SearchCulture.gr | Βούρβουρα (Ευρώπη ▶ Ελλάδα ▶ Περιφέρεια Πελοποννήσου ▶ Νομός Αρκαδίας )

1 - 30 από 343 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

Γνωστή είναι παρ' ημίν ή και αλλάχου απονομένη διήγησις, ότι “παλαϊκά τα σπάρτα γίνοντουσαν τόσο μεγάλα που κάναν τράβες για τα σπίτια από δαύτα”.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Χιονίστρα, η : πόα μικρά των οποίαν φοβούνται οι ποιμένες εις ολεθρίανες τα ποίμνια. “Κανέις δεν την έχει 'δώμενα. Άμα το κόψης λένε, βγαίνει αίμα”

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ζούδια=Τα στοιχειά. ''βγαίνουν ζούδια (επί της αυτής σημασίας λέγεται και ζούμπερα.)

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Φεύγεστε να φεύγουμε, τραγουδούν οι Καλλικάντζαροι.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Την ερρόκωσα

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Έχεις καλό ρόγο και λες

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ρήνει σκαμαγγίδα

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ρήνει με τ' ασκί (ή με το κανάτι)

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

“Είπε η θάλασσα στον ουρανό : Δό μου βάθυ να σου δώσω ύψο”

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Καταφυϊάζω. Τον καταφύϊασαν οι Νεράϊδες= περι ήγαγον εις λιποθυμίαν, αι ναυτίαι.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι Μοίρες μοιραίνουν το παιδί στις τρεις ημέρες, την άλλη μέρα θαν τα βρουν τσιμπημμένα ό,τι τις είχαν βαλμένα”. [Δια τούτο “μοιραίνω το φαΐ” σημαίνει: τσιμπάω λιγάκι π.χ. “Φαΐ τι το μοιραίνεις έτσι το φαΐ;”]

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Θεόχτιστο χαρακτηρίζεται κάθε φυσικός βράχος ή λίθος έχων επίφασιν τεχνικού έργου.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οι Έλληνες οι παλαιϊκοί ήντουσαν θεωρατικοί. Ψηλοί ίσιαμι να λεύκα. Τότες λένε ήντουσαν κι άνθρωποι σαν κι εμάς και μπήκαν καμπόσοι στην τζιέπη ενού Έλληνα. Κάνει νια βολά έτσι και βάνει το χέρι του στην τζιέπη και το βγάζει με τους ανθρώπους απάνου στην απαλάμη του. Ρε τι ναι δω, λέει ο Έλληνας; Τι ανθρωπάκια είναι τούτα! Τι ανθρωπάκια! Νια Έλληνη σήκωσε νια κολώνα στον ώμο και είχε και τη ρόκα της. Στο δρόμο της είπαν, πως πέθαν’ ο αδερφός της. Από τη λύπη της πέταξε την κολώνα και μεινε κει στο δρόμο, στη Σπάρτη μάθε.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Οχήστρα: «οχήστρα λεν και ‘να αγκάθι, που από κείνο φκειάσαν τάχα τ’ αγκάθινο στεφάνι του Χριστού».

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Βαρειοήσκιωτος: έχει βαρυά ίσκιο : δεν τον ζυγώνεις εύκολα.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ντεσμένος=ο λαβωμένος απο ξωτικά

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Μπλάζω=συναντώ κατα τύχην''Τον έμπλαξαν απόξω''=είναι μπλατισμένος=λαβωμένος απο ξωτικά.Εις την φράσιν ταύτην πρόκειται περί γνωστής κακής συναντήσεως μετά δαιμονίου. Μπλατισμένος=λαβωμένος (πληγωμένος απο αερικού). Το αυτό λέγεται εις την Αιτωλίαν μπλουτισμένος και ντεσμένος.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ανqελοκρουσμένος= ο έχων του μελολοθανάτου την ότζιν κι ο ωχρός και περίλυπος.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Το φείδι του σπιτιού δεν το σκοτώνουν είναι ήμερο. ''Νια βολά 'γώ τόπιασα στο ντουλάπι''.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Το στοιχειό που λαβώνει τα πρόβατα, τα γίδια, είναι το Λάβωμα ή Γιδολάβωμα (αντίστοιχον πρός τον λαικόν αρχαίον Πάνα)

