SearchCulture.gr | Αναζητήστε τεκμήρια πολιτισμού, ιστορίας και τέχνης στο SearchCulture.gr

Πληκτρολογήστε λέξη ή φράση

Τύπος τεκμηρίου

Θέμα

Πρόσωπο ως δημιουργός ως αναφορά

Ιδιότητα προσώπου ως δημιουργός ως αναφορά

Ιστορική περίοδος αναζήτηση σε αυστηρά χρονικά όρια

Τόπος

Φορέας / συλλογή

Άδεια χρήσης αρχείου

Περισσότερα κριτήρια αναζήτησης

Καθαρισμός Βοήθεια

1 - 30 από 6.966 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

Μητρόπολη Μουχλίου

Μητρόπολη Μουχλίου

Χρονολόγηση: 2011
Τύπος τεκμηρίου: Φωτογραφία
Δημιουργός: Παπαγεωργίου, Απόστολος
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Δήμος Τρίπολης

Λιμποβίσι Αρκαδίας

Λιμποβίσι Αρκαδίας

Χρονολόγηση: 2011
Τύπος τεκμηρίου: Φωτογραφία
Δημιουργός: Παπαγεωργίου, Απόστολος
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Δήμος Τρίπολης

Παντελόνι

Τύπος τεκμηρίου: Ενδυμασία
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΚΙΛΙΜΙ

Τύπος τεκμηρίου: Εργόχειρο (Κεντητική, πλεκτική)
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΚΙΛΙΜΙ

Τύπος τεκμηρίου: Εργόχειρο (Κεντητική, πλεκτική)
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

Κώστας Τζιανής (αντιπρόσωπος καπ. Τζιμούλια) και Γρηγόρης Αγραφιώτης προς Ιωάννη Κωλέττη

Κώστας Τζιανής (αντιπρόσωπος καπ. Τζιμούλια) και Γρηγόρης Αγραφιώτης προς Ιωάννη Κωλέττη

Χρονολόγηση: 1825
Τύπος τεκμηρίου: Έγγραφο
Δημιουργός: Κώστας Τζιανής (αντιπρόσωπος καπ. Τζιμούλια) και Γρηγόρης Αγραφιώτης
Αναφερόμενο πρόσωπο: Κωλέττης Ιωάννης
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αλέξιος Χ" Μανούσης προς Ιωάννη Κωλέττη

Χρονολόγηση: 1825
Τύπος τεκμηρίου: Επιστολή
Δημιουργός: Αλέξιος Χ" Μανούσης
Αναφερόμενο πρόσωπο: Κωλέττης Ιωάννης
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Λογαριασμοί και κατάλογοι

Λογαριασμοί και κατάλογοι

Χρονολόγηση: 1825
Τύπος τεκμηρίου: Έγγραφο
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κωσταντής Μασκλαβάνης προς Ιωάννη Κωλέττη

Κωσταντής Μασκλαβάνης προς Ιωάννη Κωλέττη

Χρονολόγηση: 1825
Τύπος τεκμηρίου: Επιστολή
Δημιουργός: Κωσταντής Μασκλαβάνης
Αναφερόμενο πρόσωπο: Κωλέττης Ιωάννης
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Νικόλαος Πονηρόπουλος προς Ιωάννη Κωλέττη

Νικόλαος Πονηρόπουλος προς Ιωάννη Κωλέττη

Χρονολόγηση: 1825
Τύπος τεκμηρίου: Έγγραφο
Δημιουργός: Νικόλαος Πονηρόπουλος
Αναφερόμενο πρόσωπο: Κωλέττης Ιωάννης, Πονηρόπουλος Νικόλαος
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αλέξιος Χ" Μανούσης προς [Ιωάννη Κωλέττη]

Χρονολόγηση: 1825
Τύπος τεκμηρίου: Επιστολή
Δημιουργός: Αλέξιος Χ" Μανούσης
Αναφερόμενο πρόσωπο: Κωλέττης Ιωάννης
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αναστάσιος Πονηρόπουλος προς [Ιωάννη Κωλέττη]

Αναστάσιος Πονηρόπουλος προς [Ιωάννη Κωλέττη]

Χρονολόγηση: 1825
Τύπος τεκμηρίου: Έγγραφο
Δημιουργός: Αναστάσιος Πονηρόπουλος
Αναφερόμενο πρόσωπο: Κωλέττης Ιωάννης
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Λογαριασμός εξόδων

