Searchculture.gr
ΕΣΠΑ 2014-2020 Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ) Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)
ΕΣΠΑ 2014-2020
  • Αρχική σελίδα
  • Αναζήτηση τεκμηρίων
  • Πλοήγηση
    • Πρόσωπα Πρόσωπα
    • Τύποι τεκμηρίων
    • Θέματα
    • Ιστορικές περίοδοι
    • Τόποι
    • Χάρτης
    • Φορείς
    • Συλλογές
    • Θεματικές εκθέσεις
    • Προσωπογραφίες
  • Διαλειτουργικότητα
  • Σχετικά
    • Το SearchCulture.gr
    • Εκδόσεις - Δημοσιεύσεις
    • Ενημερωτικό Δελτίο
    • Οδηγίες για αναζήτηση & πλοήγηση
    • Σημασιολογικός εμπλουτισμός μεταδεδομένων
  • Για φορείς
    • Ένταξη συλλογών
    • Προδιαγραφές ένταξης
    • Εκδήλωση ενδιαφέροντος
    • Διάθεση περιεχομένου στη Europeana
  • Επικοινωνία
  • ΕΛ • EN
Περισσότερα κριτήρια αναζήτησης Λιγότερα κριτήρια αναζήτησης
Καθαρισμός Βοήθεια


Φίλτρα αποτελεσμάτων  

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Καθαρισμός
Λεξιλόγια θεμάτων στο semantics.gr
Λεξιλόγιο τύπων τεκμηρίων του ΕΚΤ στο semantics.gr
Λεξιλόγια τόπων του ΕΚΤ στο semantics.gr
Χρονολόγηση
Ιστορική περίοδος Λεξιλόγιο ιστορικών περιόδων στο semantics.gr
Φορέας / συλλογή
Γλώσσα
Europeana τύπος
Άδεια χρήσης αρχείου
1  -  6   από   6   τεκμήρια
 Χάρτης  Πλέγμα

Άλλο θαυματουργικόν γεγονός αναφέρεται εις το έτος 1922. Μικρόν χρονικόν διάστημα μεσολαβεί από την άφιξιν του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Ήταν ακριβώς 2 Μαΐου, γιορτή του Αγίου Αθανασίου. Όλο το χωριό γιόρταζε κι είχε πάει στο Εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου. Μαζί με άλλα παιδιά είχα πάει κι’ εγώ. Οι Τούρκοι όμως ακόμη δε είχανε φύγει, οι δε Τουρκάλες την ημέρα εκείνη, μαζεύανε κοντά στο Εκκλησάκι χορτάρι. Μετά την λειτουργεία, η Τουρκάλα Φατμέ, γυναίκα του Μουσταφά και έγκυος, μπήκε στο εκκλησάκι κι έβγαλε τα μάτια της εικόνας του Αγίου Αθανασίου. Ύστερα από μερικές ημέρες όμως όταν γέννησε, έκανε ένα αγοράκι τυφλό, τα δε χέρια του και τα πόδια του ανάποδα. Το μικρό αυτό που το ονόμασαν Σιτκή, ήταν να το λυπάσαι. Καθόμασταν στο ίδιο σπίτι με τους Τούρκους, η δε Τουρκάλα είχε μετανοιώσει κι έκλαιγε κάθε μέρα. Φεύγοντας οι οικογένεια για την Τουρκία, το πήρε μαζί της. Την είχε τιμωρήσει ο Άγιος Αθανάσιος. Η εικόνα αυτή υπάρχει και σήμερα στο εκκλησάκι του Αγίου, έτσι ακριβώς όπως την έκανε η Τουρκάλα
Άλλο θαυματουργικόν γεγονός αναφέρεται εις το έτος 1922. Μικρόν χρονικόν διάστημα μεσολαβεί από την άφιξιν του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Ήταν ακριβώς 2 Μαΐου, γιορτή του Αγίου Αθανασίου. Όλο το χωριό γιόρταζε κι είχε πάει στο Εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου. Μαζί με άλλα παιδιά είχα πάει κι’ εγώ. Οι Τούρκοι όμως ακόμη δε είχανε φύγει, οι δε Τουρκάλες την ημέρα εκείνη, μαζεύανε κοντά στο Εκκλησάκι χορτάρι. Μετά την λειτουργεία, η Τουρκάλα Φατμέ, γυναίκα του Μουσταφά και έγκυος, μπήκε στο εκκλησάκι κι έβγαλε τα μάτια της εικόνας του Αγίου Αθανασίου. Ύστερα από μερικές ημέρες όμως όταν γέννησε, έκανε ένα αγοράκι τυφλό, τα δε χέρια του και τα πόδια του ανάποδα. Το μικρό αυτό που το ονόμασαν Σιτκή, ήταν να το λυπάσαι. Καθόμασταν στο ίδιο σπίτι με τους Τούρκους, η δε Τουρκάλα είχε μετανοιώσει κι έκλαιγε κάθε μέρα. Φεύγοντας οι οικογένεια για την Τουρκία, το πήρε μαζί της. Την είχε τιμωρήσει ο Άγιος Αθανάσιος. Η εικόνα αυτή υπάρχει και σήμερα στο εκκλησάκι του Αγίου, έτσι ακριβώς όπως την έκανε η Τουρκάλα
Χρονολόγηση
1962
Τύπος τεκμηρίου
Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός
Παπαπασχάλης, Παναγ.