Χρονολόγηση: 1926
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο Αναθεμάτον και Αναθεμάτος. Ο Τρικέρης. Τρισκατάρατος. Ο Διάτανος. Ο Οξαποδώ. Ο Σαϊτάνης. Ο Τζεϊμένης. Ο Σκατογένης. Ο Λυκοφαωμένος. Ο Δαίμονας. Ο Γιούδας. Ο Σκιαριώτης.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Αναθέματος, ο= εκ των πολλών ονομάτων του Διαβόλου, επίσης λέγεται και ως όνομα ο αναθεμάτον. Ρε τι σου κάνει ο αναθεμάτον!

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Περίδρομος, ο = ο Διάβολος.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Άνεμος είναι ο διάβολος και τα ανεμικά = τα δαιμόνια.

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

(Παλαιοχώριον). Το φίδι είναι οχτρός. Είπε ο Θεός <Όγιος γλέπει φίδι και δεν το χτυπάει την κατάρα μου να χη>. Πηγή της δοξασίας ταύτης είναι οι κατα την Γραφήν (Γένεσ. Γ 15) λόγοι του Θεού προς τον όφιν.

Χρονολόγηση: 1911
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Παπαμιχαήλ, Επαμ. Γ.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Όγιος σκοτώση φίδι την άνοιξη θα χάση την υγεία του. Την δοξασίαν ταύτην μανθάνομεν το πρώτον εκ της προελεύσεως αυτής. Σχέσις του όφεως προς την υγείαν υπόκειται και εις τας αρχαίας ελληνικάς θρησεκυτικάς παραστάσιες, τας συνδεούσας τον όφιν προς θεότητας της υγείας, ως τον Ασκληπιόν και την Υγίειαν. Αλλ’ η απαγόρευσις του φόνου των όφεων δεν είναι απόλυτος, ο δε περιορισμός αυτής μόνον κατά την άνοιξιν δεικνύει ότι ουδέν έχει κοινόν προς τας αρχαίας θρησκευτικάς παραστάσεις. Μάλλον δε προς ταύτας φαίνονται συγγενείς αι γερμανικαί δοξασίαι, ότι οι όφεις καταστρέφουσι παν δηλητήριον, και ότι δεν πρέπει να φονεύωνται, διότι ο φόνος αυτών θα συνεπήγετο αύξησιν των δηλητηρίων και καταστροφήν των βοσκημάτων. Επίσης ουδέν κοινόν έχει προς την κυνουριακήν δοξασίαν η πανελλήνιος περί προφυλάξεως από πάσης βλάβης των όφεων, οίτινες νομίζονται οικουροί απόρροια ούσα της ευλαβείας προς τον αγαθόν δαίμονα του οίκου. Εξ άλλης δ’ ομοίως ιδέας, ήτοι του φόβου εκδικήσεως του γένους των όφεων. Η δοξασία ότι οι όφεις καταστρέφουσι παν δηλητήριον προέρχεται εκ της αρχαίας ελληνικής, ότι οι δράκοντες <τας θανατηφόρους ρίζας εσθιουσι και τας πόας μέντοι τας τοιαύτας>προέρχεται και η αποφυγή του φόνου όφεων υπο τινων ιθαγενών φύλων της Αμερικής) Κατά τινα εσθωνικήν δοξασίαν, την άνοιξιν και δη κατά την εορτήν του αγ, Μάρκου κατ’ Απρίλιον συναθροίζονται πάντες οι όφεις περι τον βασιλέα των την δε ημέραν εκείνην οι γεωργοί δεν οργώνουν εκ φόβου μη πάθουν τι αιφνιδίως τα ζώα των. Μη γινώσκοντες πλείονας λεπτομέρειας περι της δοξασίας ταύτης αδυνατούμεν να κρίνωμεν αν έχη συνάφειάν τινα προς την κυνουριακήν. Δεν είναι δ’όμως απίθανον, ότι αμφότεραι αναφέρονται εις την έξοδον των όφεων κατά το έαρ από της χειμερινής νάρκης και εις την ανανέωσιν του δέρματός των, ήτις κατά τους αρχαίους εγίνετο επίσης έαρ.