Λογαριασμός εξόδων

Χρονολόγηση: 1826
Τύπος τεκμηρίου: Έγγραφο
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αρκαδικό τοπίο

Τύπος τεκμηρίου: Ζωγραφικό σχέδιο / Σκίτσο
Δημιουργός: Capelle Jan van de
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου

Αρκαδικό τοπίο

Τύπος τεκμηρίου: Ζωγραφικό σχέδιο / Σκίτσο
Δημιουργός: Carracci Antonio
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου

Αρκαδικό τοπίο

Τύπος τεκμηρίου: Ζωγραφικό σχέδιο / Σκίτσο
Δημιουργός: Huysum Jan van
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου

Ότι τημ πήρανε οι Τούρκοι τημ Πόλη, λειτρουγάγανε μέσα ‘ς την εκκλησία και μόλις μπήκανε οι Τούρκοι ‘ς την εκκλησία, το τέμπλεο έγιν’ ένας μεγάλος βράχος και ο παπάς έπαψε ‘ς τη μέση το Ευαγγέλιο που έλεγε, όποιος περνάει από το ιερό ακούει ψαλμωδίαις, κι όντα θα πάρουμε τημ Πόλι, θα εβγή ο παπάς ‘ς τημ πύλη για ν’ αποειπή το Ευαγγέλιο και θα τελειώση τη λειτουργία.

Ότι τημ πήρανε οι Τούρκοι τημ Πόλη, λειτρουγάγανε μέσα ‘ς την εκκλησία και μόλις μπήκανε οι Τούρκοι ‘ς την εκκλησία, το τέμπλεο έγιν’ ένας μεγάλος βράχος και ο παπάς έπαψε ‘ς τη μέση το Ευαγγέλιο που έλεγε, όποιος περνάει από το ιερό ακούει ψαλμωδίαις, κι όντα θα πάρουμε τημ Πόλι, θα εβγή ο παπάς ‘ς τημ πύλη για ν’ αποειπή το Ευαγγέλιο και θα τελειώση τη λειτουργία.

Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Παλαιά για να γίνουν τα παιδιά καλά, όταν αρρωσταίνανε, έταζανε να ντα 'ρήξουνε από το βράχο του Προδρόμου. Μια φορά δύο γυναίκες τα είχανε ταμένα τα παιδιά τους να γίνουνε καλά και να ντα 'ρήξουνε από το βράχο. Η μία το 'ρηξε χωρίς να δειλιάσει και δεν έπαθε τίποτα, η άλλη για να δοκιμάση έρρηξε πρώτα έν' αυγό και δεν έπαθε τίποτα, ύστερα έρριξε το παιδί της κ' έγινε τρίμματα

Παλαιά για να γίνουν τα παιδιά καλά, όταν αρρωσταίνανε, έταζανε να ντα 'ρήξουνε από το βράχο του Προδρόμου. Μια φορά δύο γυναίκες τα είχανε ταμένα τα παιδιά τους να γίνουνε καλά και να ντα 'ρήξουνε από το βράχο. Η μία το 'ρηξε χωρίς να δειλιάσει και δεν έπαθε τίποτα, η άλλη για να δοκιμάση έρρηξε πρώτα έν' αυγό και δεν έπαθε τίποτα, ύστερα έρριξε το παιδί της κ' έγινε τρίμματα

Χρονολόγηση: 1916
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αν είσαι κλέφτης και φονιάς, στις ρίζες γίνεσαι παπάς

Αν είσαι κλέφτης και φονιάς, στις ρίζες γίνεσαι παπάς

Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Θα σε κάμω να ειπής μπάρμπα

Θα σε κάμω να ειπής μπάρμπα

Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Συμβαίνει παρά τισι να παρουσιάζωνται επί της επιδερμίδος αυτών κηλίδες λευκαί ικανώς μεγάλαι. Περί των φερόντων τοιαύταις πιστεύουσιν, ότι εκοιμήθησαν επί κατορωρυγμένων θησαυρών.

Συμβαίνει παρά τισι να παρουσιάζωνται επί της επιδερμίδος αυτών κηλίδες λευκαί ικανώς μεγάλαι. Περί των φερόντων τοιαύταις πιστεύουσιν, ότι εκοιμήθησαν επί κατορωρυγμένων θησαυρών.

