Η Ανατολική πτέρυγα αποτελούνταν από τουλάχιστον τέσσερις ορόφους, οι δυο κατώτεροι κτισμένοι στην βαθιά πλαγιά του λόφου, κάτω από το επίπεδο της Κεντρικής αυλής. Η πτέρυγα πρωτοδιαμορφώθηκε στο πρώτο ανάκτορο, αλλά αναδιαμορφώθηκε ριζικά στο νέο, οπότε κατασκευάστηκε το μεγαλειώδες «Μεγάλο Κλιμακοστάσιο». Το «Μεγάλο Κλιμακοστάσιο» είναι από τις εντυπωσιακότερες κατασκευαστικές επινοήσεις των Μινωιτών: επάλληλες πτέρυγες κλιμάκων (2 για κάθε όροφο), με χαμηλά άνετα σκαλοπάτια, οδηγούσαν στους διαφορετικούς ορόφους. Τις κλίμακες συνόδευε πλευρικό θωράκιο με κομψούς χρωματισμένους κίονες, ενώ πολύχρωμες τοιχογραφίες «δωροφόρων» σε πομπή, πιθανόν να κοσμούσαν τα πλευρικά τοιχία. Οι επάλληλες βεράντες με κίονες που διαμορφώνονταν, συνδέονταν με διαδρόμους και έφεραν τοιχογραφική διακόσμηση, όπως η «Τοιχογραφία των Οκτώσχημων Ασπίδων», που είναι τοποθετημένη σε αντίγραφο. Ολόκληρο το βαθύ κλιμακοστάσιο φωτιζόταν από έναν εξίσου βαθύ φωταγωγό, με παράθυρα και κίονες λεπτυνόμενους προς τα κάτω. Ο Evans θεώρησε ότι στην πτέρυγα στεγάζονταν τα ιδιωτικά διαμερίσματα της βασιλικής οικογένειας. Από τα ευρήματα συνάγεται ότι στα πολυάριθμα δωμάτια συμπεριλαμβάνονταν χώροι διαμονής, διοίκησης, αποθήκευσης και τροφοπαρασκευής, καθώς και πολυτελείς αίθουσες υποδοχής, ιερά και θησαυροφυλάκια. Η Ανατολική πτέρυγα του ανακτόρου της Κνωσού καταδεικνύει την ικανότητα των αρχιτεκτόνων και μηχανικών της εποχής, αλλά και το μέγεθος της συντονισμένης προσπάθειας που κατευθύνθηκε για την κατασκευή του ανακτόρου. Ολόκληρη η ανατολική πλαγιά του λόφου κόπηκε κατακόρυφα, τεράστιοι όγκοι χωμάτων απομακρύνθηκαν και ψηλοί αναλημματικοί τοίχοι κατασκευάστηκαν, προτού ξεκινήσει η κατασκευή των ορόφων. Παράλληλα, όμως, αποτελεί και γλαφυρό μάρτυρα για τις δυσκολίες και πρωτόγνωρες προκλήσεις που συνάντησε η ανασκαφική ομάδα του Evans, όταν στα 1901 εντόπισε τον πεσμένο όγκο τεσσάρων ορόφων: μια συμπαγή μάζα υλικού από πέτρινους ογκόλιθους, διαλυμένες πλίνθους, αποσαρθρωμένες ξύλινες δοκούς και κίονες, στρώματα κονιάματος και θραύσματα τοιχογραφιών. Πλίνθινοι θολίσκοι με σιδηροδοκούς χρησιμοποιήθηκαν για να στερεώσουν την ανωδομή, προκειμένου να προχωρήσει η ανασκαφή με ασφάλεια, να διατηρηθούν τα αυθεντικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής διαρρύθμισης και να προστατευθούν τα ευπαθή υλικά που αποκαλύπτονταν.
(EL)
The East Wing was four storeys high. The lowest two were set into the lower hillside, below the level of the Central Court. The wing was originally constructed as part of the First Palace, but it was drastically remodelled in the New Palace, when the magnificent “Grand Staircase” was constructed.
The “Grand Staircase” is one of the most impressive structural inventions of the Minoans: two flights of stairs on each storey, with low, comfortable steps, led up to the different floors. The stairs are flanked by a balustrade of elegant painted columns, while colourful frescoes of a procession of “gift-bearers” probably adorned the side walls. The successive colonnaded verandas formed by the columns were connected by corridors and bore wall paintings such as the “Figure-of-Eight Shields Fresco”, here replaced by a copy. The whole of the deep staircase was lit by an equally deep lightwell, with windows and downward-tapering columns.
Evans believed that this wing housed the private apartments of the royal family. The finds, however, indicate that the numerous rooms included residential, administrative, storage and food preparation areas, as well as luxurious reception halls, shrines and treasuries.
The East Wing of the Palace of Knossos demonstrates the skill of the Minoan architects and engineers, and also the magnitude of the coordinated effort that resulted in the construction of the Palace. The entire east slope of the hill was vertically cut, masses of earth were removed and high retaining walls were built before the construction of the storeys could begin.
At the same time, however, the East Wing eloquently attests the difficulties and the unprecedented challenges faced by Evans’s excavation team when they located the fallen bulk of four storeys in 1901: a solid mass of material consisting of stone blocks, shattered bricks, rotten timbers and wooden columns, layers of plaster, and fresco fragments. Small brick arches supported on iron girders were used to consolidate the superstructure so that the excavation could proceed safely, preserving the original architectural elements and protecting the fragile materials revealed.
(EN)
Ινστιτούτο Πληροφορικής - Ίδρυμα Τεχνολογίας και 'Έρευνας
Αρχαιολογικός / προϊστορικός Χώρος