Χρονολόγηση: 1911
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Παπαμιχαήλ, Επαμ. Γ.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Την Τρίτη μέρα πηγαίνει να φίδι ‘ς τους πεθαμένους και τους τρώει τα μάτια. Βλ. αυτ. σελ. 1083. Εν τη δοξασία ταύτη παρατηρείται συμφυρμός μετα της ετέρας περί αφομοιώσεως της τροφής, μεταδιδομένων των ιδιοτήτων του εσθιομένου μέλους ζώου ή του ζώου όλου εις τον εσθίοντα. Την οξύτατην όρασιν αυτού πιστεύουσι κατά ταύτα ότι ενισχύει ο όφις δια της βρώσεως των οργάνων της οράσεως του ανθρώπου. Πιστεύουσι δ’ ότι τρώγει τους οφθαλμούς του νεκρού την τρίτην ημέραν, διότι συμπληρωθεισών των τριών ημερών η τέως περιπολούσα ψυχή, κατά τας δημώδεις δοξασίας, εγκαταλείπει τέλεον το σώμα. Αι συνήθειαι αύται επιχωριάζουσι και παρ’ άλλοις λαοίς. Παρά βουλγάροις επί τρείς ημέρας μετα την εκφοράν μεταβαίνουσιν εις το τάφον καθημερινώς το πρωί 3 -5 γυναίκες, ανάπτουσι κανδήλιον και θέτουσι παρά τον τάφο οίνον και ύδωρ εις δε το δωμάτιον όπου εξεψύχισεν ο νεκρός επί τρείς ημέρας παραθέτουν βούτυρον και οίνον δια την τριγυριζουσαν εις την οικίαν ψυχήν (αυτ. 446) Εν Βοσνία και Ερζεγοβίνη επί τρείς ημέρας η οικία του θανόντος θεωρείται ακάθαρτος το ύδωρ χύνεται, πύρ δεν ανάπτεται, οι δ’εξερχόμενοι της οικίας νίπτονται. Εν Γερμανία πιστεύουν ότι είναι δυνατή η επάνοδος των νεκρών τας πρώτας τρείς ημέρας και εις τούτο αποδίδεται το έθιμον της ταφής κατά την τρίτην ημέραν. Η θρησκεία των αρχαίων Περσών διδάσκει ότι η ψυχή μένει τρείς νύκτας πλησίον του σώματος και σήμεριν έτι οι πρεσβεύοντες αυτήν προσφέρουσιν επι τρεις νύκτας θυσίας, η δ’ οικογένεια του τεθνεώτος απέχει κρεών. (Και πολλαί άλλαι δοξασίαι και επιδήκεια έθιμα συνδέονται προς την δοξασίαν ταύτην. Και κατά τους μέσους χρόνους επιστεύετο ότι η ψυχή παραμένει επί γης επί τρεις ημέρας. Εζήτουν δ’ οι θεολογούντες να στηρίξωσι την δοξασίαν ταύτην εις την επιφάνειαν του Χριστού την τρίτην ημέραν εις τους μαθητάς. Η ψυχή του θανόντος διαμένει επι τρείς ημέρας εν τη οικία. Την τρίτην ημέραν ο ιερεύς δίδει το τρισάγιον, οι δε πενθούντες ασιτούσιν επί τρείς ημέρας. Εν Κύνθω επί τρεις νύκτας μετα τον θάνατον διατηρούσι το αντίψυχο, αμυδρόν φώς παρα το προσκεφάλαιον, όπου εξεψύχησεν ο νεκρός, διότι πιστεύουν ότι η ψυχή επανέρχεται και ασχολείται περί τα συνήθη έργα αυτής. Εν Λέσβω εκεί όπου εξεψύχησεν ο νεκρός καίουν κανδήλι επί τρία ημερ’ονυκτα, διότι επιστρέφει η ψυχή αναζητούσα το σώμα. Η αυτή συνήθεια και εν Καρδίτση και εν Αθήναις και Πελοποννήσω. Εν Σύρω δεν σαρώνουσι την οικίαν πριν παρέλθουν τρείς ημέραι. Ομοίως εν Σύμη μέχρι της τρίτηας ημέρας. –Συναφής προς τας δοξασίας ταύτας είναι η τέλεσις μνημοσύνου υπέρ της ταφής του τεθνεώτος την τρίτην από του θανάτου ημέραν (τα τρίτα, τα τρήμερα), εκ παλαιάς συνήθειας, διότι και παρά τοις αρχαίοις τα τρίτα ήσαν το κατά την τρίτην από της εκφοράς ή του θανάτου ημέρας εκφερόμενον υπέρ των νεκρών άριστον.)