Χρονολόγηση: 1916
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Το λιόκρινο είναι ένα φίδι σα χρυσό και λάμπει. Το έχουνε πολλοί ιδωμένο. Έχει ‘ς το κεφάλι δυο κερατάκια και ‘ς τη μέση την κορώνα του βασιλιά. Άμα το ιδής να ρήξης ένα σκουτί από πάνου σου δικό σου κ’εκείνο αφίνει τα κερατάκια και φεύγει. Όποιος τα χει αυτά δε φοβάται ούτε από σφαίρα ούτε από άλλο κακό. (Περί του πόθεν το όνομα λιόκρινο και πως επλάσθη η δοξασία περί κερασφόρων όφεων βλ. Πολίτου Παραδός. σελ. 987. Εν Σοποτώ Καλαβρύτων υπήρχε γραία, ήτις ισχυρίζετο, ότι ήτο κάτοχος τοιούτου κέρατος, όπερ μετεχειρίζετο ως φάρμακον κατά των δηγμάτων των όφεων, προσφέρουσα εις τους δηχθέντας ύδωρ εντός του οποίου έθετε προηγουμένως το λιόκρινο).

Το λιόκρινο είναι ένα φίδι σα χρυσό και λάμπει. Το έχουνε πολλοί ιδωμένο. Έχει ‘ς το κεφάλι δυο κερατάκια και ‘ς τη μέση την κορώνα του βασιλιά. Άμα το ιδής να ρήξης ένα σκουτί από πάνου σου δικό σου κ’εκείνο αφίνει τα κερατάκια και φεύγει. Όποιος τα χει αυτά δε φοβάται ούτε από σφαίρα ούτε από άλλο κακό. (Περί του πόθεν το όνομα λιόκρινο και πως επλάσθη η δοξασία περί κερασφόρων όφεων βλ. Πολίτου Παραδός. σελ. 987. Εν Σοποτώ Καλαβρύτων υπήρχε γραία, ήτις ισχυρίζετο, ότι ήτο κάτοχος τοιούτου κέρατος, όπερ μετεχειρίζετο ως φάρμακον κατά των δηγμάτων των όφεων, προσφέρουσα εις τους δηχθέντας ύδωρ εντός του οποίου έθετε προηγουμένως το λιόκρινο).

Χρονολόγηση: 1916
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βογιατζίδης, Ι. Κ.
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Σ' το μοναστήρι του Προδρόμου παρακάτου, που το λένε ΄ς το άλογο, είναι καρφωμένο 'ς το βουνό το άλογο του Προδρόμου, γύρω γύρω χορταργιάζει και μονάχα απάνου 'ς άλογο δε φυτρώνει τίποτα. Λένε πώς αυτό το άλογο ήτανε του μοναστηριού του Προδρόμου, το είχανε απολυμένο να βόσκη κ' εκείνο πήγαινε κ' έτρωγε το γέννημα μιας γριάς που το είχε σπαρμένο παρακάτου. Εθύμωσε τότε η γριά και το κάρφωσε απάνου 'ς το βουνό με τη ρόκα της κι' από τότε μαρμάρωσε και φαίνεται κολλημένο απάνου 'ς το βουνό. Άλλοι λένε πως το άλογο ήτανε δυό αδερφιώνε. Επέθαναν τα αδέρφια κ' έτρεχε το άλογο μέσα 'ς τα γεννήματα και δεν μπορείγανε να ντο πιάσουνε. Περικαλέσθηκαν τότε οι καλογέροιεις τον Πρόδρομο και ο άγιος το εκάρφωσε 'ς τη θέση που φαίνεται τώρα. (Η μονή του Προδρόμου, εκτισμένη επί αποτόμου βράχου υψουμένου επί της δεξιάς όχθης του Τάνου ποταμού, απέχει περί την μίαν ώραν από της πρωτευούσης του δήμου Τανίας, Αγίου Νικολάου, ολίγον κατωτέρω κείται η θέσι 'ς το άλογο).

