1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Μια φορά κι ένα καιρό ένας δε πίστευε πως υπήρχαν Καλικάντζιαροι. Μια νύκτα αργά, η ώρα 11 περίπου βγήκε έξω από το χωριό για να δή εάν υπάρχουν Καλικάντζιαροι. Όταν βγήκε έξω του χωριού είδε μια φωτιά μεγάλη κι αμέσως έτρεξε εκεί. Γύρω από τη φωτιά είδε πολλούς ανθρώπους να διακσεδάζουσι πίνοντες κρασί μέσα σε χρυσό ποτύρι. Τους επλησίασε και τον εκέρασαν κρασί. Όταν πήρε το ποτήρι το χρυσό θέλησε να το σταβρώση για να πεισθή εάν πραγματικώς ήσαν ανθρώποι. Διότι αυτός ήξευρε ότι όταν σταβρώσης ένα πράγμα οι Καλικάντζαροι εξαφανίζονται. Και το χρυσό ποτήρι θα έμεινε δικό του. Αλλά όταν στάβρωσε οι ανθρώποι εξαφανίστηκαν και αντί ποτήρι χρυσό έμεινε στα χέρια του ένα κούφιο νύχι του γαδάρου γεμάτο ούρο. Έτσι επείσθη ότι υπήρχαν Καλικάντζαροι.

Μια φορά κι ένα καιρό ένας δε πίστευε πως υπήρχαν Καλικάντζιαροι. Μια νύκτα αργά, η ώρα 11 περίπου βγήκε έξω από το χωριό για να δή εάν υπάρχουν Καλικάντζιαροι. Όταν βγήκε έξω του χωριού είδε μια φωτιά μεγάλη κι αμέσως έτρεξε εκεί. Γύρω από τη φωτιά είδε πολλούς ανθρώπους να διακσεδάζουσι πίνοντες κρασί μέσα σε χρυσό ποτύρι. Τους επλησίασε και τον εκέρασαν κρασί. Όταν πήρε το ποτήρι το χρυσό θέλησε να το σταβρώση για να πεισθή εάν πραγματικώς ήσαν ανθρώποι. Διότι αυτός ήξευρε ότι όταν σταβρώσης ένα πράγμα οι Καλικάντζαροι εξαφανίζονται. Και το χρυσό ποτήρι θα έμεινε δικό του. Αλλά όταν στάβρωσε οι ανθρώποι εξαφανίστηκαν και αντί ποτήρι χρυσό έμεινε στα χέρια του ένα κούφιο νύχι του γαδάρου γεμάτο ούρο. Έτσι επείσθη ότι υπήρχαν Καλικάντζαροι.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μια φορά κι ένα καιρό ένας δε πίστευε πως υπήρχαν Καλικάντζιαροι. Μια νύκτα αργά, η ώρα 11 περίπου βγήκε έξω από το χωριό για να δή εάν υπάρχουν Καλικάντζιαροι. Όταν βγήκε έξω του χωριού είδε μια φωτιά μεγάλη κι αμέσως έτρεξε εκεί. Γύρω από τη φωτιά είδε πολλούς ανθρώπους να διακσεδάζουσι πίνοντες κρασί μέσα σε χρυσό ποτύρι. Τους επλησίασε και τον εκέρασαν κρασί. Όταν πήρε το ποτήρι το χρυσό θέλησε να το σταβρώση για να πεισθή εάν πραγματικώς ήσαν ανθρώποι. Διότι αυτός ήξευρε ότι όταν σταβρώσης ένα πράγμα οι Καλικάντζαροι εξαφανίζονται. Και το χρυσό ποτήρι θα έμεινε δικό του. Αλλά όταν στάβρωσε οι ανθρώποι εξαφανίστηκαν και αντί ποτήρι χρυσό έμεινε στα χέρια του ένα κούφιο νύχι του γαδάρου γεμάτο ούρο. Έτσι επείσθη ότι υπήρχαν Καλικάντζαροι.
Ηλιάδης, Γεώργιος
Ηλιάδης, Γεώργιος (EL)
Οικονομίδης, Οδυσσέας
Οικονομίδης, Οδυσσέας (EL)
Παραδόσεις
Κύπρος, Μεσαόρια
1940
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Λ. Α. αρ. 2352, σελ. 137, Γεωργ. Ηλιάδου (δια μαθητών), Λευκόνοικον και χωρία Μεσαορίας Κύπρου, 1940
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.