Ο Evans θεώρησε ότι η τοιχογραφική πομπή, που ‘υποδεχόταν’ όσους προσέρχονταν στο ανάκτορο από το Δυτικό πρόπυλο, κατέληγε σε ένα μνημειώδες αρχιτεκτόνημα, που λειτουργούσε ως εντυπωσιακό πρόπυλο ανόδου στα πολυτελή διαμερίσματα του ορόφου της Δυτικής πτέρυγας. Στο αναστηλωμένο δυτικό τμήμα των Νοτίων Προπυλαίων τοποθέτησε ενδεικτικά αντίγραφα της «Τοιχογραφίας της Πομπής», με άνδρες που μεταφέρουν πολύτιμα αγγεία ως προσφορές στη θεότητα. Η περιοχή αυτή βρέθηκε αρκετά κατεστραμμένη και με προβληματική αρχιτεκτονική ακολουθία, που δημιουργεί ισχυρές αμφιβολίες για την ορθότητα της ανακατασκευής του Evans. Πάντως, είναι πιθανόν να υπήρχε όντως κάποια πρόσβαση ανόδου στον όροφο της Δυτικής πτέρυγας από το «Διάδρομο της Πομπής», μικρότερου όμως μεγέθους. Η πρόταση αναστήλωσης του τμήματος αυτού από τον Evans προτρέπει τον επισκέπτη να ανασυνθέσει την αρχιτεκτονική διαρρύθμιση των Προπυλαίων, επεκτείνοντας νοητά τις μισο-αναστηλωμένες ευθείες των δομικών στοιχείων. Παράλληλα παρέχει διδακτικές πληροφορίες αναφορικά με τα υλικά και τους τρόπους δόμησης των Μινωιτών, την πολυτέλεια και τη διακόσμηση των ανακτορικών οικοδομημάτων: πλέγμα οριζόντιων και κάθετων δοκαριών (ξυλοδεσιά) παρεμβάλλεται στις στρώσεις καλοστρωμένων λίθων, παρέχοντας μεγαλύτερη ελαστικότητα και αντισεισμικότητα· η ανωδομή στηριζόταν σε συμπαγείς λίθινους πεσσούς με επίπεδη επίστεψη και σε ξύλινους κίονες, διακριτικά λεπτυνόμενους προς τα κάτω, που πατούσαν σταθερά σε λίθινη βάση· οι εσωτερικοί πετρόκτιστοι (και ενίοτε πλινθόκτιστοι) τοίχοι καλύπτονταν από αλλεπάλληλα στρώματα πηλοκονιάματος και ασβεστοκονιάματος, που μόνωναν και περιόριζαν την υγρασία, ενώ οι εσωτερικοί χώροι αποκτούσαν επιπλέον ζωντάνια και πολυτέλεια με την τοιχογράφηση ζωηρών εικονιστικών ή αφηγηματικών παραστάσεων με πολλά χρώματα και ποικιλία θεμάτων. Στην απέναντι πλευρά βορειότερα, στέκονται συντηρημένα πιθάρια που ανήκουν στην μετανακτορική εποχή (1400-1200 π.Χ.), όταν στα ερείπια των προπυλαίων θεμελιώθηκε μεγαροειδές κτήριο με αποθήκες. Τέλος, αρχαιοελληνικό ιερό (8ος-5ος αι. π.Χ.) προς τιμήν της Ρέας(;) λειτουργούσε για αιώνες, πάνω στα ερείπια των προηγούμενων αιώνων.
(EL)
Evans believed that the painted procession that welcomed those entering the Palace through the West Porch ended at a monumental structure serving as an imposing entranceway leading up to the luxurious apartments on the upper floor of the West Wing. In the reconstructed west part of the South Propylaeum, he placed copies of the “Procession Fresco”, with men carrying precious vases as offerings to the deity.
This area was quite badly damaged and its architectural sequence is problematic, raising serious doubts as to the accuracy of Evans’s reconstruction. There may indeed have been an accessway to the upper floor of the West Wing from the “Corridor of the Procession”, but it would have been smaller.
Evans’s proposed reconstruction of this section invites visitors to visualise the architectural layout of the South Propylaeum, mentally extending the partially reconstructed straight lines of the structural elements. It also provides information on Minoan building materials and methods, and on the luxuriousness and the decoration of palatial structures: a timber frame of horizontal and vertical lengths of wood is set between the layers of well-compacted stones, providing greater elasticity in the event of earthquakes; the superstructure was supported by solid stone pillars with a flat top and by wooden columns, gently tapering downwards, firmly set on a stone base; the internal stone (and occasionally brick) walls were coated in several layers of clay and lime plaster, which insulated and damp-proofed the walls, while the interior spaces were rendered more vivid and sumptuous by the lively and colourful pictorial or narrative frescoes depicting a variety of subjects.
On the opposite side and to the north are conserved pithoi dating from the Postpalatial period (1400-1200 BC), when a megaron-like building with storerooms was founded on the ruins of the Propylaeum. Finally, an ancient Greek sanctuary (8th-5th c. BC), probably dedicated to Rhea, operated for centuries on the ruins of ages past.
(EN)
Ινστιτούτο Πληροφορικής - Ίδρυμα Τεχνολογίας και 'Έρευνας
Αρχαιολογικός / προϊστορικός Χώρος