Χρονολόγηση: 1911
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Παπαμιχαήλ, Επαμ. Γ.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Θα πιούμε που θα πάη γόνα

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Δόξαπατρί

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ή του ύψους ή του βάθου

Χρονολόγηση: 1920
Τύπος τεκμηρίου: Παροιμία
Δημιουργός: Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
Τόπος: Βούρβουρα
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Βούρβουρα

Ανακαλύψτε 343 τεκμήρια που σχετίζονται με αυτήν την τοποθεσία

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Γνωστή είναι παρ' ημίν ή και αλλάχου απονομένη διήγησις, ότι “παλαϊκά τα σπάρτα γίνοντουσαν τόσο μεγάλα που κάναν τράβες για τα σπίτια από δαύτα”.

Χιονίστρα, η : πόα μικρά των οποίαν φοβούνται οι ποιμένες εις ολεθρίανες τα ποίμνια. “Κανέις δεν την έχει 'δώμενα. Άμα το κόψης λένε, βγαίνει αίμα”

Ζούδια=Τα στοιχειά. ''βγαίνουν ζούδια (επί της αυτής σημασίας λέγεται και ζούμπερα.)

Φεύγεστε να φεύγουμε, τραγουδούν οι Καλλικάντζαροι.

Την ερρόκωσα

Έχεις καλό ρόγο και λες

Ρήνει σκαμαγγίδα

Ρήνει με τ' ασκί (ή με το κανάτι)

“Είπε η θάλασσα στον ουρανό : Δό μου βάθυ να σου δώσω ύψο”

Καταφυϊάζω. Τον καταφύϊασαν οι Νεράϊδες= περι ήγαγον εις λιποθυμίαν, αι ναυτίαι.

Θεόχτιστο χαρακτηρίζεται κάθε φυσικός βράχος ή λίθος έχων επίφασιν τεχνικού έργου.

Οχήστρα: «οχήστρα λεν και ‘να αγκάθι, που από κείνο φκειάσαν τάχα τ’ αγκάθινο στεφάνι του Χριστού».

Βαρειοήσκιωτος: έχει βαρυά ίσκιο : δεν τον ζυγώνεις εύκολα.

Ντεσμένος=ο λαβωμένος απο ξωτικά

Ανqελοκρουσμένος= ο έχων του μελολοθανάτου την ότζιν κι ο ωχρός και περίλυπος.

Το φείδι του σπιτιού δεν το σκοτώνουν είναι ήμερο. ''Νια βολά 'γώ τόπιασα στο ντουλάπι''.

Το στοιχειό που λαβώνει τα πρόβατα, τα γίδια, είναι το Λάβωμα ή Γιδολάβωμα (αντίστοιχον πρός τον λαικόν αρχαίον Πάνα)

Αναθέματος, ο= εκ των πολλών ονομάτων του Διαβόλου, επίσης λέγεται και ως όνομα ο αναθεμάτον. Ρε τι σου κάνει ο αναθεμάτον!

Περίδρομος, ο = ο Διάβολος.

Άνεμος είναι ο διάβολος και τα ανεμικά = τα δαιμόνια.

Θα πιούμε που θα πάη γόνα

Δόξαπατρί

Ή του ύψους ή του βάθου