Σ' το μοναστήρι του Προδρόμου παρακάτου, που το λένε ΄ς το άλογο, είναι καρφωμένο 'ς το βουνό το άλογο του Προδρόμου, γύρω γύρω χορταργιάζει και μονάχα απάνου 'ς άλογο δε φυτρώνει τίποτα. Λένε πώς αυτό το άλογο ήτανε του μοναστηριού του Προδρόμου, το είχανε απολυμένο να βόσκη κ' εκείνο πήγαινε κ' έτρωγε το γέννημα μιας γριάς που το είχε σπαρμένο παρακάτου. Εθύμωσε τότε η γριά και το κάρφωσε απάνου 'ς το βουνό με τη ρόκα της κι' από τότε μαρμάρωσε και φαίνεται κολλημένο απάνου 'ς το βουνό. Άλλοι λένε πως το άλογο ήτανε δυό αδερφιώνε. Επέθαναν τα αδέρφια κ' έτρεχε το άλογο μέσα 'ς τα γεννήματα και δεν μπορείγανε να ντο πιάσουνε. Περικαλέσθηκαν τότε οι καλογέροιεις τον Πρόδρομο και ο άγιος το εκάρφωσε 'ς τη θέση που φαίνεται τώρα. (Η μονή του Προδρόμου, εκτισμένη επί αποτόμου βράχου υψουμένου επί της δεξιάς όχθης του Τάνου ποταμού, απέχει περί την μίαν ώραν από της πρωτευούσης του δήμου Τανίας, Αγίου Νικολάου, ολίγον κατωτέρω κείται η θέσι 'ς το άλογο).

Χρονολόγηση: 1916
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Στο Ξηροκάμπι της Σπάρτης εφέρνανε νερό από αλαργινό μέρος που λεγότανε Ανάκωλο κ' επειδή ήτανε βράχια το εφέρνανε σκαλιστό για να περάσουνε ταυλάκι. Εκεί που το κοντέψανε να ντο φέρουνε 'ς το χωργιό απαντήσανε μαστόρους κ' εφτειάνανε γιοφύρι χωρίς λάσπη. Ερώτησανε εκείνοι που κάνατε ταυλάκι, αν κοντεύουν να ντο κιώσουν το γιοφύρι, κ' εκείνοι είπανε “αν θέλη ο Θεός θα ντο φτειάσουμε”. Κ' είπανε, “ήθελε δεν ήθελ' ο Θεός, εμείς το φέραμε το νερό”. Κ' ήντουσαν καθισμένοι να φάνε κι άμα είπανε το λόγο, χάλασε ταυλάκι κ' έγινε βράχος, όπως ήτανε πρώτα κ' εθυμώσανε αυτοί κι επατάξανε τημ πίτα το ψωμί στο βράχο κ' εκόλλησε και φαίνεται ως τα σήμερα εκεί

Στο Ξηροκάμπι της Σπάρτης εφέρνανε νερό από αλαργινό μέρος που λεγότανε Ανάκωλο κ' επειδή ήτανε βράχια το εφέρνανε σκαλιστό για να περάσουνε ταυλάκι. Εκεί που το κοντέψανε να ντο φέρουνε 'ς το χωργιό απαντήσανε μαστόρους κ' εφτειάνανε γιοφύρι χωρίς λάσπη. Ερώτησανε εκείνοι που κάνατε ταυλάκι, αν κοντεύουν να ντο κιώσουν το γιοφύρι, κ' εκείνοι είπανε “αν θέλη ο Θεός θα ντο φτειάσουμε”. Κ' είπανε, “ήθελε δεν ήθελ' ο Θεός, εμείς το φέραμε το νερό”. Κ' ήντουσαν καθισμένοι να φάνε κι άμα είπανε το λόγο, χάλασε ταυλάκι κ' έγινε βράχος, όπως ήτανε πρώτα κ' εθυμώσανε αυτοί κι επατάξανε τημ πίτα το ψωμί στο βράχο κ' εκόλλησε και φαίνεται ως τα σήμερα εκεί

Χρονολόγηση: 1916
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Πολλαίς φοραίς 'ς το δρόμο τη νύχτα παρουσιάζονται 'ς τους διαβάταις καλαμωταίς, σαν εκείναις που βάνουν τα μεταξοσκούληκα, και δεν αφήνουνε τον άνθρωπο να περάση. Έτσι ερχότανε 'ς το χωργιό ένας νύχτα και δεν τον άφηναν να περάση, όσο που ακούστηκαν τα κοκόρια να λαλούνε. Ένας άλλος ερχότανε νύχτα κ' εκράτειγε 'ς τα χέργια του ένα σκερπάνι, του παρουσιάστη η καλαμωτή, την εβάρεσε με το σκερπάνι κ' επέρασε. Άμα ήρθε ς το σπίτι, είδε με το φως το σκεπάρνι του γιομάτο αίματα.