Τόπος
Τσάκονη
Φορέας
Ακαδημία Αθηνών
RDF
|
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Ο Άγιος Αθανάσιος εορτάζεται εις την μικράν κοινότητα με ξεχωριστήν ευλάβειαν, καίτοι δεν είναι πολιούχος της Κοινότητος. Εορτάζεται μάλιστα δύο φορές τον χρόνο, μια κατά την 18ην Ιανουαρίου εορτήν προς τιμήν της μνήμης του, και μια κατά την 2αν Μαΐου εορτήν εις μνήμην της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου. Υπάρχει και σήμερον έθιμον, το οποίον ούτε εσάρωσε, ούτε πρόκειται να σαρώση ο σημερινός πολιτισμός διότι είναι συνυφασμένον με την λατρείαν των κατοίκων κατά το οποίον εθυσιάζεται μοσχάρι μέχρι τριών ετών, πάντοτε άρρεν και άζευτον. Ουδείς των γερόντων ενθυμείται την χρονολογίαν της καθιερώσεως της εορτής και της θυσίας του μόσχου. Το μόνον το οποίον ενθυμούνται από τας διηγήσεις των πατέρων ή παππούδων των, είναι η θυσία επεκράτησε ότε παρουσιάσθη μεγάλη επιδημία εις το χωριό και δεν έζων κατ’ άλλους οι άνδρες κατ’ άλλους δε τα ζώα. Τότε, για το μεγάλο κακό που συνεχιζόταν στο χωριό, απεφάσισαν να θυσιάσουν ένα μοσχάρι στον Άγιο Αθανάσιο, επειδή πλησίαζε η γιορτή του. Προ της θυσίας όμως του μοσχαριού, κατασκευάσανε ασημένιο αλέτρι και με δυό δαμάλια μέχρι τριών ετών όπως τα θέλει η διήγησης, έζωσαν το χωριό τρείς φορές αυλακώνοντας την γη σε κύκλους. Έπειτα το μέν αλέτρι το θάψανε βαθειά στην γη, το ένα δε από τα δαμάλια το θυσιάσανε κατά την εορτήν του Αγίου. Για το άλλο δεν αναφέρεται τίποτε. Έκτοτε καθιερώθηκε τόσον η Τοπική εορτή του Αγίου όσον και η θυσία του μόσχου.
Ο Άγιος Αθανάσιος εορτάζεται εις την μικράν κοινότητα με ξεχωριστήν ευλάβειαν, καίτοι δεν είναι πολιούχος της Κοινότητος. Εορτάζεται μάλιστα δύο φορές τον χρόνο, μια κατά την 18ην Ιανουαρίου εορτήν προς τιμήν της μνήμης του, και μια κατά την 2αν Μαΐου εορτήν εις μνήμην της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου. Υπάρχει και σήμερον έθιμον, το οποίον ούτε εσάρωσε, ούτε πρόκειται να σαρώση ο σημερινός πολιτισμός διότι είναι συνυφασμένον με την λατρείαν των κατοίκων κατά το οποίον εθυσιάζεται μοσχάρι μέχρι τριών ετών, πάντοτε άρρεν και άζευτον. Ουδείς των γερόντων ενθυμείται την χρονολογίαν της καθιερώσεως της εορτής και της θυσίας του μόσχου. Το μόνον το οποίον ενθυμούνται από τας διηγήσεις των πατέρων ή παππούδων των, είναι η θυσία επεκράτησε ότε παρουσιάσθη μεγάλη επιδημία εις το χωριό και δεν έζων κατ’ άλλους οι άνδρες κατ’ άλλους δε τα ζώα. Τότε, για το μεγάλο κακό που συνεχιζόταν στο χωριό, απεφάσισαν να θυσιάσουν ένα μοσχάρι στον Άγιο Αθανάσιο, επειδή πλησίαζε η γιορτή του. Προ της θυσίας όμως του μοσχαριού, κατασκευάσανε ασημένιο αλέτρι και με δυό δαμάλια μέχρι τριών ετών όπως τα θέλει η διήγησης, έζωσαν το χωριό τρείς φορές αυλακώνοντας την γη σε κύκλους. Έπειτα το μέν αλέτρι το θάψανε βαθειά στην γη, το ένα δε από τα δαμάλια το θυσιάσανε κατά την εορτήν του Αγίου. Για το άλλο δεν αναφέρεται τίποτε. Έκτοτε καθιερώθηκε τόσον η Τοπική εορτή του Αγίου όσον και η θυσία του μόσχου.
