SearchCulture.gr | Κατάλακκο (Ευρώπη ▶ Ελλάδα ▶ Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου ▶ Νομός Λέσβου ▶ Νήσος Λήμνος )

Ευρώπη ▶ Ελλάδα ▶ Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου ▶ Νομός Λέσβου ▶ Νήσος Λήμνος
Κατάλακκο

Katálakkon | Κατάλακκο Λέσβου | Κατάλακκο, Νήσος Λήμνος | Κατάλακκο Λήμνου | Κατάλακκο, Λήμνος | Katálakkon, Lesbos | Κατάλακκο, Νομός Λέσβου | Katálakkon, Lemnos Island

Ανακαλύψτε 3 τεκμήρια που σχετίζονται με αυτήν την τοποθεσία

1 - 3 από 3 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

Ήρτεν ένας απ'τη Μάdρα και τον ακλοθούσαν Καλλ'κατζάρ'- Τνάζεται αυτός και πέφτ'πάν απ'τα ξύλα. Οι Καλλ'κατζάρ' λέγαν : Να και τόονα το γομάρ ναι και τάλλο το γομάρ να και το πανωγόμαρο. Ύστερα πήγε στο σπίτ' και φωνάζ: ''Γυναίκα, βγάλε όξω δαυλό'' -Φύγαν ύστερα, αρατ'στήκαν. Να πάς με το σταυρό κι η παπαδιά με το δαύλο. (αρατ'στήκαν=αράδα αράδα. Δηλ. Ο ένας κατόπι απ'τον άλλο)

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Μέγας, Γ. Α.
Τόπος: Κατάλακκο
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Καλλ’κατζάρ λέμε κέινους που γυρίζαν την παραμονή του φωτός και ανήμερα, κι έχουνε μ’τσούνες. (Γίνονται μτζούνες και την αποκριά, αλλά τότε τους λέμε μασκαράδες όχι Καλλ’κατζάρ). Στα πρώτα χρόνια τς γλέπαν τα Καλλ’κατζάρ. – Ο πατέρας μας τούλεγεν πως ένα γύρζε τα Δωδεκάμερα και παρακαίρ’σε στο δρόμο και τον φορτωθήκαν καλλ’κατζάρ’ κι αυτός έπεσε στα ξύλα, μέσα στο σαμάρ. Αρχινούσαν κείν’ και λέγαν Να και τόνα το γομάρ να και τάλλο το γομάρ άμ’ ο παρλαχτής! Σα bήκε στο σπίτι φώναζε ‘’Βγάλτε δαυλό όξω’’, γιατί τον ακλουθούσαν και φύγαν’’ Εχω ακούσ’, κάποια που ξέχασε το πανί τα στη βρύσ’ και είπε το βράδ’. ‘’Ξέχασα άdρα μ’το πανί μ’στη βρύς.’’Τι να κάμω;’’ Ύστερα ξέbλεξε τα μαλλιά τα, γίνκεν σαν τον δαίμονα και κείν’ και πήρεν μια πάνα που πανίζουμ’ στο φούρνο και πήγε στη βρύσ’ κι ηύρε τα Καλλικατζάρ κι’ είχ;αν το παννί και χορεύαν ένα γύρο. Και πιάσκεν και κείν στ’ν άκρια και χόρευεν κι ήλεγεν ο πρώτος : Δαίμονας είμαι κι εγώ τέτοιο δαίμονα δεν είδα και μόλις φώναξεν ο πετεινός στις δώδεκα η ώρα, Φέγνετε να φέγνουμε μαύρος πετεινός λαλεί. Μόλις ξαναφώναξεν ο πετεινός, φύγαν αυτοί. Πήρε κείν’ το πανί τα κι έφυγεν. Δεν ‘ταν να ξεχάσνε τίποτα όξω τα Δωδεκάμερα. Το παίρναν, λέει, οι Καλλκατζάρ. Και φωτιά να μη βγάλουν έξω. Ούτε οι άντρες να βγούν, με το τσιγάρο αναμμένο. Δε dόθελαν οι γναίκες να βγάλουν φωτιά απ’το σπίτ. (μαύρος=το μαύρο τον φοβούνταν)

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Μέγας, Γ. Α.
Τόπος: Κατάλακκο
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Πρώτα φανερώνταν. Έχω να τ’ ακούσω. Δυό γειτόν’σες φωναχτήκαν να ζυμώσαν σύνταχα. Και πάει ξωτκιά και των φωνάζ’. «Ζήκου να ζμώσμε». Σκώνεται, ζμών, σα g ήταν γειτόνισσα τς. Πάει η ξωτκιά και παίρν’ την πινακωτή και τη gρεμνάει με τα ψωμιά. Κι ύστερα bήκε μέσα. Κι η ξωτκιά τς είπε: Πρόφτασες και σφάλ’σες. Κει που πήγαν τα ψωμιά θα πήγαινις κι εσύ. [Παραδόσεις Η]

Χρονολόγηση: 1938
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Μέγας, Γ. Α.
Τόπος: Κατάλακκο
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών