Στην έκθεση 0,10 διανεμήθηκαν φυλλάδια με τη διακήρυξη του Σουπρεματισμού, στα οποία οι Μαλέβιτς, Κλιουν, Μενκόφ, Πούνι και Μπογκοσλάφσκαγια εξέφραζαν τις απόψεις τους. Μαύρα τετράγωνα, κύκλο, σταυροί και άλλα γεωμετρικά σχήματα άρχισαν να αποκτούν χρώμα από τους μαθητές του, οι οποίοι μέχρι το 1919 είχαν δημιουργήσει σειρές με σουπρεματιστικές σπουδές και ολοκληρωμένα έργα.
Αναζητώντας μια νέα γλώσσα έκφρασης, ο Κλιουν πειραματιζόταν με διάφορα υλικά, κάτι που τον οδήγησε πέρα των ορίων της ζωγραφικής: η κυβοφουτουριστική περίοδος της δημιουργίας του κατέληξε στη δημιουργία πρωτότυπων τρισδιάστατων έργων, ανάγλυφων και γλυπτών, τα οποία προκαλούσαν μεγάλη εντύπωση στο κοινό των εκθέσεων της ρωσικής πρωτοπορίας τη δεκαετία του 1910.
Μέσα στο γενικότερο κλίμα των κοινωνικών αλλαγών και των πολιτικο-ιδεολογικών αντιθέσεων λειτουργούσαν διάφορα καλλιτεχνικά και τεχνικά εργαστήρια, τα οποία προωθούσαν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και εικαστικών προτάσεων, στο πλαίσιο της τάσης αυτοπροσδιορισμού της σύγχρονης ρωσικής τέχνης. Ο Κλιουν, καθηγητής και μέλος όλων των πρωτοποριακών ιδρυμάτων, συμμετείχε ενεργά στην αναμόρφωση της ρωσικής τέχνης. Τα ΣΒΟΜΑΣ (Ελεύθερα Κρατικά Καλλιτεχνικά Εργαστήρια), ιδρύθηκαν το 1918 υπό την αιγίδα του ΙΖΟ και με ιδρυτικό μέλος τον Καζιμίρ Μαλέβιτς. Ο συνδυασμός γεωμετρικών σχημάτων και χρωμάτων με άτακτο ρυθμό και με το ενδιαφέρον επικεντρωμένο στην πνευματικότητα της μη-αντικειμενικής εικόνας που υποστήριζε ο Σουπρεματισμός, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επεξεργασία ενός νέου συστήματος διδασκαλίας της τέχνης και ειδικότερα στη διαμόρφωση ενός νέου σοβιετικόυ καλλιτεχνικού προτύπου στο οποίο συμμετείχαν ζωγράφοι, γλύπτες, αρχιτέκτονες, διακοσμητές και σχεδιαστές.
Οι πρώτοι αφηρημένοι πειραματισμοί του Κλιουν ανάγονται στο διάστημα 1916-17 και μαρτυρούν ότι ο καλλιτέχνης μελετούσε προσεκτικά το νέο σουπρεματιστικό σύστημα: όπως και ο Μαλέβιτς, ο Κλιουν ασχολήθηκε με την αναζήτηση των πλαστικών δυνατοτήτων του γεωμετρικού σχήματος που είναι τοποθετημένο σε λευκό φόντο. Ο κύκλος των έργων, που έγιναν με μια αρκετά ασυνήθιστη τεχνική ζωγραφικής, με λάδι σε χαρτί, αποτελούνταν από αυτές τις συνθέσεις του ενός σχήματος όπως η ροζ έλλειψη.
Τα έργο αυτό θυμίζει το έργο Κίτρινος Σουπρεματισμός του Καζιμίρ Μαλέβιτς του 1917. Εκ πρώτης όψεως οι σουπρεματιστικές μελέτες του Κλιουν διαφέρουν μεταξύ τους μόνο ως προς τη μορφή και το χρώμα των γεωμετρικών σχημάτων. Η προσεκτικότερη εξέτασή τους ωστόσο φανερώνει τις διαφορές στη διαμόρφωση της δομής των επιφανειών των επτά πινάκων. Οι υφές διαφέρουν από πολύ γυαλιστερές έως ματ. Ο πίνακας με την έλλειψη δίνει την εντύπωση ενός ροζ παγωμένου ωκεανού σε μινιατούρα. Η τραχιά, πλαστική υφή θυμίζει την τεχνική grottage του Μαξ Ερνστ. Το ενδιαφέρον του Κλιουν γαι την ποιότητα της επιφάνειας του πίνακα πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο μιας γενικότερης στροφής της Πρωτοπορίας προς την υλικότητα.
(EL)
Μητροπολιτικός Οργανισμός Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης - MOMus
