Ένας γέρος, ο Κωνσταντής Μπαμπατζάνης, από το χωριό μας την Φλαμουριά (παλαιά Πόδος) εκουβαλούσε ξυλεία με το άλογό του, όταν εκτιζότανε η Αγία Τριάδα στην Έδεσσα, προ 100 ετών. Γυρνώντας στο χωριό είχε μαζί με το άλογό του και το άλογο ενός συντρόφου του από την Φλαμπουριά. Μόλις έφτασε στα σύνορα του χωριού Πλατάνι (παλαιότερον Γιαβόριανη) βγήκε μπροστά εκεί κοντά στο εξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής ένας Αράπης. Ήταν νύκτα. Ο Αράπης λέει στο γέρο ‘’τώρα που θα πάς στο χωριό θα πάρης και το Χρηστό Δελή(ήταν ο ιδιοκτήτης του άλλου αλόγου)και θα πάρετε μόνο το δικό σου άλογο και θα ‘ρθήτε εδώ να σκάψετε σ’αυτό το σημείο να βγάλετε τα λεφτά. Ο Μπαμπατζάνης όταν ήλθε στο χωριό το είπε στη μάννα του. Εκείνη τον εσυμβούλεψε να πάρη τον αδερφό του το Χρήστο,αντί τον Δελή που του είπε ο Αράπης, και έτσι να πάρουν αυτοί όλο το θησαυρόν. Άκουσε την συμβουλή της μάννας του και πήρε τον αδερφό του και πήγαν στο μέρος εκείνο που του είπε ο Αράπης. Βγαίνει ο Αράπης. Αυτός μόλις είδε πως δεν ήταν εκεί ο Χρήστος ο Δελής τον ρώτησε γιατί δεν πήρε αυτόν που του είπε. Τους άρχισε στο ξύλο αμέσως. Από το ξύλο αυτό μετά λίγες μέρες απόθανε ο αδερφός του ο Χρήστος.

Ένας γέρος, ο Κωνσταντής Μπαμπατζάνης, από το χωριό μας την Φλαμουριά (παλαιά Πόδος) εκουβαλούσε ξυλεία με το άλογό του, όταν εκτιζότανε η Αγία Τριάδα στην Έδεσσα, προ 100 ετών. Γυρνώντας στο χωριό είχε μαζί με το άλογό του και το άλογο ενός συντρόφου του από την Φλαμπουριά. Μόλις έφτασε στα σύνορα του χωριού Πλατάνι (παλαιότερον Γιαβόριανη) βγήκε μπροστά εκεί κοντά στο εξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής ένας Αράπης. Ήταν νύκτα. Ο Αράπης λέει στο γέρο ‘’τώρα που θα πάς στο χωριό θα πάρης και το Χρηστό Δελή(ήταν ο ιδιοκτήτης του άλλου αλόγου)και θα πάρετε μόνο το δικό σου άλογο και θα ‘ρθήτε εδώ να σκάψετε σ’αυτό το σημείο να βγάλετε τα λεφτά. Ο Μπαμπατζάνης όταν ήλθε στο χωριό το είπε στη μάννα του. Εκείνη τον εσυμβούλεψε να πάρη τον αδερφό του το Χρήστο,αντί τον Δελή που του είπε ο Αράπης, και έτσι να πάρουν αυτοί όλο το θησαυρόν. Άκουσε την συμβουλή της μάννας του και πήρε τον αδερφό του και πήγαν στο μέρος εκείνο που του είπε ο Αράπης. Βγαίνει ο Αράπης. Αυτός μόλις είδε πως δεν ήταν εκεί ο Χρήστος ο Δελής τον ρώτησε γιατί δεν πήρε αυτόν που του είπε. Τους άρχισε στο ξύλο αμέσως. Από το ξύλο αυτό μετά λίγες μέρες απόθανε ο αδερφός του ο Χρήστος.
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Ένας γέρος, ο Κωνσταντής Μπαμπατζάνης, από το χωριό μας την Φλαμουριά (παλαιά Πόδος) εκουβαλούσε ξυλεία με το άλογό του, όταν εκτιζότανε η Αγία Τριάδα στην Έδεσσα, προ 100 ετών. Γυρνώντας στο χωριό είχε μαζί με το άλογό του και το άλογο ενός συντρόφου του από την Φλαμπουριά. Μόλις έφτασε στα σύνορα του χωριού Πλατάνι (παλαιότερον Γιαβόριανη) βγήκε μπροστά εκεί κοντά στο εξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής ένας Αράπης. Ήταν νύκτα. Ο Αράπης λέει στο γέρο ‘’τώρα που θα πάς στο χωριό θα πάρης και το Χρηστό Δελή(ήταν ο ιδιοκτήτης του άλλου αλόγου)και θα πάρετε μόνο το δικό σου άλογο και θα ‘ρθήτε εδώ να σκάψετε σ’αυτό το σημείο να βγάλετε τα λεφτά. Ο Μπαμπατζάνης όταν ήλθε στο χωριό το είπε στη μάννα του. Εκείνη τον εσυμβούλεψε να πάρη τον αδερφό του το Χρήστο,αντί τον Δελή που του είπε ο Αράπης, και έτσι να πάρουν αυτοί όλο το θησαυρόν. Άκουσε την συμβουλή της μάννας του και πήρε τον αδερφό του και πήγαν στο μέρος εκείνο που του είπε ο Αράπης. Βγαίνει ο Αράπης. Αυτός μόλις είδε πως δεν ήταν εκεί ο Χρήστος ο Δελής τον ρώτησε γιατί δεν πήρε αυτόν που του είπε. Τους άρχισε στο ξύλο αμέσως. Από το ξύλο αυτό μετά λίγες μέρες απόθανε ο αδερφός του ο Χρήστος.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (EL)

Παραδόσεις

Πέλλα, Φλαμουριά


1961




Λ. Α. αρ. 2394, σελ. 474- 475, Γεωργ.Κ. Σπυριδάκη, Φλαμουριά (παλαιότερος Πόδος) Πέλλης, 1961

Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.