Πολλαίς φοραίς 'ς το δρόμο τη νύχτα παρουσιάζονται 'ς τους διαβάταις καλαμωταίς, σαν εκείναις που βάνουν τα μεταξοσκούληκα, και δεν αφήνουνε τον άνθρωπο να περάση. Έτσι ερχότανε 'ς το χωργιό ένας νύχτα και δεν τον άφηναν να περάση, όσο που ακούστηκαν τα κοκόρια να λαλούνε. Ένας άλλος ερχότανε νύχτα κ' εκράτειγε 'ς τα χέργια του ένα σκερπάνι, του παρουσιάστη η καλαμωτή, την εβάρεσε με το σκερπάνι κ' επέρασε. Άμα ήρθε ς το σπίτι, είδε με το φως το σκεπάρνι του γιομάτο αίματα.

Χρονολόγηση: 1916
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι αρρώστιαις που θα πέσουν 'ς το χωργιό γυρίζουνε τη νύχτα και σκούζουνε, μα δεν τοις βλέπουνε κι όποιος τακούση μέσ' από το σπίτι τη νύχτα, θα χαθούνε όλοι από κείνο το σπίτι. (Περί της εμφανίσεως των ασθενειών ως γυναικών βλ. Πολίτου Παραδ. σ. 552 κε.)

Οι αρρώστιαις που θα πέσουν 'ς το χωργιό γυρίζουνε τη νύχτα και σκούζουνε, μα δεν τοις βλέπουνε κι όποιος τακούση μέσ' από το σπίτι τη νύχτα, θα χαθούνε όλοι από κείνο το σπίτι. (Περί της εμφανίσεως των ασθενειών ως γυναικών βλ. Πολίτου Παραδ. σ. 552 κε.)

Χρονολόγηση: 1916
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο παθός είναι γιατρός, ή μη ρωτάς γιατρό ρώτα παθό

Ο παθός είναι γιατρός, ή μη ρωτάς γιατρό ρώτα παθό

Χρονολόγηση: 1953
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Κασιδογιάννης, Γεώργιος Ι.
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Απ' έξω ΄ς το Μεσορράχι 'ς το βουνό είναι της γριάς το λεβέτι. Εκεί είχε η γριά το μαντρί της και μέσα τα πρόβατα της και τα γίδια της. Άμα πέρασε ο Μάρτης, του λέει η γριά “Πρίτς, Μάρτη μου,τα ξεχείμασα ταρνοκατσικάκια μου”. Εθύμωσε τότε ο Μάρτης κ' εδανείστηκε δυό ημέραις από το Φλεβάρη. Έρρηξε χιόνι και νερό πολύ, και τα κατσίκια της εμερμαρώσανε κ' εκέινη χύθηκε από κάτου 'ς το λεβέτι κ' εμαρμάρωσε μαζί με δαύτα. [Το λεβέτι της γριάς ευρίσκεται προς Β. Του χωριού Μεσσοραχίοτ του δήμου Τανίας, ένθα κυκλοτέρης διάταξις των βράχων εκλαμβάνεται ωε το μαντρί της γριάς. Επί της πλευράς ενός των βράχων είναι προσκεκολλημένος ογκώδης λίθος εξέχων εν είδει βυτίου, και τούτον λέγουσιν, οτι είναι το λεβέτι της γριάς. Περί της κοινοτάτης εν Ελλάδι παραδόσεως τοιαύτης Βλ. Πολίτου Παραδόσεις σελ. 894 κ.ε].

