1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Στο μέγα, μώλος,κ στου Ταπιώτη είναι ένας αράπης κι έχει φλουριά τρείς αναπλιές και τα βγάνει κάθα ντίς και ντάι και τα λιάζει στο φεγγάρι. Μιαν κοπανιά ένας βοσκός επαράμινε τα οζά ντου στον Ανάβλοχο στο Βρυσίδι από πάνω, και θωρεί στου Ταπιώτη κι ελαμπύριζε απού ‘φεγγεν ο κόσμος γύρου γύρου. ‘’Μωρέ υντά ‘ναι που λαμπυρίζει εκέ πέρα και φέγγει όλος ο κόσμος! Να πάω θέλω ‘γω να δώ’’ Σηκώνεται και πάει στου Ταπιώτη και βρίσκει ‘ναν αράπη κι ήλιαζε τρείς αναπλιές φλουριά. Ο αράπης ωστό να τόνε δή του φωνιάζει Οπίσω! Οπίσω! Να κετονέ το μαστραπά να πα να μου φέρης νερό απού το Βρυσίδι.Στραβέ, πάτησε απάνω στα φλουριά.Ανίν επάθιενε όσα ‘θελα πατήση ήθελα του πομείνουνε, μόνο παίρνει το μαστραπά να πάη να γεμίση κι ωστό να γιαγείρη μου δ΄εκούστηκεν αράπης μουδ’ εκουστήκανε φλουριά. Επόμεινεν του μόνον ο μαστραπάς κι ήτονε χρυσός. (μώλος= πέτρα συμπαγής, Ταπιώτη= τοπωνύμιο, ντάι= απο τακρου εις τακρον, Ανάβλοχο= βουνό Β.Δ Λατσίδας)

Στο μέγα, μώλος,κ στου Ταπιώτη είναι ένας αράπης κι έχει φλουριά τρείς αναπλιές και τα βγάνει κάθα ντίς και ντάι και τα λιάζει στο φεγγάρι. Μιαν κοπανιά ένας βοσκός επαράμινε τα οζά ντου στον Ανάβλοχο στο Βρυσίδι από πάνω, και θωρεί στου Ταπιώτη κι ελαμπύριζε απού ‘φεγγεν ο κόσμος γύρου γύρου. ‘’Μωρέ υντά ‘ναι που λαμπυρίζει εκέ πέρα και φέγγει όλος ο κόσμος! Να πάω θέλω ‘γω να δώ’’ Σηκώνεται και πάει στου Ταπιώτη και βρίσκει ‘ναν αράπη κι ήλιαζε τρείς αναπλιές φλουριά. Ο αράπης ωστό να τόνε δή του φωνιάζει Οπίσω! Οπίσω! Να κετονέ το μαστραπά να πα να μου φέρης νερό απού το Βρυσίδι.Στραβέ, πάτησε απάνω στα φλουριά.Ανίν επάθιενε όσα ‘θελα πατήση ήθελα του πομείνουνε, μόνο παίρνει το μαστραπά να πάη να γεμίση κι ωστό να γιαγείρη μου δ΄εκούστηκεν αράπης μουδ’ εκουστήκανε φλουριά. Επόμεινεν του μόνον ο μαστραπάς κι ήτονε χρυσός. (μώλος= πέτρα συμπαγής, Ταπιώτη= τοπωνύμιο, ντάι= απο τακρου εις τακρον, Ανάβλοχο= βουνό Β.Δ Λατσίδας)

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Στο μέγα, μώλος,κ στου Ταπιώτη είναι ένας αράπης κι έχει φλουριά τρείς αναπλιές και τα βγάνει κάθα ντίς και ντάι και τα λιάζει στο φεγγάρι. Μιαν κοπανιά ένας βοσκός επαράμινε τα οζά ντου στον Ανάβλοχο στο Βρυσίδι από πάνω, και θωρεί στου Ταπιώτη κι ελαμπύριζε απού ‘φεγγεν ο κόσμος γύρου γύρου. ‘’Μωρέ υντά ‘ναι που λαμπυρίζει εκέ πέρα και φέγγει όλος ο κόσμος! Να πάω θέλω ‘γω να δώ’’ Σηκώνεται και πάει στου Ταπιώτη και βρίσκει ‘ναν αράπη κι ήλιαζε τρείς αναπλιές φλουριά. Ο αράπης ωστό να τόνε δή του φωνιάζει Οπίσω! Οπίσω! Να κετονέ το μαστραπά να πα να μου φέρης νερό απού το Βρυσίδι.Στραβέ, πάτησε απάνω στα φλουριά.Ανίν επάθιενε όσα ‘θελα πατήση ήθελα του πομείνουνε, μόνο παίρνει το μαστραπά να πάη να γεμίση κι ωστό να γιαγείρη μου δ΄εκούστηκεν αράπης μουδ’ εκουστήκανε φλουριά. Επόμεινεν του μόνον ο μαστραπάς κι ήτονε χρυσός. (μώλος= πέτρα συμπαγής, Ταπιώτη= τοπωνύμιο, ντάι= απο τακρου εις τακρον, Ανάβλοχο= βουνό Β.Δ Λατσίδας)
Λιουδάκη, Μαρία
Λιουδάκη, Μαρία (EL)
Παραδόσεις
Κρήτη, Μεραμβέλλο, Λατσίδα
1938
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 1162 Β, σελ. 24-25, Μ. Λιουδάκη, Μεραμβέλλο, Λάτσιδα, 1938
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.