Χρονολόγηση
1962
Τύπος τεκμηρίου
Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός
Παπαπασχάλης, Παναγ.
Τόπος
Τσάκονη
Φορέας
Ακαδημία Αθηνών
RDF
|
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Το σχετικόν γεγονός λαμβάνει χώραν μάλλον κατά το έτος 1897. Ιερεύς εις Τσάκωνην ο Παπαχαράλαμπος. Το εκκλησιαστικόν Συμβούλιον δεν μπόρεσε να βρή μοσχάρι από το χωριό και αφού έψαξε στα γύρω χωριά, βρήκε ένα στην Κολοκυνθού. Κατέληξαν σε συμφωνία κι ο ιδιοκτήτης πήρε το καπάρο. Συμφωνήθηκε μάλιστα ο ιδιοκτήτης να αναλάβη να ταΐση το μοσχάρι μέχρι της προηγούμενης της εορτής του Αγίου. Πράγματι έφθασε η ημέρα αυτή κι ο επίτροπος πήγε στην Κολοκυνθού να πάρη το μοσχάρι. Δυστυχώς όμως αυτός αρνήθηκε, ο δε επίτροπος γύρισε στο χωριό άπρακτος, τα διηγήθηκε όλα στον παπά και στο χωριό, ο δε παπάς είπε « Ε! Τώρα τι να γίνη, θα σφάξωμε ένα κριάρι, αφού ο Άγιος θέλει αίμα». Το ίδιο όμως βράδυ ο Κολοκυθιώτης αρρώστησε βαριά, το μοσχάρι του εψόφησε ξημερώνοντας του Αγίου Αθανασίου, ο δε παπάς δεν μπορούσε να σηκωθή από το στρώμα του. Έτσι ο παπάς απεφάσισε κι έδωσε δικό του μοσχάρι για την θυσία, σηκώθηκε και λειτούργησε. Ο δε Κολοκυθιώτης έταξε δωρεάν μοσχάρι για την θυσία της άλλης χρονιάς και κράτησε το λόγο του
Το σχετικόν γεγονός λαμβάνει χώραν μάλλον κατά το έτος 1897. Ιερεύς εις Τσάκωνην ο Παπαχαράλαμπος. Το εκκλησιαστικόν Συμβούλιον δεν μπόρεσε να βρή μοσχάρι από το χωριό και αφού έψαξε στα γύρω χωριά, βρήκε ένα στην Κολοκυνθού. Κατέληξαν σε συμφωνία κι ο ιδιοκτήτης πήρε το καπάρο. Συμφωνήθηκε μάλιστα ο ιδιοκτήτης να αναλάβη να ταΐση το μοσχάρι μέχρι της προηγούμενης της εορτής του Αγίου. Πράγματι έφθασε η ημέρα αυτή κι ο επίτροπος πήγε στην Κολοκυνθού να πάρη το μοσχάρι. Δυστυχώς όμως αυτός αρνήθηκε, ο δε επίτροπος γύρισε στο χωριό άπρακτος, τα διηγήθηκε όλα στον παπά και στο χωριό, ο δε παπάς είπε « Ε! Τώρα τι να γίνη, θα σφάξωμε ένα κριάρι, αφού ο Άγιος θέλει αίμα». Το ίδιο όμως βράδυ ο Κολοκυθιώτης αρρώστησε βαριά, το μοσχάρι του εψόφησε ξημερώνοντας του Αγίου Αθανασίου, ο δε παπάς δεν μπορούσε να σηκωθή από το στρώμα του. Έτσι ο παπάς απεφάσισε κι έδωσε δικό του μοσχάρι για την θυσία, σηκώθηκε και λειτούργησε. Ο δε Κολοκυθιώτης έταξε δωρεάν μοσχάρι για την θυσία της άλλης χρονιάς και κράτησε το λόγο του
Χρονολόγηση
1962
Τύπος τεκμηρίου
Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός
Παπαπασχάλης, Παναγ.