Απ' έξω ΄ς το Μεσορράχι 'ς το βουνό είναι της γριάς το λεβέτι. Εκεί είχε η γριά το μαντρί της και μέσα τα πρόβατα της και τα γίδια της. Άμα πέρασε ο Μάρτης, του λέει η γριά “Πρίτς, Μάρτη μου,τα ξεχείμασα ταρνοκατσικάκια μου”. Εθύμωσε τότε ο Μάρτης κ' εδανείστηκε δυό ημέραις από το Φλεβάρη. Έρρηξε χιόνι και νερό πολύ, και τα κατσίκια της εμερμαρώσανε κ' εκέινη χύθηκε από κάτου 'ς το λεβέτι κ' εμαρμάρωσε μαζί με δαύτα. [Το λεβέτι της γριάς ευρίσκεται προς Β. Του χωριού Μεσσοραχίοτ του δήμου Τανίας, ένθα κυκλοτέρης διάταξις των βράχων εκλαμβάνεται ωε το μαντρί της γριάς. Επί της πλευράς ενός των βράχων είναι προσκεκολλημένος ογκώδης λίθος εξέχων εν είδει βυτίου, και τούτον λέγουσιν, οτι είναι το λεβέτι της γριάς. Περί της κοινοτάτης εν Ελλάδι παραδόσεως τοιαύτης Βλ. Πολίτου Παραδόσεις σελ. 894 κ.ε].

Χρονολόγηση: 1916
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Κατά την έκτην (6) Αυγούστου εκ΄στου έτους, κατά την σωσία εόρταζεται η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος πιστεύεται, οτι κατά το μεσονύκτιον, οτι επίκρατεί ησυχία διανοίγονται οι ουρανοί από Ανατολή προς Δυσμάς. Δια του σχηματιζόμενον δε εί'τω ματαξύ χάσματος παραδίδεται οτι διακρίνονται φλόγες και λαμπροτάτου φώς, το οποίου φαντάζονται οτι άνωθα του ουράνιου θόλου υπάρχει. Το φαινόμενον γίνεται αντιληπτόν μόνον εις ανθρώπους άγιους την ψυχή και αληθείς χριστιανούς. Καθ' ήν δε στιγμής διανοίγονται οι ουρανοί, επιτρέπεται να εκφράση ήτις ο αντιλαμβανόμενος τα φαινόμενα των επιθυμιών αυτού, ήτις και αφευκτώς πληρούται. Διατούτο πολλοί ηγρύπνησαν, αλλά και σήμερον αγρυπνούσιν πιστεύοντες εις την παράδοσιν και μαλισται κύραι. Η ταχύτης δε μετά της οποίας διανοίγονται και κλείουσι οι ουρανοί, είνε τόσον μεγάλη, ώστε παραδίδεται, οτι γυνη τις από της εμφανίσεως μέχρι τςη εξαφανίσεως του φδαινομένου μη προλάβουσα να τελειώση όλη τη λέξη χιλιάδες ή μόνον τις δύο πρώτες συλλαβές, απέκτησε μεγάλα χείλη, όπερ αποδεικτικόν και του οτι αφευκτός παρέχεται εις τον άνθρωπου πάν όπερ ζητά. Οι πυρέσσοντες κατά την ημέραν αυτήν ή θα αποθάνωσι κατ' αυτό το έτος ή δυσκόλως θεραπεύονται.

Κατά την έκτην (6) Αυγούστου εκ΄στου έτους, κατά την σωσία εόρταζεται η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος πιστεύεται, οτι κατά το μεσονύκτιον, οτι επίκρατεί ησυχία διανοίγονται οι ουρανοί από Ανατολή προς Δυσμάς. Δια του σχηματιζόμενον δε εί'τω ματαξύ χάσματος παραδίδεται οτι διακρίνονται φλόγες και λαμπροτάτου φώς, το οποίου φαντάζονται οτι άνωθα του ουράνιου θόλου υπάρχει. Το φαινόμενον γίνεται αντιληπτόν μόνον εις ανθρώπους άγιους την ψυχή και αληθείς χριστιανούς. Καθ' ήν δε στιγμής διανοίγονται οι ουρανοί, επιτρέπεται να εκφράση ήτις ο αντιλαμβανόμενος τα φαινόμενα των επιθυμιών αυτού, ήτις και αφευκτώς πληρούται. Διατούτο πολλοί ηγρύπνησαν, αλλά και σήμερον αγρυπνούσιν πιστεύοντες εις την παράδοσιν και μαλισται κύραι. Η ταχύτης δε μετά της οποίας διανοίγονται και κλείουσι οι ουρανοί, είνε τόσον μεγάλη, ώστε παραδίδεται, οτι γυνη τις από της εμφανίσεως μέχρι τςη εξαφανίσεως του φδαινομένου μη προλάβουσα να τελειώση όλη τη λέξη χιλιάδες ή μόνον τις δύο πρώτες συλλαβές, απέκτησε μεγάλα χείλη, όπερ αποδεικτικόν και του οτι αφευκτός παρέχεται εις τον άνθρωπου πάν όπερ ζητά. Οι πυρέσσοντες κατά την ημέραν αυτήν ή θα αποθάνωσι κατ' αυτό το έτος ή δυσκόλως θεραπεύονται.

Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Τσίριμπας, Δημήτριος Α.
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι Καλλικάντζαροι δεν φοβούνται μόνον τους ιερείς και τα κακόμενα δρύινα ξύλα, αλλά και τον χαμωλιού λεγόμενον. Είνε δε ούτος ρίξας ζυλώδεις είδους αγρίας ακάνθης, κατά τινάς μένει νεραγκάθι καλουμένης κατ’άλλους δε αγριαγγινάρας. Τους ρίζους ταύτας εξάγοντες εκ του εδάφους θέτουσιν όπισθεν της θύρας του οίκου, ίνα δια της οσμής αποδιώκουνται οι Καλλικάντζαροι από τούτου. Τούτο δε κάμνουσι την αμέσως προηγουμένην ημέραν της του Χριστού γεννήσεως και τσι δια τηρούσι του χαμωλιού μέχρι της των θεοφανείων εορτής, οπότε και φεύγουσιν οι Καλλικάντζαροι το ότι επιστεύετο ότι η ορμή του χαμωλιού ήτο ικανή να διώξη τους κακούς τούτους δαίμονας, μαρτυρούσιν οι δύο πρώτοι στίχοι, ενός σχετικού ποιήματος, τους οποίους μόνους κατώρθωσε να διατηρήση εν τη μνήμη αυτής η γραία Χρυσάνθη Δ. Τσίριμπα-Χαμωλιός μυρίζει εδώ να χαθή τέτοιο χωριό. Την στάχτην την δωδεκαημερήτικην δα την χρησιμοποιούσιν εις πλύσιν των ενδυμάτων, διότι οι ενδυόμενοι κατόπιν τα ενδύματα αυτά θα αποκτήσωσι καλλικαντζορόψειρες ή διαβολόψειρες, κοινώς λέγόμενες, επειδή την στάχτην αυτήν ουρούσι, εις ελέχθη προηγουμένως οι Καλλικάντζαροι.

Οι Καλλικάντζαροι δεν φοβούνται μόνον τους ιερείς και τα κακόμενα δρύινα ξύλα, αλλά και τον χαμωλιού λεγόμενον. Είνε δε ούτος ρίξας ζυλώδεις είδους αγρίας ακάνθης, κατά τινάς μένει νεραγκάθι καλουμένης κατ’άλλους δε αγριαγγινάρας. Τους ρίζους ταύτας εξάγοντες εκ του εδάφους θέτουσιν όπισθεν της θύρας του οίκου, ίνα δια της οσμής αποδιώκουνται οι Καλλικάντζαροι από τούτου. Τούτο δε κάμνουσι την αμέσως προηγουμένην ημέραν της του Χριστού γεννήσεως και τσι δια τηρούσι του χαμωλιού μέχρι της των θεοφανείων εορτής, οπότε και φεύγουσιν οι Καλλικάντζαροι το ότι επιστεύετο ότι η ορμή του χαμωλιού ήτο ικανή να διώξη τους κακούς τούτους δαίμονας, μαρτυρούσιν οι δύο πρώτοι στίχοι, ενός σχετικού ποιήματος, τους οποίους μόνους κατώρθωσε να διατηρήση εν τη μνήμη αυτής η γραία Χρυσάνθη Δ. Τσίριμπα-Χαμωλιός μυρίζει εδώ να χαθή τέτοιο χωριό. Την στάχτην την δωδεκαημερήτικην δα την χρησιμοποιούσιν εις πλύσιν των ενδυμάτων, διότι οι ενδυόμενοι κατόπιν τα ενδύματα αυτά θα αποκτήσωσι καλλικαντζορόψειρες ή διαβολόψειρες, κοινώς λέγόμενες, επειδή την στάχτην αυτήν ουρούσι, εις ελέχθη προηγουμένως οι Καλλικάντζαροι.

Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Νομός Αρκαδίας
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών