1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Μια φορά μια γυναίκα συφώνησε με τς άλλες να παν για ξύλα πρωΐ – πρωΐ. Παράωρα οι Καλότυχες παρουσιάστ’καν σ’ αυτήν, της φώναζαν με τ’ όνομά της σαν να ήταν οι γυναίκες οι γειτόνισσες που είχαν συμφωνήσ’. Αυτή χωρίς να τς πάη στη γνώμ’ για κακό, άρπαξε το κασάρ΄(= που κόβουν ξύλα) το σιγκούν και την τριχιά (=σχοινί) και πότε μπροστά και πότε πίσω από τις Καλότυχες έφτασαν όξ’ απού το χωριό σε γκρεμό που τον λένε Χάβο. Εκεί την άρπαξαν οι Καλότυχες στα χέρια για να την πετάξ’ στο γκρεμό κ’ έλεγαν: «Να την ρίξωμε να μην τη ρίξωμε» Κείν’ τη στιγμή άσπρος κόκοτος λάλ’σε κ’ οι Καλότυχες είπαν: «’Ασπρος κόκοτος λαλεί, ας είμεστ’ όπως είμεστε». Έπειτα λάλησε κόκκινες κόκοτος και είπαν: «Κόκκινος κόκοτος λαλεί, ετοιμαστήτε». Σε λίγο λάλησε μαύρος κόκοτος και είπαν: «Μαύρος κόκοτος λαλεί, φεύγετε να φέυγωμε. Έφυγαν και η γυναίκα γύρισι σπίτ’ κατατρομαγμέν’.

Μια φορά μια γυναίκα συφώνησε με τς άλλες να παν για ξύλα πρωΐ – πρωΐ. Παράωρα οι Καλότυχες παρουσιάστ’καν σ’ αυτήν, της φώναζαν με τ’ όνομά της σαν να ήταν οι γυναίκες οι γειτόνισσες που είχαν συμφωνήσ’. Αυτή χωρίς να τς πάη στη γνώμ’ για κακό, άρπαξε το κασάρ΄(= που κόβουν ξύλα) το σιγκούν και την τριχιά (=σχοινί) και πότε μπροστά και πότε πίσω από τις Καλότυχες έφτασαν όξ’ απού το χωριό σε γκρεμό που τον λένε Χάβο. Εκεί την άρπαξαν οι Καλότυχες στα χέρια για να την πετάξ’ στο γκρεμό κ’ έλεγαν: «Να την ρίξωμε να μην τη ρίξωμε» Κείν’ τη στιγμή άσπρος κόκοτος λάλ’σε κ’ οι Καλότυχες είπαν: «’Ασπρος κόκοτος λαλεί, ας είμεστ’ όπως είμεστε». Έπειτα λάλησε κόκκινες κόκοτος και είπαν: «Κόκκινος κόκοτος λαλεί, ετοιμαστήτε». Σε λίγο λάλησε μαύρος κόκοτος και είπαν: «Μαύρος κόκοτος λαλεί, φεύγετε να φέυγωμε. Έφυγαν και η γυναίκα γύρισι σπίτ’ κατατρομαγμέν’.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μια φορά μια γυναίκα συφώνησε με τς άλλες να παν για ξύλα πρωΐ – πρωΐ. Παράωρα οι Καλότυχες παρουσιάστ’καν σ’ αυτήν, της φώναζαν με τ’ όνομά της σαν να ήταν οι γυναίκες οι γειτόνισσες που είχαν συμφωνήσ’. Αυτή χωρίς να τς πάη στη γνώμ’ για κακό, άρπαξε το κασάρ΄(= που κόβουν ξύλα) το σιγκούν και την τριχιά (=σχοινί) και πότε μπροστά και πότε πίσω από τις Καλότυχες έφτασαν όξ’ απού το χωριό σε γκρεμό που τον λένε Χάβο. Εκεί την άρπαξαν οι Καλότυχες στα χέρια για να την πετάξ’ στο γκρεμό κ’ έλεγαν: «Να την ρίξωμε να μην τη ρίξωμε» Κείν’ τη στιγμή άσπρος κόκοτος λάλ’σε κ’ οι Καλότυχες είπαν: «’Ασπρος κόκοτος λαλεί, ας είμεστ’ όπως είμεστε». Έπειτα λάλησε κόκκινες κόκοτος και είπαν: «Κόκκινος κόκοτος λαλεί, ετοιμαστήτε». Σε λίγο λάλησε μαύρος κόκοτος και είπαν: «Μαύρος κόκοτος λαλεί, φεύγετε να φέυγωμε. Έφυγαν και η γυναίκα γύρισι σπίτ’ κατατρομαγμέν’.
Οικονομίδης, Δημήτριος Β.
Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (EL)
Παραδόσεις
Ιωάννινα, Χουλιαράδες
1959
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Λ. Α. αρ. 2302, σελ. 284, Δημ. Β. Οικονομίδου, Χουλιαράδες Ιωαννίνων, 1959
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.