύνθεση Νο. 2
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
Public Domain CC0

Ελεύθερο από Περιορισμούς Πνευματικής Ιδιοκτησίας
CC0



Σύνθεση Νο. 2 (EL)

Ελένη Ζέρβα (EL)

Ο πίνακας εικονίζει μια σύνθεση χρωμάτων τοποθετημένων στη ζωγραφική επιφάνεια με μια γεωμετρικότητα που ορίζεται από άξονες, μικρές γραμμές (κάθετες, οριζόντιες, διαγώνιες). Τα χρώματα που έχει επιλέξει η Ελένη Ζέρβα (1917-1993) κινούνται σε τόνους του πράσινου, κόκκινου, κίτρινου και πορτοκαλί, ενώ στο κέντρο τοποθετούνται λευκά και γαλάζια. Η Ζέρβα παρακολούθησε ελεύθερα μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήριο του ζωγράφου Κώστα Ηλιάδη (1903-1991). Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 πέρασε στην αφαίρεση, με έμφαση στο χρώμα. Με αφορμή έκθεση έργων της το 1960 ο Άγγελος Προκοπίου ανέφερε: «Αλλά και από τις εκθέσεις των νέων, αυτήν τη φορά είχαμε ωρισμένες ευχάριστες εκπλήξεις. Η Ελένη Ζέρβα που εξέθεσε στη μεγάλη αίθουσα του “Ζυγού”, ακολουθώντας τις απόψεις των αφηρημένων, προώθησε τη δουλειά της σε καίρια, ουσιαστικά σημεία που για κάθε θαρραλέα σκέψη αποτελούν αναπότρεπτα προβλήματα της αφηρημένης σχολής. Έτσι, ενώ κυρίως σαν ιδιοσυγκρασία ζωγραφική την διακρίνει μια έντονη χρωματική παλμική αίσθηση, την είδαμε να την περιορίζη συχνά μέσα στο σχήμα και το ρυθμό της απλής επιφάνειας, για να δώση έναν χαρακτήρα πρωτεϊκής, ή νοητικής αν θέλετε, αδρότητας στην δουλειά της. Χρειάζεται αξιοσέβαστη και ρωμαλέα τόλμη η αποποίηση μιας σίγουρης γοητείας μπροστά στην συνέπεια στην οποία μας υποχρεώνει ο δρόμος της έρευνας όταν αρχίζουμε πια να τον ακολουθούμε». Το συγκεκριμένο έργο είχε εκτεθεί στην Πανελλήνιο Καλλιτεχνική Έκθεση του 1963. (EL)

ζωγραφική (EL)

ελαιογραφία σε καμβά (EL)

87 × 87 εκ. (EL)

Πολιτισμός (κουλτούρα) (EL)

Εικόνα

http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/deed.el




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.