1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Μια φορά έναν κοπέλι πήγαινε στο σκολειό από το ένα χωριό στο άλλο. Το μεσημέρι που γάερνε στο σπίτι ντωνε, πέρασεν από ‘ναν ποταμό και θωρεί κάτι γυναίκες κι επλύνανε. Αυτό, κοπέλι, έπιασε πέτρες και τσι χαράκισε, κι εκείνες, παιδί μου, ήσανε νεράγδες και πιάνουν τσι κοπανίδες και τσακώνουν το, που τ’ αφήκανε πεθαμένο χάμαι. Το χάνουν οι γονείς του, ανιμένουν να ρθη και δεν έρχεται. Βραδιάζει. Παίρνουνε λύχνους και φανάρια και πάνε και το βρίσκουνε στον ποταμό, μισοπεθαμένο κι έτρεμε ως τρέμει το καλάμι. Παίρνουσίν το οι καημένοι οι γονείς του και το πάνε στο σπίτι. Πάνε και ρωτούν το μοιράρη και τους τα είπε όπως έγιναν. Μα δε γιατρεύτηκε ποτέ ντου το παιδί. Ώσπου γέρασεν έτρεμε κι ήτανε και βουβό.

Μια φορά έναν κοπέλι πήγαινε στο σκολειό από το ένα χωριό στο άλλο. Το μεσημέρι που γάερνε στο σπίτι ντωνε, πέρασεν από ‘ναν ποταμό και θωρεί κάτι γυναίκες κι επλύνανε. Αυτό, κοπέλι, έπιασε πέτρες και τσι χαράκισε, κι εκείνες, παιδί μου, ήσανε νεράγδες και πιάνουν τσι κοπανίδες και τσακώνουν το, που τ’ αφήκανε πεθαμένο χάμαι. Το χάνουν οι γονείς του, ανιμένουν να ρθη και δεν έρχεται. Βραδιάζει. Παίρνουνε λύχνους και φανάρια και πάνε και το βρίσκουνε στον ποταμό, μισοπεθαμένο κι έτρεμε ως τρέμει το καλάμι. Παίρνουσίν το οι καημένοι οι γονείς του και το πάνε στο σπίτι. Πάνε και ρωτούν το μοιράρη και τους τα είπε όπως έγιναν. Μα δε γιατρεύτηκε ποτέ ντου το παιδί. Ώσπου γέρασεν έτρεμε κι ήτανε και βουβό.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μια φορά έναν κοπέλι πήγαινε στο σκολειό από το ένα χωριό στο άλλο. Το μεσημέρι που γάερνε στο σπίτι ντωνε, πέρασεν από ‘ναν ποταμό και θωρεί κάτι γυναίκες κι επλύνανε. Αυτό, κοπέλι, έπιασε πέτρες και τσι χαράκισε, κι εκείνες, παιδί μου, ήσανε νεράγδες και πιάνουν τσι κοπανίδες και τσακώνουν το, που τ’ αφήκανε πεθαμένο χάμαι. Το χάνουν οι γονείς του, ανιμένουν να ρθη και δεν έρχεται. Βραδιάζει. Παίρνουνε λύχνους και φανάρια και πάνε και το βρίσκουνε στον ποταμό, μισοπεθαμένο κι έτρεμε ως τρέμει το καλάμι. Παίρνουσίν το οι καημένοι οι γονείς του και το πάνε στο σπίτι. Πάνε και ρωτούν το μοιράρη και τους τα είπε όπως έγιναν. Μα δε γιατρεύτηκε ποτέ ντου το παιδί. Ώσπου γέρασεν έτρεμε κι ήτανε και βουβό.
Λιουδάκη, Μαρία
Λιουδάκη, Μαρία (EL)
Παραδόσεις
Κρήτη, Ινναχώριο, Κεφάλι
1938
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 1161 Δ, σελ. 36, Μ. Λιουδάκη, Ινναχώριον, Θοδωριανά, 1938
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.