Τόπος
Τσάκονη
Φορέας
Ακαδημία Αθηνών
RDF
|
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Η ως άνω αναφερομένη ως πόλις Καλλιρόη ή Παραποταμία (βλ. Εις την αύτην σελίδαν), ήτο και έδρα μητροπόλεως. (Διήγησις Παρασκεύης Μαλέα). Εκεί φαίνεται είχαν θάψει κι' ένα δεσπότη. Όταν αργότερα οργώνανε τα χωράφια, οι Τούρκοι βρήκανε την ραβδό του δέσποτη και την μήτρα του την ολόχρυση. Την πουλήσανε όμως στους Εβραίους.
Η ως άνω αναφερομένη ως πόλις Καλλιρόη ή Παραποταμία (βλ. Εις την αύτην σελίδαν), ήτο και έδρα μητροπόλεως. (Διήγησις Παρασκεύης Μαλέα). Εκεί φαίνεται είχαν θάψει κι' ένα δεσπότη. Όταν αργότερα οργώνανε τα χωράφια, οι Τούρκοι βρήκανε την ραβδό του δέσποτη και την μήτρα του την ολόχρυση. Την πουλήσανε όμως στους Εβραίους.
Χρονολόγηση
1962
Τύπος τεκμηρίου
Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός
Παπαπασχάλης, Παναγ.
Τόπος
Τσάκονη
Φορέας
Ακαδημία Αθηνών
RDF
|
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Το έν εκ των μοσχαριών ευρέθη υπο τούρκου Καλλιεργούντος τον αγρόν του, και ο όλως τυχαίως διερχόμενος Εβραίος μικροπωλητής εκ Καστορίας Τσίνος , το ηγόρασεν αντί ελαχίστης τιμής. Ούτος το επώλησε εις την Θεσσανίκην αντί δύο χιλ. (2.000) χρυσών λιρών. (Διήγησις δια την πώλησιν και τιμήν πωλήσεως μόσχου. Πανταζή Ευαγγέλου διαμένοντος εν Καστοριά)
Το έν εκ των μοσχαριών ευρέθη υπο τούρκου Καλλιεργούντος τον αγρόν του, και ο όλως τυχαίως διερχόμενος Εβραίος μικροπωλητής εκ Καστορίας Τσίνος , το ηγόρασεν αντί ελαχίστης τιμής. Ούτος το επώλησε εις την Θεσσανίκην αντί δύο χιλ. (2.000) χρυσών λιρών. (Διήγησις δια την πώλησιν και τιμήν πωλήσεως μόσχου. Πανταζή Ευαγγέλου διαμένοντος εν Καστοριά)
Χρονολόγηση
1962
Τύπος τεκμηρίου
Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός
Παπαπασχάλης, Παναγ.
Τόπος
Τσάκονη
Φορέας
Ακαδημία Αθηνών
RDF
|
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Εις την πλησίον επίσης προς τον Άγιον Αθανάσιον θέσιν, προς την περιοχήν της Πενταβρύσου, και εν τη θέσει ‘’Κουπάνα’’ υπάρχει θαμμένη μια ολόχρυσος αγελάς με δύο ολόχρυσα μοσχάρια. (Διήγησις προς τον υποφαινόμενον του αειμνήστου διδασκάλου Παπαπασχάλη, Θεοδώρου αποβιώσαντος προ ημερών εν Εδέσση εις ηλικίαν 102 ετών)
Εις την πλησίον επίσης προς τον Άγιον Αθανάσιον θέσιν, προς την περιοχήν της Πενταβρύσου, και εν τη θέσει ‘’Κουπάνα’’ υπάρχει θαμμένη μια ολόχρυσος αγελάς με δύο ολόχρυσα μοσχάρια. (Διήγησις προς τον υποφαινόμενον του αειμνήστου διδασκάλου Παπαπασχάλη, Θεοδώρου αποβιώσαντος προ ημερών εν Εδέσση εις ηλικίαν 102 ετών)
Χρονολόγηση
1962
Τύπος τεκμηρίου
Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός
Παπαπασχάλης, Παναγ.
Τόπος
Τσάκονη
Φορέας
Ακαδημία Αθηνών
RDF
|
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Searchculture.gr EKT Aggregation EKT eContent
  • Follow EKT

Επικοινωνία | Πολιτική Απορρήτου | Όροι Χρήσης | Πνευματική ιδιοκτησία

©2024 Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου
license: cc-by-sa

<s:message code='alt_ministry'/>