1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Τον παλιό καιρό γυρίζανε οι Τούρκοι και μαζεύανε τα σερνικά. Κάθε χωριό ορίζανε και πόσα παιδιά θα πάρουνε. Είπανε για του Χρυσοβίτσι πως θα πάρουνε εννέα παιδιά. Μια χήρα λοιπόν είχε εννιά παιδιά, και τα εννιά σερνικά. Είπαν οι γερόντοι: «Εκεί που θα κλαίνε εννιά μαννάδες, ας κλαίη μια». Όταν ήρθε λοιπόν ο Τάρταρης, του δείξανε το σπίτι της χήρας να πάρη τα δικά της τα παιδιά. Σαν πήγε εκείνος να της τα πάρη άρχισε αυτή να τον περιχαλάη: «Άφσε με, αφέντη Τάρταρη, αφσέ με ένα παιδί, θέλεις το Γιάννη δος μου, θέλεις το Gωσταντή πούναι γραμματισμένοι, ξέρουν γράμματα, να γράφουνε στην Πόλη, στ’ άλλα τα παιδιά». Αυτός δεν στάθη τρόπος να της αφήση κανένα παιδί κι’ εκείνη από το σικλέτι της έσκασε, πέθανε και πριν πεθάνη καταράθηκε το χωριό να μην προκόψη. Το λέει και το τραγούδι: Χρυσοβίτσι παινεμένο και στον κόσμο ξακουσμένο, εδώ χωριό δε γίνεται κι’ αν γίνη θα χαλάση. Από της γριάς την κατάρα, γιατί την προδώσανε οι γερόντοι. Είναι κι’ άλλο τραγούδι γι’ αυτό: Άσπρε σταυραετε και μπίρμπιλε πετρίτη, τ’ είδες , τ’ άκουσες στον κόσμο που γυρίζεις: - Είδα θάλασσες, καράβια αρματωμένα, σέρνει ο Τάρταρης εννιά ‘δέρφια δεμένα, σ’ έναν άλυσσο.

Τον παλιό καιρό γυρίζανε οι Τούρκοι και μαζεύανε τα σερνικά. Κάθε χωριό ορίζανε και πόσα παιδιά θα πάρουνε. Είπανε για του Χρυσοβίτσι πως θα πάρουνε εννέα παιδιά. Μια χήρα λοιπόν είχε εννιά παιδιά, και τα εννιά σερνικά. Είπαν οι γερόντοι: «Εκεί που θα κλαίνε εννιά μαννάδες, ας κλαίη μια». Όταν ήρθε λοιπόν ο Τάρταρης, του δείξανε το σπίτι της χήρας να πάρη τα δικά της τα παιδιά. Σαν πήγε εκείνος να της τα πάρη άρχισε αυτή να τον περιχαλάη: «Άφσε με, αφέντη Τάρταρη, αφσέ με ένα παιδί, θέλεις το Γιάννη δος μου, θέλεις το Gωσταντή πούναι γραμματισμένοι, ξέρουν γράμματα, να γράφουνε στην Πόλη, στ’ άλλα τα παιδιά». Αυτός δεν στάθη τρόπος να της αφήση κανένα παιδί κι’ εκείνη από το σικλέτι της έσκασε, πέθανε και πριν πεθάνη καταράθηκε το χωριό να μην προκόψη. Το λέει και το τραγούδι: Χρυσοβίτσι παινεμένο και στον κόσμο ξακουσμένο, εδώ χωριό δε γίνεται κι’ αν γίνη θα χαλάση. Από της γριάς την κατάρα, γιατί την προδώσανε οι γερόντοι. Είναι κι’ άλλο τραγούδι γι’ αυτό: Άσπρε σταυραετε και μπίρμπιλε πετρίτη, τ’ είδες , τ’ άκουσες στον κόσμο που γυρίζεις: - Είδα θάλασσες, καράβια αρματωμένα, σέρνει ο Τάρταρης εννιά ‘δέρφια δεμένα, σ’ έναν άλυσσο.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Τον παλιό καιρό γυρίζανε οι Τούρκοι και μαζεύανε τα σερνικά. Κάθε χωριό ορίζανε και πόσα παιδιά θα πάρουνε. Είπανε για του Χρυσοβίτσι πως θα πάρουνε εννέα παιδιά. Μια χήρα λοιπόν είχε εννιά παιδιά, και τα εννιά σερνικά. Είπαν οι γερόντοι: «Εκεί που θα κλαίνε εννιά μαννάδες, ας κλαίη μια». Όταν ήρθε λοιπόν ο Τάρταρης, του δείξανε το σπίτι της χήρας να πάρη τα δικά της τα παιδιά. Σαν πήγε εκείνος να της τα πάρη άρχισε αυτή να τον περιχαλάη: «Άφσε με, αφέντη Τάρταρη, αφσέ με ένα παιδί, θέλεις το Γιάννη δος μου, θέλεις το Gωσταντή πούναι γραμματισμένοι, ξέρουν γράμματα, να γράφουνε στην Πόλη, στ’ άλλα τα παιδιά». Αυτός δεν στάθη τρόπος να της αφήση κανένα παιδί κι’ εκείνη από το σικλέτι της έσκασε, πέθανε και πριν πεθάνη καταράθηκε το χωριό να μην προκόψη. Το λέει και το τραγούδι: Χρυσοβίτσι παινεμένο και στον κόσμο ξακουσμένο, εδώ χωριό δε γίνεται κι’ αν γίνη θα χαλάση. Από της γριάς την κατάρα, γιατί την προδώσανε οι γερόντοι. Είναι κι’ άλλο τραγούδι γι’ αυτό: Άσπρε σταυραετε και μπίρμπιλε πετρίτη, τ’ είδες , τ’ άκουσες στον κόσμο που γυρίζεις: - Είδα θάλασσες, καράβια αρματωμένα, σέρνει ο Τάρταρης εννιά ‘δέρφια δεμένα, σ’ έναν άλυσσο.
Ταρσούλη, Γεωργία
Ταρσούλη, Γεωργία (EL)
Παραδόσεις
Μεσσηνία, Πύλος, Ζιζάνι
1939
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 1378 Α, σελ. 111, Γ. Ταρσούλη, Ζιζάνι Πυλίας, 1939
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.