Διηγούνται οτι αυτή τη μέρα ένας φτωχός, που δεν είχε τίποτε άλλο ν' αποκρέψη, έσφαξε το βώδι του και απ' αυτό μοίρασε και στη φτωχολογιά της γειτονιάς. Μετά τα μεσάνυχτα, ώρα 2 σηκώθη να παχνίση (να ρίξη άχυρο) στα υπόλοιπα ζώα του και ώ! Έκπληξις! Βρήκε εκεί το βώσι του το ίδιο να τρώγη ήσυχα ήσυχα. Από τότε τώχουν σε κακό να μη σφάξουν κάτι, για να αποκρέψουν με κρέας. Το βράδυ του αγίου Φιλίππου δεν αφήνουν τα γιδόπράματα στις ράχες, τα κρύβουν στις ρεματιές να μην είναι αγνάντια που βασιλεύει η πούλια. Αν τα δή η πούλια σκιάζονται κι' απορρίχνουν.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών