Το έργο "Μοναχική Καρέκλα" που αποτελείται από πορσελάνη καλυμμένη με ρητίνη, αναπαριστά ένα πλαστικά αποδοσμένο πανωφόρι που καλύπτει πλήρως μια καρέκλα σε λευκό χρώμα. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της γλυπτικής της καλλιτέχνιδας, καθώς η ίδια χρησιμοποιεί συχνά την πρακτική της κάλυψης αντικειμένων με υφάσματα, δημιουργώντας αναφορές στη γλυπτική της αρχαιότητας, όπου κρίνονταν η αρτιότητα της απόδοσης των πτυχώσεων των υφασμάτων. Εδώ το ύφασμα αποδίδεται ρεαλιστικά, διαμορφώνει πτυχώσεις και τσακίσματα σε έντονο ανάγλυφο, ακολουθώντας το σχήμα της καρέκλας, η οποία δεν γίνεται άμεσα ορατή.
Η συνολική σύνθεση αποπνέει έντονη θεατρικότητα, ενώ αντίθετες έννοιες και διφορούμενες εικόνες πηγάζουν από την επαφή με το έργο: σκληρότητα και ρευστότητα, παρουσία και απουσία, σκοτάδι και φως, μοναξιά και πρόσκληση.
(EL)
The work "Lonely chair" consisting of porcelain covered with resin, represents a plasticized overcoat that entirely covers a white chair. It is a characteristic example of the artist's sculpture, as she often uses the practice of covering objects with fabrics, creating references to ancient sculpture, where the accuracy of rendering fabric folds was judged. Here, the fabric is realistically rendered, forming folds and creases in bold relief, following the shape of the chair, which is not immediately visible.
The overall composition exudes strong theatricality while contrasting concepts and ambivalent images arise from the interaction with the work: hardness and fluidity, presence and absence, darkness and light, solitude, and invitation.
(EN)
Metropolitan Organisation of Museums of Visual Arts of Thessaloniki – MOMus
